Η εκπλήρωση ενός ονείρου

Πριν λίγες μέρες εκδόθηκε το 11^ο κατά σειρά βιβλίο μου, το 4^ο βιβλίο της παιδικής σειράς μου: Κρις Πινόκιο και Νοεμί Αστράκη, Τα Παιδιά του Χρόνου, με τίτλο: Η Χώρα της Βροχής.

Με αυτό το βιβλίο ολοκληρώθηκε η αγαπημένη σειρά μου, τουλάχιστον για το κοντινό μέλλον. Και μαζί ολοκληρώθηκε ένα μεγάλο μου όνειρο που ξεκίνησε το 2007, όταν η κόρη μου πλησίαζε τα 6,5 της χρόνια, ο γιος μου ήταν ούτε 2, κι εγώ ανάμεσα στα διάφορα παραμύθια που τους διάβαζα αποφάσισα να τους χαρίσω τους δικούς τους ήρωες.

Κάπως έτσι γεννήθηκαν ο Κρις, η Νοεμί κι ο Άλμπερτ, τα Παιδιά του Χρόνου, κολλητοί φίλοι μου πια.

Ήξερα από την πρώτη στιγμή πως αυτή δε θα ήταν μια μικρή σειρά, στο μυαλό μου υπολόγιζα ότι θα αποτελείται από 5 ή 7 βιβλία των 200 σελίδων. Δεν έπεσα έξω στον αριθμό των σελίδων.

Οι πρώτες σημειώσεις των Παιδιών του Χρόνου άρχισαν να γράφονται το 2007, αλλά η κύρια γραφή έγινε το 2009 –πριν κι αμέσως μετά τη συγγραφή του Κοπέλα που σε λένε Φίνι- και το πρώτο βιβλίο ήταν έτοιμο το Φεβρουάριο του 2010. Και από εκεί ξεκίνησε η αναζήτηση εκδότη…

Μικρή παρένθεση:

Θυμάμαι σε μια συζήτηση ένα φίλο μου συγγραφέα όταν του μίλησα για το πλάνο 5 βιβλίων να μου λέει: «μα θα εγκαταλείψεις έτσι τα βιβλία σου, αυτά που απευθύνονται στους ενήλικους». Πολλοί αναγνώστε είπαν το ίδιο. Μας παραμέλησες. Ίσως έχουν δίκιο, αν και, χρονικά, ανάμεσα στα παιδικά μου βιβλία εξεδόθη το Κράτα μου το χέρι, ένα βιβλίο που αγαπώ πάρα πολύ…

Έχω πει αρκετές φορές στις συνεντεύξεις μου, ότι δε γράφω με πρόγραμμα ούτε έχω ένα πρόγραμμα καριέρας. Κανείς δε με συμβουλεύει πότε θα γράψω αστυνομικό μυθιστόρημα ή υπαρξιακό. Αστειεύομαι λέγοντας: γράφω ό,τι βγάλει το εργοστάσιο. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Γράφω ό,τι μου υπαγορεύει ο εαυτός μου.

Απ’ την άλλη αγαπάω και τους αναγνώστες μου και τους σέβομαι. Αυτό θέλω να το ξαναπώ: αγαπώ τους αναγνώστες μου και τους σέβομαι. Πόσω μάλλον όταν οι αυτοί είναι παιδιά. Η εκδοτική περιπέτεια των Παιδιών του Χρόνου θα τελείωνε με οποιοδήποτε τρόπο.

Κανένα παιδί δε θα μεγάλωνε χωρίς να μάθει τι έγινε στο τέλος της περιπέτειας των Παιδιών του Χρόνου.

Η σειρά θα ολοκληρωνόταν ακόμα κι αν μόνο ένα παιδί ζητούσε να μάθει τη συνέχεια.

Και στην πορεία ανακάλυψα ότι δεν ήταν μόνο ένα.

Ξαναγυρίζουμε στην αναζήτηση εκδότη:

Είναι αλήθεια ότι τα Παιδιά του Χρόνου έπεσαν μέσα στην οικονομική κρίση. Λίγοι γνωρίζουν ότι είχαν εγκριθεί από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, αλλά το αιφνιδιαστικό κλείσιμό τους ματαίωσε τα πάντα. Ευχαριστώ τον κ. Γιάννη Καραχάλιο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε τότε.

Έτσι το πρώτο βιβλίο κατέληξε στις εκδόσεις Ψυχογιός. Εκεί βγήκαν οι δύο πρώτοι τόμοι. Ευχαριστώ κι εκεί όσους με πίστεψαν κι όσους με βοήθησαν στην έκδοση και στην προώθηση του έργου, από τα πρώτα στάδια της παραγωγής μέχρι τις παρουσιάσεις στα σχολεία και στα βιβλιοπωλεία. Δυστυχώς αργότερα μια ασυμφωνία στο θέμα των τόμων έφερε τη διακοπή της συνεργασίας μας.

Και τα Παιδιά του Χρόνου βρήκαν άλλη στέγη για τα υπόλοιπα 2 βιβλία, τις εκδόσεις Κουκουνάρι. Πριν γίνει αυτό όμως χρειάστηκε να συναντήσω κι άλλους εκδότες, όμως ανάμεσά τους δε βρήκα κανέναν που να συμμερίζεται το καθήκον του συγγραφέα, ή έστω το δικό μου πιστεύω: αγαπώ τους αναγνώστες μου και τους σέβομαι.

Οι εκδόσεις Κουκουνάρι και η Μαρούσκα Τριαντάρη το πίστεψε και το υιοθέτησε. Και υιοθέτησε τα Παιδιά του Χρόνου. Και τους έδωσε στέγη, υλική υπόσταση. Τα βιβλία 3 και 4 έγιναν δυο σούπερ βιβλία. Με σούπερ εξώφυλλα, με επαγγελματικά σχεδιαγράμματα, με τυπογραφικά κολπάκια, με χίλιες δυο λεπτομέρειες… Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω αυτό τον άνθρωπο, αυτή τη Φίλη που κράτησε το δικό μου όνειρο ζωντανό.

Σήμερα ένας μικρός αναγνώστης μπορεί να αγοράσει το πρώτο βιβλίο κι αν η ιστορία τον τραβήξει μπορεί να διαβάσει μέσα σε λίγες μέρες όλη την περιπέτεια των Παιδιών του Χρόνου, και τους 4 τόμους.

Σήμερα κανένα Παιδί του Χρόνου δε θα μείνει με το ερώτημα «τι έγινε μετά;»

 

Και τώρα κοιτώντας πίσω βλέπω ότι Τα Παιδιά του Χρόνου είναι 1.200 σελίδες βιβλίου, 4 τόμοι, 123 κεφάλαια, εικόνες, οδηγίες, σχέδια, αμέτρητοι ήρωες, αμέτρητα ονόματα, πολλά αυτοκίνητα, δύο μεγάλα ντοσιέ με σχεδόν 1.000 σελίδες χειρόγραφα κι άπειρες ώρες δουλειάς. Παρουσιάσεις σε σχολεία, σε βιβλιοπωλεία, και κυρίως ατέλειωτες ώρες συγγραφής… ένα μόνο όνειρο:

Η ολοκλήρωση της σειράς.

Σήμερα όλη η κούραση, οι δυσκολίες, η αναμονή, σβήνονται.

Και μένει η ικανοποίηση. Το όνειρο. Ζωντανό για πάντα.

 

Σας περιμένω το Σάββατο 23 Νοεμβρίου στις 15.00 το μεσημέρι στον Ιανό, Σταδίου 24, στο ισόγειο, στο χώρο του βιβλιοπωλείου, στην παρουσίαση του 4ου βιβλίου των Παιδιών του Χρόνου.

Κι αν δεν είμαι εγώ, θα ’ναι ο Τζίμι Ρέιν.