Κώστας Μαμαλούκας Λευκάδα (ποίηση)
ΛΕΥΚΑΔΑ
Παραδομένη ολοχρονίς στ’ ουρανού τις τύψεις
Στο δάκρυ του Γαρμπή και στο Νοτιά π’ αχνίζει
Ανατέλλει πίσω από κάθε καμπή αισθήματος
Αυτή
Της Νοσταλγίας μας η λυδία λίθος
Γραμμένη μ’ ασβεστόλιθο και κυπαρίσσι
Με περδικολαλήματα μ’ αφρούς και μ’ ακρωτήρια
Με τρεχαντήρια κόκκινα στους πόθους του πελάγους
Με τις τεράστιες συλλαβές του αισθήματος
Με σύννεφα βαριά και με κλωνάρια του ήλιου
Σκαρφαλωμένη στα κύματα χαμένη στους ανέμους
Του Ιονίου Ωραία
Λευκάδα
Καμίνι του ήλιου.
Γερμένη στο πλευρό του Μαΐστρου
Ερωτεύεται τα καλοκαίρια
Με περίσσιο άσπρο στους κόρφους της
Με χρυσοδέλφινα και μ’ αγριοπερίστερα
Μ’ αγράμπελες
Και τ’ άρωμα το επαναστατημένο της ρίγανης.
Γερμένη κάτω απ’ τις ελιές
Δυο πιθαμές πάνω απ’ τη διαφάνεια των νερών
Όπου το μάτι βλέπει μόνο τον πόθο
Και μετά ξανά τον πόθο
Ερωτεύεται τα καλοκαίρια
Λευκάδα
Πέτρα στου Έρωτα το δαχτυλίδι
Γραμμένη στο Πνεύμα γραμμένη στην Ποίηση
Γραμμένη στο Θρύλο γραμμένη με χρώματα
Γραμμένη μ’ ασβεστόλιθο και κυπαρίσσι…
Κώστας Μαμαλούκας (1954-2006)
Από τη συλλογή ποιημάτων του Διαχρονισμοί, Αθήνα 1982
Παραδομένη ολοχρονίς στ’ ουρανού τις τύψεις
Στο δάκρυ του Γαρμπή και στο Νοτιά π’ αχνίζει
Ανατέλλει πίσω από κάθε καμπή αισθήματος
Αυτή
Της Νοσταλγίας μας η λυδία λίθος
Γραμμένη μ’ ασβεστόλιθο και κυπαρίσσι
Με περδικολαλήματα μ’ αφρούς και μ’ ακρωτήρια
Με τρεχαντήρια κόκκινα στους πόθους του πελάγους
Με τις τεράστιες συλλαβές του αισθήματος
Με σύννεφα βαριά και με κλωνάρια του ήλιου
Σκαρφαλωμένη στα κύματα χαμένη στους ανέμους
Του Ιονίου Ωραία
Λευκάδα
Καμίνι του ήλιου.
Γερμένη στο πλευρό του Μαΐστρου
Ερωτεύεται τα καλοκαίρια
Με περίσσιο άσπρο στους κόρφους της
Με χρυσοδέλφινα και μ’ αγριοπερίστερα
Μ’ αγράμπελες
Και τ’ άρωμα το επαναστατημένο της ρίγανης.
Γερμένη κάτω απ’ τις ελιές
Δυο πιθαμές πάνω απ’ τη διαφάνεια των νερών
Όπου το μάτι βλέπει μόνο τον πόθο
Και μετά ξανά τον πόθο
Ερωτεύεται τα καλοκαίρια
Λευκάδα
Πέτρα στου Έρωτα το δαχτυλίδι
Γραμμένη στο Πνεύμα γραμμένη στην Ποίηση
Γραμμένη στο Θρύλο γραμμένη με χρώματα
Γραμμένη μ’ ασβεστόλιθο και κυπαρίσσι…
Κώστας Μαμαλούκας (1954-2006)
Από τη συλλογή ποιημάτων του Διαχρονισμοί, Αθήνα 1982
Labels: ποίηση
posted by mamaloukas at 1:00 PM
8 Comments:
Μου αρέσει πολύ. Ιδίως οι εικόνες που φτιάχνεις μπροστά στα μάτια μου με μια χούφτα λέξεις... :)
"φτιάχνει" και όχι "φτιάχνεις"
και αυτός ο στίχος "τ'άρωμα το επαναστατημένο της ρίγανης", τί δύναμη, τι ταίριασμα..
Καλημέρα
scalidi
lupa
ευχαριστώ, καλημέρα
ελληνική γη, ιδανική έμπνευση ποιητών που με τα μάτια της ψυχής κρατούν όχι όσα μας πληγώνουν, αλλά την διαχρονική ομορφιά του τόπου.
(βλέπω ομοιότητα επιθέτου, επέκταση ταλέντου)
alexandra
σ ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου, ο Κώστας ήταν αδερφός του πατέρα μου και ταλαντούχος ποιητής. δυστυχώς χάθηκε τον Δεκέμβριο που μας πέρασε σε τροχαίο...
Γλυκούλη μου,
Με έκανες να δακρύσω απόψε στο μακρινό μου Μόντρεαλ. Ο Κώστας θα μείνει για πάντα το γλυκύ έαρ της Λευκάδας. Δεν έφυγε ποτέ, η σκιά του μαζί μ' εκείνη της Κωνσταντίνας αιωρούνται νυχθημερόν στα σύννεφα της μικρής πατρίδας.
Είσαι τόσο βαθειά Λευκάδιος, τόσο ειλικρινά και απροσποίητα.
Σε λατρεύω
Ιουστίνη σ' ευχαριστώ πολύ. Ξέρω πόσο πονέσατε όλοι σας για την Κωνσταντίνα. Εύχομαι κάθε καλό σ' εσένα και την οικογένειά σου. Μακάρι να βρεθούμε όλοι πάλι στη Λευκάδα το καλοκαίρι.
Post a Comment
<< Home