Ραπόρτο Θεσσαλονίκης μέρος Α΄ Η έκθεση κι ο Μόστρας

Έκθεση:
Καλά οργανωμένη, μου φάνηκαν λίγοι οι ξένοι (εμπορικοί) επισκέπτες (δεν ξέρω αν τις προηγούμενες χρονιές ήταν περισσότεροι), αλλά είδα πολλούς φίλους και γνωστούς. Οι αίθουσες αποδείχτηκαν μικρές για τη δική μας συζήτηση, ενώ η προσέλευση του κόσμου μου φάνηκε τις δύο μέρες αρκετά μεγάλη αν υπολογίσεις και τον καιρό. (υπάρχει βέβαια και η άποψη του –και συμφωνώ- ότι αν είχε ήλιο και 30-35ο όλοι θα ήταν στη Χαλκιδική).

Συζήτηση των συγγραφέων ετών 30 έως και 39

Σκίσαμε. Η αίθουσα τίγκαρε κι ο κόσμος δεν βαρέθηκε καθόλου. Κρίμα που δεν προλάβαμε κι ερωτήσεις από το κοινό.
Λίγα λόγια για τους πρωταγωνιστές (Η δημοσιογράφος Λώρη Κέζα έθεσε ερωτήσεις και διεύθυνε επιτυχημένα).
Υποφαινόμενος: άσ’τορεφίλεαφούδεντραβάςμπροστά. Βάλτονάμυναμωρέ. Νακάτσωτέρμα; Κάτσετέρμα,άντε!
Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης (χρόνια πολλά!) ήταν όπως πάντα πολυδιαβασμένος και κατατοπιστικός. Προβλέπω στο πρόσωπό του έναν αναμφισβήτητο πρωταγωνιστή της λογοτεχνικής σκηνής στο μέλλον.
Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου έχει μια ιδιαίτερη γοητεία όταν μιλάει, μια ψυχραιμία που σε σαγηνεύει. Νομίζω πως κατά βάση οι απόψεις της είναι παραδοσιακές αλλά όπως και οι ιστορίες της (τα μυθιστορήματά της) ο τρόπος που τις εκφράζει είναι πρωτοποριακός. (Το βιβλίο της Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Καλή επιτυχία Ιωάννα!)
Ο Βασίλης Αμανατίδης ήταν ο πιο ομιλητικός κι ίσως ο πιο κεφάτος απ’ όλους μας. Είχε την ευκαιρία να αναπτύξει την προχωρημένη σκέψη του και τις απόψεις του ειδικά τις σχετικές με την ποίηση. Νομίζω πως ο κόσμος χάρηκε που άκουσε έναν λογοτέχνη πραγματικά της νέας γενιάς, συνεχιστή της μεγάλης σχολής της Θεσσαλονίκης. (γιατί ο Βασίλης είναι γέννημα θρέμμα της συμπρωτεύουσας και μένει εκεί).
Ο Νίκος Μάντης ήταν ο σεμνότερος όλων, με καίριες και σωστές τοποθετήσεις.
Άφησα τελευταίο τον Αύγουστο Κορτώ.
Α Π Ο Λ Α Υ Σ Τ Ι Κ Ο Σ. Έβλεπα τα πρόσωπα του κόσμου. Τους μάγευε, υπήρχαν κυρίες νεαρές και μη που κρέμονταν από τα χείλη του. Με τον Αύγουστο στο πάνελ δε φοβάσαι τίποτα. Τι να πρωτοπώ; Όσοι τον έχετε ακούσει να μιλάει καταλαβαίνετε καλά τι εννοώ. Θα ήθελα να είχα τον φίλο μου Νουβάντα να ηχογραφήσει τα λόγια του Αύγουστου και να τα ανεβάσει στο δίκτυο. Νομίζω πως είναι κέρδος για τη λογοτεχνία που ο Κορτώ ασχολείται μαζί της κι ελπίζω να μην την αφήσει για κάποια άλλη τέχνη, κι αυτό γιατί ο Αύγουστος είναι τόσο χαρισματικός που θα θριάμβευε σε όποιο campo (τερέν, γήπεδο, πεδίο) κι αν κατέβαινε.

Στα συν και προς τιμή μας η παρουσία καταξιωμένων πεζογράφων που μας παρακολούθησαν όπως ο Βαγέλης Ραπτόπουλος, ο Πέτρος Τατσόπουλος κι ο Χρήστος Χωμενίδης (συγνώμη αν ξέχασα κάποιον).

Ο Μόστρας στην έκθεση!

Ο Μόστρας έσκιζε επίσης, συγκινήθηκα όταν ένα ζευγάρι συνομίληκοί μου αγόρασαν το βιβλίο και τους το υπέγραψα για τα παιδιά τους,
επίσης ξένοι εκδότες ενδιαφέρθηκαν, κυρίως Γάλλοι κι έκανα τρομερές συζητήσεις στα ιταλοαγγλικογαλλικός που ομιλώ απταίστως.
Ο Μόστρας αρχίζει την κατάκτηση του κόσμου κι ευχαριστώ όλους όσοι μου μετέφεραν τα καλά νέα και τα καλά λόγια για το βιβλίο. (και δεν ήταν λίγοι).

Το ίδιο καλά όμως πηγαίνουν και τα Ελληνικά εγκλήματα προς μεγάλη ικανοποίηση του Ανταίου Χρυσοστομίδη που μόχθησε για να φτιάξει αυτή τη συλλογή διηγημάτων.

Αυτά φίλοι, στο β΄ μέρος Η πόλη

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες.

(Ο Μόστρας στα ευπώλητα ελληνικής λογοτεχνίας

δείτε εδώ)