Το άρθρο του Έθνους

Σαν συνοδευτική φωτο η Μόνικα Μπελούτσι.
(στο τέλος του ποστ ακολουθεί κουίζ)

Εγκλήματα, ταξίδια και σπάνια ουίσκι

Τον γνωρίζαμε ήδη από τα βιβλία του (Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα, Ο Mεγάλος Θάνατος του Βοτανικού, Η απαγωγή του εκδότη). Ο συγγραφέας Δημήτρης Μαμαλούκας από τον περυσινό Ιούνιο διαθέτει στο δίκτυο το δικό του μπλογκ. Τον συναντάμε στη διεύθυνση: http: mamaloukas.blogspot.com. Κι απολαμβάνουμε στα ποστς τη γνωστή συγγραφική του τρέλα: φαντασία που να τσιμπιέσαι, χιούμορ μέχρι τελικής πτώσης, ποίηση και μια έμφυτη σουρεαλιστική διάθεση, ευθύβολες κριτικές συνηθέστατα αστυνομικών βιβλίων. Αλλά και μικρές δικές του ιστορίες στο γνωστό του ύφος και στυλ.

Αγαπημένα ποστς, όλα τα.. αλκοολούχα (ιδιαιτέρως τα μαλτ), τα μικρά νοσταλγικά του κείμενα, το αμίμητο «εργαστήρι του καλλιτέχνη», οι πέντε αλήθειες του «Μια φορά έσπασα το ντιβάνι του ψυχαναλυτή κι εκείνος μ' έδιωξε» και βεβαίως εκείνα που αφορούν τον Πρεβέρ.

Στην εύλογη ερώτηση, τί μπορεί να κάνει έναν συγγραφέα που έτσι ή αλλιώς κατά κάποιον τρόπο επικοινωνεί (γράφοντας και με τα βιβλία) να ανοίξει και μπλογκ, απαντά ο ίδιος ο συγγραφέας:

«Εδώ η επικοινωνία είναι σαφώς πιο άμεση και μπορεί να περιλαμβάνει κι άλλα θέματα εκτός της λογοτεχνίας ή των θεμάτων των βιβλίων μου. Στο μπλογκ μου, παρόλο που γράφω επωνύμως, μπορώ να βγάλω έναν πιο χαλαρό εαυτό και ταυτόχρονα να θίξω μεγαλύτερη γκάμα πραγμάτων. Το μπλογκ μου περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα, από εγκλήματα μέχρι κριτικές λογοτεχνικών βιβλίων κι από ταξίδια έως σπάνια ουίσκι. Χωρίς πίεση, χωρίς λογοκρισία, χωρίς δήθεν, χωρίς την ξύλινη γλώσσα των ειδικών περιοδικών. Αυτό είναι κάτι που με διασκεδάζει και πιστεύω και τους αναγνώστες. Ένα μέρος της συγκεκριμένης γοητείας οφείλεται βέβαια και στους ίδιους τους επισκέπτες. Αυτοί, και κυρίως τα σχόλιά τους, αποτελούν τον καθρέφτη του ποστ που ανεβάζεις. Συχνά διαβάζεις σχόλια πιο ενδιαφέροντα από το ποστ, ή που το συμπληρώνουν, όμως υπάρχουν και ποστ που τα σχόλια περιττεύουν. Συνειδητά δεν επιθυμώ να τοποθετήσω έναν ειδικό «μετρητή» ώστε να βλέπω την επισκεψιμότητα του μπλογκ μου. Δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου, αφού δε στοχεύω σε τίποτα άλλο παρά να κάνω το «κομμάτι» μου. Απ' τη στιγμή που ανεβάζω κάτι στο διαδίκτυο ξέρω ότι μπορεί να μην το δει κανένας ή να το δουν χιλιάδες. Σε γενικές γραμμές βλέπω τα μπλογκ μια καλή περιπέτεια που όσο διαρκέσει. Δεν μπορώ να πω ότι έχω επηρεαστεί λογοτεχνικά, ή τουλάχιστον σημαντικά. Είμαι το ίδιο απαιτητικός από τον εαυτό μου, γράφω το ίδιο δύσκολα και διαβάζω μάλλον λιγότερο. Απ' την άλλη έχω κερδίσει μοναδικές ματιές γύρω απ' τη λογοτεχνία και τη βιβλιοφιλία όπως του Librofilo και του book-attack. Πιστεύω ότι το μέλλον της κριτικής της λογοτεχνίας είναι σε τέτοια μπλογκ. Κι αυτό είναι αναμφισβήτητα υπέρ της κριτικής, αλλά και των συγγραφέων. Το καλύτερο όμως είναι ότι έκανα καινούργιους φίλους. Λίγους και καλούς. Κι αν κλείσει κάποτε το μπλογκ, αυτοί είμαι σίγουρος ότι θα μείνουν».

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά την κ. Ελένη Γκίκα που μου έκανε την τιμή να με φιλοξενήσει στην εβδομαδιαία στήλη της στο Κυριακάτικο Έθνος.
Οι μεγάλοι έρωτες (Λιμπρόφιλος - Νουβάντας), βλέπετε, δεν κρύβονται.
Αν έχω μετανιώσει σε κάποιο σημείο της «συνέντευξης» είναι στον αριθμό των φίλων. Λέω «λίγους». Μου φαίνεται πως πρέπει να αναθεωρήσω… Πολλούς και καλούς.
Αλλά μην ξεχνάτε το σλόγκαν μας:
Σας αγαπώ όλους!
(Αλιφέρη γίναμε!)


Κουίζ: ποιος από τους έξι άρρενες είναι η μεγάλη αγάπη της Μόνικα Μπελούτσι;
Προσέξτε τη διατύπωση της ερώτησης.
Ο νικητής-τρια κερδίζει δόξα καθώς το όνομά του -ης θα φιλοξενηθεί για λίγες μέρες στη μαρκίζα μου. Αν βρεθούν περισσότερες από μία σωστές απαντήσεις θα ακολουθήσει κλήρωση.

Μπράντης Πίτης Τζούντος Λόος Γιώργος Κλούνης

Βιτσέντζος Κασέλης (Αγνώστου ταυτότητας) Δημήτρης Μαμαλούκας