Λευκάδα Hotel konaki - αξίζει!

Τις δύο φριχτές μέρες του Κάυσωνα Τρίτη και Τετάρτη που μας πέρασαν κοντέψαμε να μείνουμε από τη ζέστη ειδικά ο μικρούλης που το βράδυ γυρνοβολούσε υπνοβατώντας από κρεβάτι σε κρεβάτι λόγω ζέστης.
Αιρ κοντίσιον δεν υπήρχε στην αγορά ούτε για δείγμα κι έτσι αποφασίσαμε να καταφύγουμε στην έσχατη λύση:
Να πάμε στο ξενοδοχείο και να κλειστούμε σ’ ένα δωμάτιο με κλιματισμό.
Ευτυχώς για μας, βρήκαμε μια σουίτα στο Ξενοδοχείο Κονάκι που το έχουν αγαπημένοι μου συγγενείς.
Θέλω να γράψω δυο λόγια γι αυτό το όμορφο μέρος στο οποίο νομίζω ότι αν έμενα χωρίς να γνωρίζω τους ιδιοκτήτες θα έφευγα πάλι με τις ίδιες άριστες εντυπώσεις.
Καταρχάς υπάρχει σάιτ εδώ να το δείτε καλύτερα με πολλές φωτογραφίες.

(μου χτύπησε το Οκτώ μ βριος, θα πω να διορθωθεί)
Πρόκειται για ένα ξενοδοχείο που τα δυνατά του όπλα είναι:

Η πισίνα
Έχω πάει σε αρκετά ξενοδοχεία. Έχω δει γούρνες 4 επί 5 (τις οποίες βάπτισαν πισίνες) που όταν πέσει ένας γερμαναράς μέσα (από κείνους που δίπλα τους ο Οβελίξ μοιάζει καχεκτικός) εκτοπίζει όλο το νερό ή όταν μια οικογένεια με αγριόπαιδα καταλαμβάνει το πεδίο κι όλο το γύρω χώρο με τις στριγκλιές και τις βουτιές δεν μπορείς να πλησιάσεις.
Λοιπόν η πισίνα στο Κονάκι είναι μεγάλη, τεράστια, (φαίνεται άλλωστε στις φωτο ειδικά στην αεροφωτογραφία) και βαθιά 2,80 στην βαθιά της μεριά. Στην άλλη μεριά είναι 0,80 και υπάρχει και παιδική στρογγυλή γωνιά.
Υπάρχει χώρος για πολλές ξαπλώστρες και το φοβερότερο: το απόγευμα η πισίνα έχει σκιά (σχεδόν όλη) για κάποιους σαν κι εμένα που δεν μπορούν τους πολλούς ήλιους.
Αν ποτέ πάτε, θυμηθείτε με.

Οι κήποι
Εγώ σαν περίεργος και σκληρός τύπος που είμαι δεν προσέχω ποτέ τα φυτά και τα λουλούδια. Πώς γίνεται κι εδώ μαγεύομαι; Αν μου έλεγαν ότι ετοίμασαν το χώρο για κάποια ανθοκομική έκθεση θα τους πίστευα. Τριανταφυλλιές, κισσοί, αναρριχητικά φυτά γενικώς, και επίσης γενικώς φυτά διάφορα και πράσινο παντού. Το μυστικό βέβαια είναι η φροντίδα της κυρίας Έλσας που τα λουλούδια της υποκλίνονται και την αφήνουν να μάθει τα μυστικά τους αφού τα υπεραγαπά.

Η εξυπηρέτηση
Αυτό να λέμε και την αλήθεια το συναντήσαμε και στην Κέρκυρα. Όλοι ευγενέστατοι και με το χαμόγελο στα χείλη. Νομίζω πως σε γενικές γραμμές σ’ αυτό έχουμε κάνει προόδους στα ξενοδοχεία μας.

Η καθαριότητα
Πουθενά δεν είδα ένα σκουπιδάκι για να ικανοποιήσω και καμιά συγγραφική μου φαντασία. Όλοι σέβονταν φυσικά αυτούς τους κήπους της Εδέμ.

Φαγητό
Στο Κονάκι μπορείς να φας μόνο το μεσημέρι αλλά υπάρχει μαγείρισσα με πτυχίο παλιάς καλής ελληνίδας μαμάς. Όταν λέμε σπιτικό το εννοούμε (εξαίρεση οι τηγανητές πατάτες που δεν είναι φρέσκιες). Επίσης μπορώ να σας εγγυηθώ ότι τίποτα χαλασμένο τίποτα ληγμένο ή τίποτα που πάει να λήξει δεν μπαίνει εδώ, ούτε τίποτα φαγώσιμο χρησιμοποιείται ξανά.

Ώρες κοινής ησυχίας
Ναι υπάρχουν ακόμα αυτές. Υπάρχει κόσμος που τις σέβεται κι υπάρχει ξενοδοχείο που τις θερμοπαρακαλεί στους πελάτες του. Εδώ σέβονται τον άνθρωπο που θέλει να πάρει τον υπνάκο του το μεσημέρι και το δωμάτιό του τυχαίνει να είναι κοντά στην πισίνα. Εάν τώρα το ελληνάκι ή το ιταλάκι αγριοπαιδάκι θέλει να στριγγλίσει εκείνη την ώρα κι ο μπαμπάς του αντί να το συνετίσει ρουφάει αμέριμνος τον φραπέ του μπορούν να πάνε κάλλιστα στην παραλία να ξεφαντώσουν.

Δωμάτια
έχουν ό,τι είναι λογικό να έχει ένα δωμάτιο στις μέρες μας:
Ψυγειάκι, τηλεόραση, κλιματισμό και προπέλα οροφής (πολύ εξυπηρετική για ύπνο το βράδυ), μπαλκόνια σε όλα τα δωμάτια. Οι οικογένειες μπορούν να πάρουν μια σουίτα σαν αυτή που πήραμε εμείς, δύο δίκλινα που επικοινωνούν και να τα χουν κι όλα διπλά: 2 μπάνια κτλ κτλ

Τιμές

πολύ λογικές
Μ’ ένα τηλέφωνο τις μαθαίνετε

Δυστυχώς για όποιον «ζεστάθηκε», όλο τον Αύγουστο δεν υπάρχει δωμάτιο ούτε για δείγμα. (βλέπετε υπάρχουν μόνιμοι πελάτες κάθε χρόνο εδώ που κλείνουν από το χειμώνα!)