Καρλότο Το μυστήριο του Μαντζαμπάρκε (κριτική)

ΜΑΣΙΜΟ ΚΑΡΛΟΤΟ, Το μυστήριο του μαντζαμπάρκε, αστυνομικό μυθιστόρημα, μτφ. Παναγιώτης Σκόνδρας, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2005.

Ο Μάσιμο Καρλότο ανήκει στους συγγραφείς που η ίδια τους η ζωή αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως υλικό για να χρησιμοποιήσουν στα βιβλία τους, ή αποτέλεσε και την ίδια την αιτία να γίνουν αστυνομικοί συγγραφείς. Ο Καρλότο πέρασε εφτά χρόνια στη φυλακή λόγω μιας δικαστικής πλάνης και δίνει το ίδιο παρελθόν στον ήρωά του, τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Αλιγάτορα, ενώ οι δικαστικές πλάνες δεν λείπουν ούτε από το παρόν βιβλίο, αλλά ούτε και από το πρώτο του αστυνομικό, Η αλήθεια του Αλιγάτορα, (εκδ. Καστανιώτη).
Στο Μυστήριο του μαντζαμπάρκε (που στην κυριολεξία σημαίνει βαρκοφάγος) η δράση εξελίσσεται στη Σαρδηνία, τόπο που επέλεξε να ζει τα τελευταία χρόνια κι ο ίδιος ο συγγραφέας. Αξίζει να γίνει μια ιδιαίτερη μνεία γι’ αυτό το, γεμάτο φυσικές ομορφιές, νησί, που ταυτόχρονα όμως είναι ένας τόπος σκληρών ανθρώπων, κατέχει μια ανατριχιαστική παράδοση στις απαγωγές προσώπων, ενώ παντού επικρατεί μια ομερτά αντίστοιχη μ’ εκείνη της Σικελίας.
Η υπόθεση που καλείται ν’ αναλάβει ο Αλιγάτορας είναι να βρει τα ίχνη ενός δικηγόρου που εξαφανίστηκε ξαφνικά δέκα χρόνια πριν και εξ’ αιτίας του οποίου, αλλά και μιας δικαστικής πλάνης, τρεις αθώοι δικηγόροι φυλακίστηκαν άδικα. Φυσικά οι δυσκολίες είναι πολλές καθώς ο ντετέκτιβ κι ο πιστός του φίλος, ο γερο - Ροσίνι, γρήγορα ανακαλύπτουν πως στην υπόθεση είναι μπλεγμένοι πρώην στρατιωτικοί που πλούτισαν με λαθρεμπόριο, αλλά και Γάλλοι που πολεμούν το απελευθερωτικό κίνημα της Κορσικής συνεργαζόμενοι με Ιταλούς πρώην μυστικούς πράκτορες. Η βία δεν θ’ αργήσει να ξεσπάσει και να τους παρασύρει σε μια επικίνδυνη περιπέτεια. Προκαλεί ωστόσο κάποια εντύπωση η παντελής έλλειψη της αστυνομίας ή των καραμπινιέρων στην πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας από τη στιγμή που μέσα στην πρωτεύουσα, το Κάλιαρι, διαδραματίζονται αρκετές δολοφονίες και ληστείες, με λίγα λόγια οι καλοί κι οι κακοί αλληλοεξοντώνονται χωρίς την παραμικρή ενόχληση.
Όσο για τους ήρωες, αναμφίβολα την παράσταση κλέβει ο πενηντάρης, και γι’ αυτό λίγο γερασμένος, Μπενιαμίνο Ροσίνι, ο κολλητός του Αλιγάτορα, ένας κακοποιός της παλιάς σχολής που πιστεύει και σέβεται ακόμα τους άγραφους κώδικες τιμής ανάμεσα στα μέλη του υποκόσμου, αφήνοντας σε γοητεία πολύ πίσω τον ίδιο τον Αλιγάτορα που συχνά παρουσιάζεται αμήχανος και κλαψιάρης, αιωνίως βουτηγμένος στα μπλουζ και στο ποτό καλβάντος το οποίο δεν πίνει απλώς, αλλά κάθε φορά μεθάει μέχρι τελικής πτώσεως μ’ αυτό.
Πέραν αυτών πρόκειται για ένα καθαρά αστυνομικό ανάγνωσμα με έντονο ρυθμό, σκληρές περιγραφές, στρωτή γρήγορη γλώσσα και κυνικό χιούμορ.


Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Διαβάζω