ΡΩΜΗ ΣΕ 186 ΛΕΞΕΙΣ
Του Δημήτρη ΜαμαλούκαΈφτασα στη Ρώμη αργά το Σάββατο. Ήταν Δεκέμβρης κι έβρεχε ασταμάτητα. Έμεινα για άλλη μια φορά σε μια πανσιόν δίπλα στο Termini. Όλη την Κυριακή συνέχιζε να βρέχει καταρρακτωδώς κι οι βόλτες μου είχαν περιοριστεί στο μικρόκοσμο που αποτελούσε ο σταθμός. Το επόμενο απόγευμα κατάφερα να πάω με το λεωφορείο προς τον Άγιο Πέτρο. Άρχισα να ψάχνω το μπαρ μας. Περιπλανήθηκα για ώρες ανεβοκατεβαίνοντας δυο λεωφόρους και τους κάθετους δρόμους ώσπου το αναγνώρισα. Δεν φαινόταν να είχε αλλάξει πολύ. Το κόκκινο χρώμα κυριαρχούσε, τα τραπεζάκια παρέμεναν τρία, μόνο η τηλεφωνική συσκευή είχε αντικατασταθεί με μια καινούργια. Κάθισα εκεί όπου είχαμε καθίσει: στο πρώτο τραπέζι, δίπλα στην πόρτα. Όπως και τότε το μεσαίο ήταν άδειο και στο τελευταίο, στο βάθος, καθόταν ένας ψηλός και σωματώδης γέρος μ’ ένα μπαστούνι και μιλούσε με τους barristi.Φορούσε τραγιάσκα και στο μάλλινο φθαρμένο σακάκι του είχε κρεμάσει ένα παράσημο που είχε κερδίσει πάνω από μισό αιώνα πριν, στο αλβανικό μέτωπο.
Ήπια ένα espresso και μια μπύρα -όπως τότε- και έμεινα μια ολόκληρη ώρα. Δε μου μίλησε κανείς, δε μίλησα σε κανέναν κι όταν έφυγα ένιωσα ο πιο μόνος άνθρωπος στον κόσμο…
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Οδός Πανός το 2000; κάπου εκεί...
Παλιά, αλλά αγαπημένη μου ιστοριούλα...
Η φωτογραφία είναι από ένα κτήριο-πυργίσκο στην περίφημη via delle botteghe oscure, μια οδό στην οποία διαμένει ο ήρωας του καινούργιου μου μυθιστορήματος.
Labels: συγγραφή
posted by mamaloukas at 8:33 PM
11 Comments:
Πολύ ωραίο και τρυφερό.Θα μπορούσε,τελείως σουρρεαλιστικά να αποτελέσει την "γέφυρα" γιά το Σκουφάκι...Διηγηματικά εννοώ..
Μ' έστειλες τώρα... Θα μπορούσε, αλλά τελείως, μα τελείως σουρεαλιστικά.
θενκς, παλ.
Πόσο λυπητερά όμορφο τούτο!!!
Αναμένω εναγωνίως να διαπιστώσω αν ο Έλλην Δημήτρης Μαμαλούκας θα βάλει τα γυαλιά στον Γάλλο Πατρίκ Μοντιανό, με το δικό του μυθιστόρημα για τη via delle botteghe oscure!
έχει φάει ήδη τη σκόνη μου το Γαλλάκι, αγαπητή μου...
Κι εσένα θα σε φάει η μετριοφροσύνη, Μαμαλούκα!
:ppppp
...η μετριοφροσύνη είναι προσόν των μετρίων θα έλεγε ο librofilo..
mamaloukas, δεν ξέρω που είναι η via delle botteghe oscure, αλλα εγω αν έγραφα θα έγραφα για τη συνοικια του trastevere....τι ποιητικό μέρος!
ax τι μου θύμησες nuwanda. έχω καλές αναμνήσεις απ' το μέρος αυτό όσες φορές πήγα στην αιώνια πόλη.
τώρα η Via delle botteghe oscure
είναι κοντά, πας με τα πόδια. αρκεί να διασχίσεις την via Arenula και να περάσεις τον Τίβερη από το ponte Garibaldi . εκεί ο ήρωας έχει το γκαράζ όπου φυλάει δύο κλασικά αυτοκίνητα.
άσχετο: φυσικά δεν μπορώ να ποστάρω σ' εσένα.. ψηφιζω Ιούλιο Βερν: Τα τέρατα των θαλασσών, Η πλωτή πολιτεία, 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, η μυστηριώδης νήσος.
έχεις τίποτα ταξιδιωτικά δικά σου κείμενα από Ιταλία;
caro amico, avevo l´ esperienza di Roma a questo modo, simile... Τι μου θύμισες, πραγματικά! Εκεί ειδικά, στη via della Pisana, πίσω από την Πόλη του Βατικάνο, με βροχή και καμία φωνή (αυτά δεν ταιριάζουν πολύ, μου φαίνεται)... Ci sentiamo ad Atene, dopo ritorno da estero, Silio
Η αγαπημένη πόλη... που επιστρέφουμε κάθε χρόνο, σαν να το έχουμε τάξει, που ερωτεύεσαι την κάθε της γωνιά, που είναι όλα τόσο οικεία και τόσο μοναδικά.
@alexandra προσυπογραφώ απολύτως. ευχαριστώ για την επίσκεψή σας.
Post a Comment
<< Home