Η μοναξιά της ασφάλτου ΙΙΙ Black raven Mustang...

Petrarchis Black Raven Ford Mustang...

Ο Πετράρχης κυκλοφορεί τις νύχτες στη βόρεια εθνική οδό της βρόμικης Πόλης.

Δίπλα του είναι η Μιράντα.

Από τα έξι ηχεία του αυτοκινήτου ακούγεται το

Moby Dick των Led Zeppelin.

Η μοναξιά της ασφάλτου

Φθινόπωρο 2008.
Μια μυστηριώδης πυκνή ομίχλη σκεπάζει σχεδόν καθημερινά την ελληνική πρωτεύουσα. Σ’ αυτή τη γιγαντιαία βρόμικη Πόλη η μοίρα θα πλέξει στον αιώνιο ιστό της μια χούφτα από τις μοναχικές ψυχές που κατοικούν μέσα της.
Τη Δέσποινα, μια νεαρή κοπέλα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το χάθηκε, τον εφιάλτη που τη βασανίζει. Τον Αμίρ, ένα δύστυχο λαθρομετανάστη που περιφέρεται στην εθνική οδό στοιχειωμένος από την ιδέα της εκδίκησης.
Τον Τσίκη, έναν διεφθαρμένο υπαστυνόμο που αγωνίζεται να επιπλεύσει στο βόθρο που ο ίδιος τροφοδοτεί κάθε μέρα.
Κι ακόμα τον Πετράρχη, ένα μισότρελο δολοφόνο που περνά τις νύχτες του μαζί με την ερωτική Μιράντα, οδηγώντας στα όρια μια κατάμαυρη Μάστανγκ του ’68.
Η μοναξιά τούς πνίγει σαν μυθικό τέρας που ξεπηδά από τη νοσηρή Μητρόπολη, από την ποταπή Πόλη που κυριεύει τα πάντα.

Ένα μοντέρνο, πολυφωνικό μυθιστόρημα, ένα ατμοσφαιρικό αστικό νουάρ, γκρίζο και σκληρό σαν την άσφαλτο, σαν όνειρο που μένει, σαν εφιάλτης που γοητεύει…
Μια κραυγή εναντίον της αποξένωσης της μεγαλούπολης, εναντίον της μοναξιάς.





Απόσπασμα:

«…Πλησιάζοντας στην άλκιμη Πόλη η κίνηση άρχισε να πυκνώνει. Στην Πατησίων πια, τα αυτοκίνητα ήταν εντελώς ακινητοποιημένα. Πήρε ένα χάπι και έβαλε να παίζει το The Snow Goose των Camel. Έριξε πίσω την πλάτη του και τα μάτια του πλημμύρισαν από τα κόκκινα φώτα των μπροστινών αυτοκινήτων. Το μακρύ κομβόι των ερυθρών κουκκίδων σερνόταν σε μια ατέλειωτη συνέχεια, λες και αποτελούσε μέρος ενός γιγαντιαίου παιχνιδιού της σατανικής Πόλης. Ο Πετράρχης ένιωσε αυτά τα άπειρα άλικα σημάδια να ξεφεύγουν από την αγκαλιά της νύχτας, να εισχωρούν στο εσωτερικό του αυτοκινήτου κι έπειτα να μπαίνουν μέσα, βαθιά στο μυαλό του. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει έναν αναστεναγμό που έμοιαζε περισσότερο σαν λυγμός. Η κτηνώδης Μητρόπολη τον κατάπινε σιγά σιγά…»





Κυκλοφορεί

Νάπολι...

Το βιβλίο Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα κυκλοφόρησε το 1999. Άρχισε να γράφεται -νομίζω- τους τελευταίους μήνες του 1997… Αφορμή -όπως για πολλά λογοτεχνικά βιβλία- ήταν ένα κοκτέιλ (από αυτά που δεν μπορείς να τους αντισταθείς) εμπειριών… αναγνωσμάτων… ονείρων… εμμονών κτλ κτλ. Μαζί ήταν κι ένα άρθρο από ένα περιοδικό… Μιλούσε για το μπλοκ κατοικιών Le Vele στη Νάπολι. Υπήρχαν και φωτογραφίες, ανάλογες μ’ αυτές που παραθέτω εδώ…
Με λύπη διαπιστώνω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και η υπόθεση του Αλκοόλ -που υποτίθεται ότι διαδραματίζεται 9-10 χρόνια πριν- θα μπορούσε πολύ άνετα να συμβαίνει τώρα στη Νάπολι…





Είδα τότε από μακριά για πρώτη φορά τα μπλοκ των πολυκατοικιών. Και ξεχώρισα αμέσως το incubo. Ήταν αδύνατο να το μπερδέψω με τα άλλα που διαγράφονταν στο βάθος. Είχα καρφώσει το βλέμμα μου απορροφημένος απ` το θέαμα: Το μπλοκ που ο Αντρέας ονόμαζε εφιάλτη όρθωνε το ανάστημα του μπροστά μας: τεράστιο, κτηνώδες, πανάσχημο. Είχε ένα απροσδιόριστο χρώμα προς το μπορντό, πολλά τζάμια ήταν σπασμένα, άλλα έλειπαν. Κεραίες τηλεοράσεων ξεφύτρωναν από παντού ενώ έβλεπες κάθε είδους σιδεριές σε παράθυρα και μπαλκόνια. Ρούχα κρεμασμένα, ξεσκισμένες σημαίες ποδοσφαιρικών ομάδων, κάποια μπαλκόνια βαμμένα άσπρα, κάποια μπλε. Ακουγόντουσαν δύο ή τρεις διαφορετικές μουσικές στη διαπασών. Βαδίσαμε προς αυτό που κάποτε αποτελούσε την κυριλέ κυρία είσοδο του μπλοκ.

Το γιγαντιαίο συγκρότημα αποτελούνταν από τέσσερα palazzi15 ενωμένα μεταξύ τους. Η κατασκευή δαιδαλώδης, οι διάδρομοι αμέτρητοι, διαγώνιοι, ν` αναβαίνουν, να κατεβαίνουν. Τα ισόγεια που προορίζονταν για μαγαζιά και τα γκαράζ ήταν όλα ερμητικά κλεισμένα. Πολλά είχαν γύρω τους σωρούς από σκουπίδια. Μπήκαμε στη κεντρική πόρτα. Οι πίνακες των κουδουνιών ήταν καμένοι και σπασμένοι. Ένα πιτσιρίκι κατουρούσε μπροστά στα σφραγισμένα ασανσέρ. Όλο το κτίριο μύριζε σα τουαλέτα. Πρόσεξα ότι σε μια άκρη της εισόδου κάποιοι είχαν φτιάξει ένα δωμάτιο πρόχειρα με ξύλα και χαρτόνια, τώρα όμως έδειχνε εγκαταλελειμμένο.

Προσοχή, μην αγγίζετε, σπίτι που κατοικείται

Allora vidi per la prima volta in lontananza gli alveari umani e riconobbi subito l’ “incubo”. Era impossibile confonderlo con gli altri edifici che si stagliavano sullo sfondo. Avevo inchiodato lo sguardo tutto preso da quello spettacolo: l’alveare umano che Andreas chiamava incubo si presentava enorme, orribile e maestoso davanti a noi. Aveva un colore indefinito che tendeva al rosso bordò, molti vetri erano rotti, altri non c’erano proprio. Spuntavano dappertutto antenne della televisione, mentre vedevi ogni sorta di ferraglie fra finestre e balconi. Vestiti appesi, bandiere di squadre di calcio stracciate, alcuni balconi dipinti di bianco, altri di blu. Si sentivano due o tre musiche a tutto volume. Ci avviammo verso quello che una volta era il signorile ingresso principale dell’alveare umano.

Calpestammo della terra sporca. Dappertutto spazzatura, pacchetti di sigarette vuoti, profilattici usati, bottiglie di vino rotte, siringhe infette, periodici fatti a pezzi, pannolini e pneumatici. Quanto più ci avvicinavamo vedevamo sacchi di immondizia sparsi intorno all’edificio. Non ci voleva molto a capire che erano stati gettati dale finestre.
(trad. Antonio Giovetti)

Διασχίζαμε μια μεγάλη έκταση σαν αλάνα. Βρώμικο χώμα. Παντού σκουπίδια, άδεια πακέτα τσιγάρα, χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, σπασμένα μπουκάλια κρασιού, ματωμένες σύριγγες, σκισμένα περιοδικά, πάνες μωρών, λάστιχα αυτοκινήτων. Όσο πλησιάζαμε έβλεπα ολόκληρες σακούλες σκουπιδιών σπαρμένες γύρω απ` το κτίριο. Δεν ήθελε πολλή σκέψη να καταλάβεις ότι έφευγαν απ` τα παράθυρα.

Αυτά τα γράφω με συμπάθεια προς τον Ρομπέρτο Σαβιάνο συγγραφέα του Γκομόρα… (Η γνώμη μου είναι πως έτσι πρέπει να λέγεται το βιβλίο και όχι Γόμμορα που βγήκε στη χώρα μας, δεν ξέρω βέβαια αν ο τίτλος "θέλει να φέρνει" περισσότερο προς τη βιβλική πόλη Γόμορα παρά στην οργάνωση τύπου μάφια, δηλαδή την καμόρα).

Αν διαβάζετε εφημερίδες θα ξέρετε τι περνάει ο Σαβιάνο. Αν δεν φύγει από την Ιταλία είναι καταδικασμένος… Καμία φύλαξη και κανένας σωματοφύλακας δε θα μπορέσουν να τον προστατέψουν… (κι εδώ δε θα συμβεί ότι με τον Ρουσντί… Αν η Καμόρα το αποφασίσει και το βάλει σκοπό απλώς θα τον σκοτώσει μια μέρα και τίποτα άλλο δε θα συμβεί…)

"Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα" Απόπειρα,1999¨

"Finchè c’e alcool c’e speranza" (Oso iparxei alcool iparxei elpida), edizioni APOPEIRA, Atene 1999 (seconda edizione 2000).

Nel 2002 il regista Dimitris Makris ha realizzato un film con il titolo “Finche c’e alcool…” basato sul libro.

φωτο: Μαρία ντι Πίετρο (τις ασπρόμαυρες)

Λίνκ: http://www.robertosaviano.it/

Η μοναξιά της ασφάλτου ΙΙ

The Mac Manus Diaries

- Πού πας; Τι πας να κάνεις;
- Άσε με... Έχει Bazaar στο Ενώτιον, τα θέλω όλα απ' εκεί μέσα, αλλά είμαι πανί με πανί...

Κυκλοφοριακό έμφραγμα στο κέντρο της Αθήνας

Έπηξαν οι κεντρικοί δρόμοι της πρωτεύουσας από τα εγκλωβισμένα οχήματα λόγω της διαδήλωσης των διαφόρων μειονοτήτων που διαδήλωσαν για ένα καλύτερο αύριο.
στη φωτο βλέπουμε πειρατή της Σομαλίας που διαμαρτύρεται διεκδικώντας ένα καλύτερο ρεσάλτο.

Ακινητοποιημένοι στο τούνελ

Δε θα μπορούσαν να λείψουν τα βαν των καναλιών

Βρετανοί ευγενείς κατέβηκαν με τις προπολεμικές τους Bentley και Bugatti...

(Ξεφύγαμε πάλι...)

200 post! Όλη η υφήλιος πανηγυρίζει! Η παγκόσμια οικονομική κρίση ηττάται!

Ναι, είναι γεγονός!

200 ποστ το βλογ του Μαμαλούξ!

Στην ιδαίτερη πατρίδα του εορτάζουν μετά Φιλαρμονικής ενώ παρίσταται και ο Αρχιεπίσκοπος!

(αδιάψευστος!)

Στο κακό Άλεφ...

Στον J.M.G Le Clezio το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2008

ΕΚΤΑΚΤΟΝ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
(Αναδημοσίευση από την Καθημερινή και τον Λάκη Φουρουκλά)

Συγγραφέας ποιητικών περιπετειών και αισθησιακής έκστασης, εξερευνητής της ανθρωπότητας πέρα από τη βασιλεία του πολιτισμού, σύμφωνα με την Ακαδημία.
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν Μαρί Γκουστάβ Λε Κλεζιό είναι ο νικητής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2008, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ακαδημίας των Βραβείων Νόμπελ.
Η σουηδική Ακαδημία, η οποία αποφασίζει το νικητή του πολύτιμου βραβείου των 1, 4 εκατ. δολαρίων βράβευσε τον Ζαν Μαρί Γκουστάβ Λε Κλεζιό για τις γεμάτες περιπέτεια νουβέλες του, τα δοκίμιά του και την παιδική λογοτεχνία.
«Συγγραφέας νέων ταξιδιών, ποιητικών περιπετειών και αισθησιακής έκστασης, εξερευνητής της ανθρωπότητας πέρα από τη βασιλεία του πολιτισμού», αναφέρει η ανακοίνωση της επιτροπής. Είναι η πρώτη φορά από το 1985, που η Γαλλία τιμάται με τη συγκεκριμένη διάκριση.




(Το 1985 νομίζω ότι ήταν Ο Κλοντ Σιμόν. Πιο γνωστό του στα ελληνικά: ο δρόμος της φλάνδρας (Εστία)
Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη βράβευση. Ο Λε Κλεζιό μπήκε για πάντα στην καρδιά μου με το υπέροχο Ο γηρευτής του χρυσού (Χατζηνικολή). Δείτε εδώ παλαιότερο ποστ όπου το πρότεινα. (Ήμουν λίγο σκληρός, ανέφερα ότι τα άλλα του με είχαν απογοητεύσει...)

Ο γηρευτής όμως μου είχε αρέσει τόσο ώστε έγραψα την αρχή του σ' ένα σημειωματάριο...
αδιάψευστος μάρτυς οι φωτο...

Συλλογή Έντγκαρ Άλλαν Πόε V Οι ξένες εκδόσεις (ανανεωμένον)

Εδώ δε μιλάμε καθόλου για ελληνική βιβλιογραφία παρά μόνο για συλλογή... Αγγλικές και ιταλικές εκδόσεις

Τα περισσότερα διηγήματα στα αγγλικά σ' ένα τόμο όλο δέρμα μεγάλου σχήματος μαζί με τα Άπαντα σε μια φτηνή ιταλική έκδοση.

Ο Πυμ σε μια ιταλική έκδοση που περιλαμβάνει κι ένα Ex libris

Τέλος αφιερώματος και μια τελευταία φωτο, όλη η ομάδα μαζί...

Ξέχασα κι αυτό. Από τα άπαντα του Μπωντλαίρ...
Παρίσι 1891...

Ο Μπωντλαίρ μεταφράζει σχεδόν όλον τον Πόε και τον κάνει ευρύτερα γνωστό στην Ευρώπη...

Συλλογή Έντγκαρ Άλλαν Πόε Ελληνική Βιβλιογραφία ΙV Βιβλία για τον Πόε

Η περίφημη βιβλιογραφία του Κατσίμπαλη (ιερόν τέρας λογοτεχνίας- βιβλιογραφίας κτλ). Η δεύτερη έκδοση. Σπάνιον, φίλοι, και δυσεύρετον.

Δύο αφιερώματα περιοδικών για τον Πόε, το πρώτο από τη Νέα Εστία (υπάρχει κι άλλο ένα, δεν το έχω) και το άλλο από το Διαβάζω όπου υπάρχει μια βιβλιογραφία που προχωρά φυσικά πιο πέρα στα χρόνια από τον Κατσίμπαλη, αλλά είναι με πολλές ελλείψεις.

Δύο μελέτες, η πρώτη από τις εκδόσεις Αιγόκερως κι η δεύτερη από τον Ηριδανό (τι εκδόσεις! ευτυχώς συνεχίζουν μετά από ένα ανενεργό διάστημα)

Η ζωή του Πόε από τη συγγραφέα Λιλίκα Νάκου (έκδοση του περιοδικού Νέα Εστία, 1936). Το αντίτυπο που έχω φέρει σφραγίδα "Τιμής Ένεκεν" στο εξώφυλλο και στην σελίδα τίτλου στην οποία υπάρχει και χειρόγραφη αφιέρωση υπογεγραμμένη από τη συγγραφέα.

Όχι ιδιαίτερα σπάνιο.

Μια σπάνια μελέτη του Ζήσιμου Λορεντζάτου, (τυπογραφείον Εστία, 1936), του μεγάλου συγγραφέα και ανθρώπου των γραμμάτων που χάθηκε πριν λίγα χρόνια κι όλοι τον θυμήθηκαν μετά θανάτον...

μαζί με

Το περίφημο δοκίμιο, ψυχαναλυτική μελέτη, της Μαρίας Βοναπάρτη (εκδόσεις Κορυδαλλός 1944 -σκεφτείτε λίγο: εν μέσω πολέμου κάποιοι τύπωναν βιβλία...) με πρόλογο Ανδρέα Εμπειρίκου.

Αγαπημένο μου το πρώτο. Πολύ καλή έκδοση από το Πλέθρον, (όπως και όλη η σειρά) περιλαμβάνει ιστορίες, δοκίμια, (θα βρείτε και τη μελέτη της Βοναπάρτη) εξαιρετική παρουσίαση από τον Αλέξη Ζήρα. Μαστ, επίσης.

Η Λίγεια από τις εκδόσεις στιγμή μαζί με την ομότιτλη ιστορία του Τομάζο Ντι Λαμπεντούζα (Ο Γατόπαρδος), μετάφραση Πόε και μικρό υστερόγραφο από την Τζένη Μαστοράκη, πρόλογος Φραντς Κάφκα.

Στο επόμενο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος: οι ξένες μου εκδόσεις

Συλλογή Έντγκαρ Άλλαν Πόε Ελληνική Βιβλιογραφία ΙΙΙ Τα ποιήματα

Τα ποιήματα, εκδόσεις Καραβία, 1965, έκδοση με ξυλογραφίες.

Ο Ταμερλάνος σε τρεις εκδόσεις. Η πρώτη του Γαλλικού Ινστιτούτου, (μαζί με την Ανάβαση του Saint John Perse), άκοπο αντίτυπο, η 2η από τις εκδόσεις Σόκολης/Συνέχεια (μαζί εμ 2 άλλα ποιήματα) κι η 3η από το τυπογραφείο Διάττων.

Μια φτηνή έκδοση και δυο σπάνια που μάλλον κυκλοφόρησαν μόνο στα Γιάννενα ή από το χέρι του επιμελητή - μεταφραστή.

Το κοράκι σε μια εξαιρετική, καλαίσθητη έκδοση με τη σφραγίδα της Άγρα(ς). Μαστ.

(Εδώ μιλάμε περισσότερο για συλλογή Πόε παρά για ελληνική βιβλιογραφία, αφού τα τελευταία χρόνια οι εκδόσεις πολλαπλασιάστηκαν)

(Ενδεικτικά αναφέρω ότι το Κοράκι κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην αγορά από τους ακόλουθους εκδότικους οίκους: Οδός Πανός, Ερατώ, ελευθερος τύπος, εκδοτική θεσσαλονίκης (1,57 ευρώ!) τυφλόμυγα, Περίπλους...)

Συλλογή Έντγκαρ Άλλαν Πόε Ελληνική Βιβλιογραφία ΙΙ Τα σύγχρονα πεζά

Δεύτερο μέρος της συλλογής - βιβλιογραφίας Πόε

Όπως προείπαμε αγοράζω πια μόνο ότι ξεχωρίζει προσφέροντας κάτι καινούργιο στη βιβλιογραφία του Πόε.

Ο Χρυσός Σκαραβαίος εικονογραφημένος σε μια προσεγμένη έκδοση για εφήβους από τις εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ.
Δίτομη έκδοση για τον Πόε, ίσως η πιο ολοκληρωμένη έκδοση, λείπει φυσικά ο Πυμ αλλά υπάρχουν σχεδόν όλες οι ιστορίες και τα ποιήματα. Ιδανικό να ξεκινήσει κάποιος τον Πόε.
Ο Χ.Σ. σε μια φτηνή έκδοση από την Εκδοτική Θεσσαλονίκης.


Κλασσικές πια εκδόσεις γράμματα. Ευκολοδιάβαστα, ωραία εξώφυλλα.

3 βιβλιαράκια από τις εκδόσεις Αιγόκερως με την όχι και τόσο δημοφιλή ιστορία του Πφααλ (θυμίζει Ζαν μαρί Πφααφ για τους γνώστες)
Κι από κάτω ανθολογία διηγημάτων από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος και η υπέροχη ιστορία του Μάελστορμ μεταφρασμένη από τον Μένη Κουμανταρέα, εκδόσεις Κέδρος.

Ένα περιοδικάκι που κανονικά ανήκει στο μέρος Βιβλία για τον Πόε (αλλά για τις ανάγκες της φωτογράφησης μπήκε εδώ) κι ένα βιβλίο με τον τίτλο Δοκίμια από τις εκδόσεις Ροές

Η ιστορία Η πτώση του οίκου των Άσερ (Ωσέρ σε πολλές παλαιότερες εκδόσεις) και 3 διασκευές της από ισάριθμους συγγραφείς. εκδόσεις Απόπειρα

Στο επόμενο οι εκδόσεις των ποιημάτων.

Προσθήκη: Η μινιατουρίτσα μου από τις εκδόσεις De Agostini. Δοκίμασα να το διαβάσω, (ιδανική λύση για τρένα, καράβια κτλ) αλλά είναι πολύ δύσκολο, φαίνεται ότι είναι μόνο για την περίπτωση ναυαγίου σε ερημονήσι...