Ο Μόστρας στην ωραία Κέρκυρα

Πέρασα τρεις μέρες στην Κέρκυρα συνδυάζοντας διακοπές (των διακοπών) και παρουσιάσεις του βιβλίου μου.
Είχα περίπου 14 χρόνια να πάω αλλά γρήγορα ξαναθυμήθηκα τα μέρη στην παλιά πόλη η οποία είναι πραγματικά πανέμορφη.
Έγραφα ότι άμα έχεις φίλους όλα γίνονται. Καταλαβαίνετε ότι αυτό δε θα μπορεί παρά να είναι ένα πόστ ευχαριστιών. Από πού να ξεκινήσουμε…

Αυτοί που οργάνωσαν
Ο Αντώνης Δεσύλλας, κερκυραίος συγγραφέας και άνθρωπος με οργανωτικές ικανότητες έκανε τα πάντα: βρήκε την αίθουσα, συνεννοήθηκε και την έκλεισε, τύπωσε προσκλήσεις, αφίσα, μοίρασε τις προσκλήσεις, κόλλησε σε διάφορα μέρη την αφίσα, βρήκε οργανωτές για την εκδήλωση, έδωσε στον Τύπο δημοσιεύματα, κανόνισε ως και στα τοπικά κανάλια να βγούμε. Σας φαίνονται εύκολα; Λίγα;
Νομίζω –το είπα και στην εκδήλωση- ότι η βραδιά της Τετάρτης ήταν δική του.

Αυτοί που μίλησαν
Τι να πω για το Νίκο Παργινό που εκτός μια διαδικτυακή επικοινωνία δεν τον είχα δει δια ζώσης παρά μόνο μια φορά. Παρόλα αυτά αγόρασε, διάβασε το βιβλίο κ ετοίμασε μια τόσο φρέσκια και κολακευτική ομιλία (μπορείτε να τη διαβάσετε στο μπλογκ του) κι έφερε φίλες του –όμορφες!- στην εκδήλωση. Χαρισματικό παιδί, άνθρωπος με χιούμορ που σε κερδίζει αμέσως, με τρομερή επικοινωνία με τα παιδιά ώστε ξετρέλανε την κόρη μου. Σαν συγγραφέα θα τον κρίνω σε λίγες μέρες που θα διαβάσω την Κρεμάλα –αν και στην αφιέρωση με κρέμασε πάραυτα- γιατί η Λευκάδα μας πάσχει λίγο από βιβλιοπωλεία κι ήταν αδύνατο να το βρω εδώ, όσο και λίγο χρονοβόρο να γίνει παραγγελία.

Ο οικονομολόγος που έφερα με κούριερ
Τον απειλούσα, την ώρα της εκδήλωσης, άνθρωποι μου κρατούσαν σ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου τη γυναίκα του και την κόρη του. Έτσι δε θα μπορούσε παρά να πει ύμνους για μένα σε τέτοιο σημείο που οι ακροατές είχαν γουρλώσει τα μάτια νομίζοντας ότι απέναντί τους κάθονταν ένας Μαρκές ή το φάντασμα του Ντοστογιέφσκι που ξύπνησε από τον Άδη κι ανέβηκε απ' την είσοδο του Αχέροντα (είναι και κοντά) κι ήρθε στην Κέρκυρα.
Τον ευχαριστώ πολύ για άλλη μια φορά, έστω και με τις απειλές, είναι Φίλος Μεγάλος (σαν τον Μεγάλο Θάνατο του Βοτανικού) και τον αγαπώ πολύ κλαψ λυγμ, συγκινήθηκα.

Κα Γκίκα
Μισή Κερκυραία πια, με παθολογική αγάπη προς το νησί, η Ελένη Γκίκα ήταν ο σύνδεσμος μου μεταξύ Αθήνας και Κέρκυρας ως προς την οργάνωση της βραδιάς, αυτή κινούσε τα νήματα από τη μεριά μου καθότι εγώ τελείως άχρηστος σε όλα. Εκεί σαν αριστοκράτισσα μιας άλλης εποχής «καθάρισε» τις όποιες ανησυχίες και άγχη της τελευταίας στιγμής σχετικές με την οργάνωση και κατά την ώρα της ομιλίας κέρδισε το κοινό μιλώντας για το βιβλίο μου με ιδιαιτέρως κολακευτικά λόγια επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις υποψίες των ακροατών ότι έχουν απέναντι τους το φάντασμα του Ντοστογιέφσκι.

Ευχαριστώ επίσης τον κύριο Κουσουνή, πρόεδρο της ένωσης φιλολόγων Κέρκυρας για τη συμμετοχή του και την τιμή που μας έκανε να χαιρετήσει την εκδήλωση και να παραστεί στο πάνελ.
Και φυσικά ευχαριστώ κι όλο τον κόσμο που προσήλθε να μας ακούσει.

Α! ξέχασα το καλύτερο!
Είχαμε καλέσει και την Άντζελα!
Τη Γκερέκου βρε!
Αλλά δεν μπόρεσε να ’ρθει, μας έστειλε όμως επιστολή χαιρετισμού την οποία θα κρατώ σας προικοσύμφωνο κάτω απ’ το μαξιλάρι μου όταν μου τη στείλουν απ’ το νησί.
Άντζελα, Αχ Άντζελα, τι χάσατε να μη γνωριστούμε…

Τώρα, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για το βράδυ της Δευτέρας.

Τη Δευτέρα το βράδυ ήμουν καλεσμένος της Λέσχη Ανάγνωσης Κέρκυρας.
Η εκδήλωση έγινε στον κήπο του σπιτιού του πρόεδρου και οργανωτή κ Αντώνη Δεσύλλα.

Όλα τα παρευρισκόμενα μέλη, η Αθηνά, ο Αλέξανδρος, η Βάσω, ο Γεράσιμος, η Κατερίνα, η Ρούλα, η Σοφία κι ο συντονιστής Αντώνης είχαν διαβάσει το βιβλίο κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια πολύ καλή συζήτηση.
Μου έκανε εντύπωση που μερικά μέλη είχαν εντοπίσει απίστευτες λεπτομέρειες και αντιληφθεί πολλά από τα κρυμμένα μυστικά του βιβλίου. Μακάρι όλοι οι κριτικοί να διάβαζαν με τέτοιο κέφι (να μην πω να είχαν τέτοια κρίση) τα βιβλία όπως τα παιδιά.
Έχω την καλύτερή μου όταν συναντώ αναγνώστες μου και μου λένε τις απορίες, τα θετικά και τα αρνητικά σχόλια που τους γέννησε κάποιο από τα βιβλία μου. Γι αυτό και νομίζω ότι οι λέσχες ανάγνωσης θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσω αναγνώστες και βιβλιόφιλους σε όλη την Ελλάδα.

Η βραδιά ήταν διαποτισμένη με κερκυραϊκή φιλοξενία και ευγένεια από την αρχή της και δε θα μπορούσε και να κλείσει και αναλόγως. Γεύμα με νοστιμότατα φαγητά από την κυρία Δεσύλλα. Φανταστείτε ότι έσκασα στο φαί εγώ που είμαι ο πιο μίζερος του κόσμου στα εδέσματα (μην κοιτάτε που το παίζω γευσιγνώστης, απατεώνες συγγραφείς μην τους εμπιστευτείτε ποτέ).

Αυτά τα ολίγα φίλοι..

Στη Λευκάδα με περίμενε μια έκπληξη: φίλος από τα μακρινά χρόνια του 88-89 του Λέτσε κι αρχίσαμε: ιστορίες πασπαλισμένες με τι άλλο; Άφθονο ουίσκι…