Wednesday, January 24, 2007

Συγγραφείς; Συνήθως λαπάδες, υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις…


Η περίπτωση του Τζακ Χένρι Άμποτ




Ληστής, φυλακισμένος, φονιάς, συγγραφέας, ελεύθερος, διάσημος, εκατομμυριούχος, φονιάς, φυγάς, φυλακισμένος, αυτόχειρας.

Αυτές είναι οι ετικέτες που ο Τζακ Άμποτ είδε να συνοδεύουν χρονικά το όνομά του στην πολυτάραχη ζωή του. Μια ζωή που δε μοιάζει στις κοινούς βίους που λίγο πολύ διανύουμε οι περισσότεροι σ’ αυτό τον κόσμο. Μια βίαιη ζωή.


Ήταν ένας κοινός ληστής τραπεζών που κατέληξε στη φυλακή. Άλλος ένας που είδε τη φρίκη του κάτεργου, άλλος ένας που προσπάθησε να την περάσει στο λευκό χαρτί, ο μοναδικός όμως που κατάφερε να το κάνει τόσο καλά ώστε να ανοιχτεί μπροστά του μια καριέρα επιτυχημένου συγγραφέα σφραγισμένη από τη θερμή γνώμη και την απόλυτη υποστήριξη του διάσημου συγγραφέα Νόρμαν Μέιλερ.


Η γνωριμία τους ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 από μια αλληλογραφία και εξελίχτηκε σε φιλία. Ο Μέιλερ είδε στο πρόσωπο του Άμποτ έναν μεγάλο συγγραφέα.

Τα γράμματά του Άμποτ έγιναν το Στην κοιλιά του κτήνους, ίσως το πιο συνταρακτικό βιβλίο γύρω απ’ τις αμερικάνικες φυλακές κι ο Μέιλερ φρόντισε να εκδοθεί. Η κριτική υποκλίθηκε και το λογοτεχνικό συνάφι πίεσε για να βγει ο Άμποτ από τη φυλακή όπου είχε σκοτώσει κι έναν συγκρατούμενό του.

Τα κατάφεραν. Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ το 1981 κι ο Άμποτ εκατομμυριούχος. Διάλεξε να μείνει στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, και μπήκε στην υψηλή κοινωνία. Μπροστά του είχε υποκλιθεί το Αμερικάνικο Όνειρο. Όμως μέσα του παρέμενε ένα κτήνος. Ήταν μόλις έξι εβδομάδες ελεύθερος όταν σ’ ένα καυγά μαχαίρωσε και σκότωσε έναν 22χρονο σερβιτόρο.


Εξαφανίστηκε. Ο Μέιλερ παραδέχτηκε πως έκανε λάθος. Ο Άμποτ, ο άνθρωπος που η κριτική είχε τοποθετήσει δίπλα στα ονόματα του Κάφκα και του Ντοστογιέφσκι κρυβόταν για αρκετό καιρό και ζούσε πολύ φτωχικά κάτω από ψεύτικο όνομα. Τελικά μια πόρνη -κατάλαβε ποιος είναι και τον έδωσε.
Καταδικάστηκε σε άλλα 15 χρόνια. Λίγο μετά το δικαστήριο του επιδίκασε να πληρώσει 7,5 εκατομμύρια δολάρια στην οικογένεια του θύματος, περισσότερα απ’ όσα του είχε δώσει το βιβλίο του.

Λίγους μήνες μετά ήρθε η απελπισία. Σε ηλικία 58 ετών κρεμάστηκε στο κελί του με τα κορδόνια και ένα σεντόνι του. Ήταν ο πιο διάσημος συγγραφέας κρατούμενος.
(Στα ελληνικά το βιβλίο του Άμποτ κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οδυσσέας).

22 Comments:

Anonymous Anonymous said...

τελικά ήταν θύμα της ζωής και των καταστάσεων ή απλά θύμα της συνήθειας και των άγριων θηριωδών του ενστίκτων(του να σκοτώνει);

ήταν ταλέντο, ή απλά ένας υπερ-εκτιμημένος κυνικός της ζωής;

και απλά τυχερός-άτυχος;

και ο Μίλλερ κατά πόσο έπαιξε ρόλο σε όλο αυτό;

(dim, πάντα μου βγαίνουν οι ερωτήσεις οι άσχετες με την ωραία κριτική... ειδικά για τέτοια άτομα )

24/1/07 6:55 PM  
Blogger mamaloukas said...

Αλεξάντρα
νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κάποιος υπεύθυνα και σωστά στις ερωτήσεις σου.
όπως και στα περισσότερα εγκλήματα κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό του δολοφόνου.
το αξιοσημείωτο με τον Άμποτ είναι ότι απ' την κόλαση βρέθηκε στον παράδεισο κι έπειτα άνοιξε ο ίδιος την πόρτα και ξαναγύρισε στην κόλαση.
Νομίζω ότι παίζει ρόλο το συντριπτικό ποσοστό των αποφυλακισθέντων που ξαναγυρνάνε στη φυλακή...

24/1/07 8:31 PM  
Blogger Кроткая said...

δέχεται μεταγραφές η Ντόλυ?

(πολύ ενδιαφέρον, δεν τον ήξερα τον κύριο!)

25/1/07 11:59 AM  
Blogger scalidi said...

εμ, τάχα μου είναι ευγενικές ψυχές οι λογοτέχνες...σου λένε μετά

25/1/07 4:25 PM  
Anonymous Anonymous said...

σταυρούλα μου,
you are killing me, once again! lol!

25/1/07 4:35 PM  
Blogger mamaloukas said...

krot
ομολογώ πως δε σας κατάλαβα σχετικά με την Ντολ

Σκαλίδη
Άστα Σταυρούλα, πού έμπλεξες...

25/1/07 5:40 PM  
Blogger NinaC said...

Ποστ για το έγκλημα είναι αυτό Μαμαλούξ! (αυτό, μάλλον, εννοεί και η Κροτ)

Ωραιότατον πόστιον!

26/1/07 7:45 PM  
Blogger Ladychill said...

Πολύ ενδιαφέρον το ποστ Δημήτρη, τρομερή ιστορία. Κι ύστερα σου λένε αγνόησε το πρόσωπο και δες μόνο την τέχνη που παράγει...Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να αποσυνδέεις το ένα από το άλλο..

Καλή βδομάδα!

29/1/07 5:08 PM  
Blogger scalidi said...

Επιτέλους, έσπασε την γκαντεμιά η lady, που δεν κινούνταν τίποτα...
Ναι, συμφωνώ μαζί της περί αποσύνδεσης προσώπου με τέχνη του, αυτά είναι δυσδιάκριτα πολύ συχνά

29/1/07 5:59 PM  
Blogger mamaloukas said...

όντως συμφωνώ με τη Σταυρούλα, μπράβο Λέιντι. χαίρομαι που μας διαβάσατε. έχω κι άλλους τέτοιους βίους, τους κρατώ όμως για τα δικά μου συγγραφικά παιχνίδια.

29/1/07 7:07 PM  
Blogger el-bard said...

Το μαχαίρι, το πιστόλι, η πένα, η τηλεόραση, το μικρόφωνο: όλα είναι όπλα, όλα μπορούν να σκοτώσουν. Μερικοί χρησιμοποιούν ένα απ' αυτά, άλλοι περισσότερα. Μερικοί χαϊδεύουν με αυτά, άλλοι σπέρνουν τον πανικό κι άλλοι απλώς ικανοποιούν το εγώ τους.

30/1/07 12:33 AM  
Blogger mamaloukas said...

Σωστή η τοποθέτησή σου Ελ Μπαρντ. στις μέρες μας, οι της τηλεόρασης μπορούν να σκοτώσουν εύκολα με τη βλακεία τους. :)

30/1/07 9:51 AM  
Anonymous Anonymous said...

εγω παλι πιστευω ότι έργο και δημιουργος θα πρεπει να αντιμετωπιζονται εντελως αποσυνδεδεμενα...

σε αντιθετη περιπτωση, αγαπητες μου Lady και Σταυρουλα, πως τολματε να μοιραζεστε ενιοτε το ιδιο τραπεζι με τον ανθρωπο που εγραψε τον Μεγαλο Θανατο του Βοτανοκου? :)))))

30/1/07 10:15 AM  
Blogger allmylife said...

το βρήκατε το αντίτυπο αγαπητέ;

(αν όχι , θα μου αρνηθείτε δις;;;)


και τελικώς;
υπάρχουν αρκούδες στην Αρκτική;

30/1/07 12:09 PM  
Blogger mamaloukas said...

This comment has been removed by the author.

30/1/07 2:39 PM  
Blogger scalidi said...

έλα, ξεκίνησες έργα κι εσύ; πριν λίγο έβριζα από μέσα μου γιατί ξηλώνουν και ξαναφτιάχνουν συνέχεια τα πεζοδρόμια σε ένα σημείο του δρόμου που περνάω... άντε καλή ανοικοδόμηση

30/1/07 2:43 PM  
Blogger mamaloukas said...

allmylife
Αγαπητή μου, αυτά τα πράγματα δεν θέλουν βιασύνη. ο χρόνος δουλεύει υπέρ μας. κάποια στιγμή θα το βρω, θα πέσω πάνω του. άλλωστε αυτή η "αγωνία" είναι που δίνει χρόνια στη ζωή μας.


τελικά ναι, υπάρχουν κι απ' αυτές εκεί κάτω.
Σας χαιρετώ με μεγάλη αγάπη

30/1/07 4:55 PM  
Blogger georgia tsokou said...

Κι εγώ έτσι νόμιζα βρε Σταυρούλα. Πως οι συγγραφείς έχουν ευγενική ψυχή και αγνά συναισθήματα. Αχ, πάντα τα κακά παιδιά βλέπουν προκοπή...

(ορίστε, σχολίασα, Ουφ! Τί κατάλαβες τώρα;)

30/1/07 11:20 PM  
Blogger scalidi said...

έχει πρόβλημα ο μπλόγκερ σήμερα; γιατί δεν μου ανοίγουν πολλά μπλογκς, αλλά και σχόλια στο δικό μου...

1/2/07 5:48 PM  
Blogger mamaloukas said...

θα γίνει κι αυτό αγαπητή αεράκι
δυστυχώς σ'ημερα θα ανέβει ένα θλιβερό ποστ.
ευχαριστώ για την επίσκεψη

2/2/07 3:11 PM  
Blogger scalidi said...

Τι θα γίνεις εσύ; Έχεις αφήσει το θλιβερό ποστ κι έφυγες.

7/2/07 6:23 PM  
Blogger mamaloukas said...

το ποστ μου προς απάντησή σου χουχου χου
την ώρα ποτ έγραφες ανέβαινε

7/2/07 7:52 PM  

Post a Comment

<< Home