Αλκοόλ Κεφ 3 Τα blended

Ναι, είναι αυτό που νόμιζετε. Τα σκωτσέζικα.

Τι να πιω σήμερα; Τι ουίσκι να διαλέξω; Όχι, φίλοι μην προβληματίζεστε. Γι' αυτό ήμαστε εδώ εμείς οι τελειωμένοι...

Το αφιέρωμα στα ουίσκι συνεχίζεται.
Σήμερα θα μιλήσουμε για τα «απλά» ουίσκι, τα Blended, τα σκωτσέζικα. Προσοχή, πολλές από τις παρακάτω μάρκες έχουν ειδικές εκδόσεις παλαιωμένες με ουίσκι άπαιχτα που χτυπάνε σε γεύση και πολύ ακριβότερα μαλτ.

Ξεκινάμε με έναν πρόχειρο κατάλογο δικής μου επινόησης σχετικό με τη συχνότητα επισκεψιμότητάς τους στον ουρανίσκο μου.
Οι βαθμολογίες είναι με άριστα το τριάντα όπως στα ιταλικά πανεπιστήμια.

Ballantines (18/30)
Η πρώτη αγάπη που δεν ξεχνιέται ποτέ. Για τους νεόφερτους γυρίστε λίγα ποστ πιο πίσω στο κεφ 1 και θα καταλάβετε. Γλυκόπιοτο, τίμιο, κατεβαίνει εύκολα. Σαν την αγαπημένη σας ομάδα με τη σημαντική θετική διαφορά: μόνο αν το παρακάνετε εσείς θα σας πικράνει.
Δεν μου ’χει τύχει να το πετύχω μπομπαρισμένο.
Βγαίνει σε πολυάριθμες παλαιωμένες εκδόσεις. Το 12άρι επίσης καλό (22/30) Ξεχωρίζω το 17χρόνων, πράσινη στρογγυλή μπουκάλα (27/30).
Johnny Walker (7/30)
Ο αντίπαλος. Το κόκκινο, το απλό, δεν μπορώ να το πιώ. Μου φαίνεται γρέντζο, νομίζω πως κατεβάζω και καρφιά στο λαιμό. Το μαύρο (12) είναι αξιοπρεπές, αλλά πολύ συνηθισμένο σαν μπομπαρισμένο ειδικά σε τσιφτεντελάδικα (20/30). Το πράσινο (15) δεν το ’χω δοκιμάσει, αλλά το Gold, το 18, είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Μου το κάνει δώρο κάθε χρόνο ο φίλος μου ο ζωγράφος και το απολαμβάνω. Νέκταρ. Συστήνεται ανεπιφύλακτα. (27/30) (αν το βρείτε γύρω στα 52-55 ευρώ είναι μια καλή τιμή, πάρτε το).
Το ακόμα ακριβότερο, το μπλε, σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερο και αντάξιο της διαφοράς τιμής τους. Μου είχε φέρει ένα του λίτρου το αδέρφι μου και δεν έλεγε πολλά. Αδιάφορο. Δε συστήνεται (24/30).
Grant’s
Το απλό, φτηνό, που προτιμώ τώρα. Η γεύση μου. Σπάνια να τύχει σε μπαρ μπόμπα. (19/30) Περιέργως δεν έχω δοκιμάσει ακριβότερες εκδόσεις.
Cutty Sark
Κάποτε έπινε όλη η Ελλάδα μέχρι που ξέσπασαν τα πρώτα σκάνδαλα με μεγάλης έκτασης μπομπαρίσματα (φήμες έλεγαν ότι μπομπαριζόταν από τον εισαγωγέα) (10/30). Το 15άρι είναι φτηνό και καλό για δώρο (17/30).
Famous Groose
Καλή λύση σε περίεργα μπαρ όπου φοβάσαι πιο κλασικές μάρκες. (12/30)
Bells (δεν πολυβγαίνει τώρα τελευταία, ακριβές εκδόσεις ειδικά των 21 ετών σαν καμπάνα). Αν πιεις πολύ νομίζεις ότι χτυπάει μέσα στη κεφάλα σου.
Dewar’s απλό. Ελαφρύ, πάει με τσιπσάκια. Μπομπαρίστηκε πολύ στο παρελθόν. Φοβού. (9/30)
Dewar’s 12άρι. Καμιά σχέση με το απλό. Ίσως το καλύτερο 12άρι που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Γλυκόπιοτο με γεύση που φέρνει πολύ σε ελαφρύ μαλτ χωρίς να δώσεις μια περιουσία. Πολύ καλή δουλειά. Συστήνεται ανεπιφύλακτα. (25/30)
Haig (πριν λίγα χρόνια βγήκε απ’ τη λήθη κι έγινε ξανά μόδα στους νέους μέχρι που έγινε και μόδα στις μπόμπες. Μεγάλη ιστορία από πίσω του. Πιο παλιά ήτο πολύ μαστ στα αθηναϊκά κλαμπ και σπίτια. Σεβασμός). (12/30)
J&B
Πετρέλαιο. Έχω ρίξει μια σούρα πίνοντας μισό λίτρο. (4/30) Κάκιστος βαθμός, όμως επισημαίνω εδώ μια έκδοση ενός J & B JET 15 ετών το οποίο ήταν εξαιρετικό. Όντως τζετ έπινες και το προσγείωνες το Τζετ με την καλή έννοια. (24/30)
Vat 69
Ναι υπάρχει ακόμα κι είναι από τα φτηνότερα. Κάνει κάπου 9 ευρώ; Δεν ξέρω τι σχέση έχει με τα παλαιότερα.
Black &White
Long John
Αυτά δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα.
100 Pipers
Καλτ φάση με φανατικούς θαυμαστές ψιλοπερίεργους. Το έβαλα να το πίνει ο δικηγόρος στο Βοτανικό.
Teachers
Άλλο μπεστ - πίνε τα παλιά τα χρόνια. Μικρός που ήμουν και λίγο αγγλομαθής το κοίταζα με τσαντίλα λόγω ονόματος και σχολικής σταδιοδρομίας, βεβαίως βεβαίως.
Whyte & Mackay
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Καλό το απλό για την τιμή του. (12/30) Πήρα το 15άρι, επίσης φτηνό για την τιμή του, αλλά δε στέκεται δίπλα στα υπόλοιπα 15άρια. (15/30)
Dimple 15
Κλασικό όσο κι οι καναπέδες οι…. τσέρτετον; Κάπως έτσι, σαν το συγγραφέα, ξέρετε οι δερμάτινοι, πανάκριβοι. Αφού πιείτε όλο το μπουκάλι και γίνετε ντίρλα μπορείτε να ξετυλίξετε το συρματάκι και να πνίξετε το συμπότη σας που σας έφαγε τη γκόμενα. (23/30)
Chivas 12
Άλλο κλασικό εδώ. Κάπου έγινε πολυφόρεμα σαν τα ρολεξ στους καρπούς της μισής Ελλάδας. (22/30) Πολυμπομπαρισμένο ανά τα σκυλάδικα της χώρας, προτιμήστε τις εκδόσεις των 15, 18 και πιο πάνω παλαίωσης. Σταθερή αξία πάντως.

Αυτά φίλοι με τα σκωτσέζικα ουίσκι. Αν ξεχάσαμε ή αν αδικήσαμε κάποιο, υπομονή και κατανόηση.

Σημείωση
Σε πολλά σουπερμάρκετ και κυρίως συνοικιακές κάβες κυκλοφορούν ουίσκι με περίεργες μάρκες παλαιωμένα 3 ή 5 ή 6 χρόνια και κοστίζουν 8-10 ευρώ περίπου. Οι μάρκες παραπέμπουν σε γνωστές ώστε η κυρία Κούλα με τον καταρράκτη στο μάτι που βγήκε να πάρει Dimple για τον κανακάρη της να παίρνει Trimble περιχαρής αφού το βρήκε στη μισή τιμή από κείνη που της είχε πει το, ξαπλωμένο στο ανάκλιντρο, σπλάχνο της.
Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ τέτοιο, αν και κάποτε μου ’χε περάσει απ’ το μυαλό να κάνω μια συλλογή μ’ αυτές τις περίεργες μάρκες που στην Ιταλία αφθονούσαν αφού ως γνωστόν η μαϊμού ζει και βασιλεύει στη γείτονα.
Αν κάποιος έχει δοκιμάσει ας καταθέσει την άποψή του.

Κλείνω με κάτι που μου θυμίζει τα νιάτα μου όταν ήμουν στους Hell's Angel's της Καλιφόρνια, αλλά με διώξανε όταν έπεσα απ' τη Χάρλει και στραμπούληξα τον αστάγαλό μου.
(μετά με πήρε και με σήκωσε)