Μεγανήσι Λευκάδας- Παναγιώτης Κονιδάρης

Λίγα λόγια για το Μεγανήσι. (είδατε φιορδ; κι εσύ βρε Κροτάκι έτρεχες στις Νορβηγίες...)
Το Μεγανήσι είναι ένα μεγάλο νησί (πω πω πρόταση) κοντά στη Λευκάδα. Πηγαίνεις μέσα σε 30 λεπτά ή λιγότερο με φέρι μποτ από το Νυδρί. Έχει πάνω 3 χωριά και απλώς είναι καταπράσινο και πανέμορφο. Οι τουρίστες το έχουν ανακαλύψει προ πολλού και δεν ισχυρίζομαι ότι θα βρείτε εκεί εντελώς παρθένα μέρη. Όχι, θα βρείτε όμως μια χαρά παραλίες για μπάνιο προσβάσιμες με αυτοκίνητο ή όχι, θα βρείτε επίσης κι ένα σωρό ταβέρνες και μπαράκια για να ικανοποιήσετε τα μετά μπάνιου γούστα σας.

Μια ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται να γίνει για τους κατοίκους αυτού του νησιού. Με λίγα λόγια: τετραπέρατοι γυναίκες - άντρες. Οι περισσότεροι ναυτικοί ξενιτεμένοι, λίγοι ψαράδες (παλιά με ειδικότητα δυναμίτιδα) τώρα οι περισσότεροι ασχολούνται με τον τουρισμό.

Για να καταλάβετε τι εννοώ με το τετραπέρατοι προσέξτε τον φίλο που πήγα και συνάντησα το Σάββατο, τον Παναγιώτη Κονιδάρη.

Φαρμακοποιός, ο μοναδικός στο νησί. (προσέξτε, 3 χωριά 1000 μόνιμοι κάτοικοι το χειμώνα, 5000 το καλοκαίρι! Κοιμάται ποτέ ο άνθρωπος;)
Συγγραφέας, (θα προβούμε σε λεπτομέρειες σε λίγο)
Σκακιστής δεινός (μέλος της εθνικής ομάδας καλλιτεχνικού σκάκι-ασχολούνται με την επίλυση προβλημάτων-σπουδών κτλ.)

Σπουδαστής - μελετητής (Ευρωπαικό πολιτισμό στο Ανοιχτό πανεπιστήμιο, μεσαιωνική ιστορία, αντίστοιχα)
Αντιδήμαρχος του Δήμου Μεγανησίου («Αντιδήμαρχε δεν έχω νερό» βρόντηξε ένας ντόπιος την ώρα που συζητούσαμε τα λογοτεχνικά μας, καταλαβαίνετε όσοι ασχολείστε με τα κοινά).
Μπλόγκερ τώρα τελευταία
Και κατά δήλωσή του επίσης
Ξενοδόχος. (θα κοιτάξω νομίζω έχει κι άλλα)

(κοίταξα: λέει ακόμα "τουρίστας" αλλά απ' αυτό είμαστε όλοι)
Πότε τα προλαβαίνει όλα αυτά ο άνθρωπος; Ε, Μεγανησώτης είναι, τα προλαβαίνει.

Λίγα λόγια για το πόσο με περιποιήθηκε:
Αγόρασε το Μόστρα, τον διάβασε και μου άφησε σχόλιο. Μου έστειλε το βιβλίο του κι όταν πήγα σκαφάτος στο Μεγανήσι με κέρασε καφέ, έπειτα εγώ ήθελα ούζα και φαί (τι διαόλο;) πήγαμε σε διπλανό τραπέζι δίπλα στο λιμάνι κι αφού εγώ έφαγα εκείνου δεν του είχαν φέρει ακόμα το φαί του (βλέπετε άμα είσαι αντιδήμαρχος καμιά φορά δε σε προσέχουν καθόλου) και φυσικά κέρασε και το φαί. Εγώ μπήκα στο σκάφος και την έκανα Λούης. (είχαν ξυπνήσει τα μωρά του κυβερνήτη κι έπρεπε να επιστρέψουμε βρε)
Τι να πω;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παναγιώτη για την περιποίησή του, επιφυλάσσομαι φυσικά.

Το βιβλίο που έγραψε ο Παναγιώτης είναι:
Το χειρόγραφο της Πράγας.

Ο ερμητικά κλειστός κώδικας Βόινιτς.

Το διαβάζω. Είμαι στη μέση.
Δε λέω κουβέντα μέχρι να το τελειώσω.
Πηγαίνετε εδώ να διαβάσετε τα πάντα.
Σε δυο τρεις μέρες θα ανεβάσω κι εγώ λεπτομερές ποστ για το βιβλίο.