Στα υπόγει..χικ! του πύργου μου ΙΙΙ

Τζορτζ…. Αποφα… αποφάσισες να… να με βγάλεις βρε βρε μασκαρά;
Εγώ όμως να ξέρεις! Ήπια όλα τα μπουκάλια!!! Τα μπουκ… λέγω!

(αυτά γίνονται όταν στα υπόγεια του πύργου τα αρχεία συστεγάζονται με την κάβα)

Φίλε εδώ η ζωή μοιάζει με κόλαση.
Αρνείσαι να ζήσεις. Κοίτα με, δεν
υπάρχει ζωή για πέταμα κι όμως
τίποτα δεν οδηγεί σε σκέψη
Μίλα μου σαν αγριοπερίστερο
μιας άγνωστης σπηλιάς
Μίλα μου διάολε της αυγής.
Μη μου κρατάς
παγιδευμένη τη ψυχή.
Λύτρωσε με για να σε συνοδέψω
στη χαραυγή της ηδονής
Άγριε μου έρωτα τίποτα δε
συμπάσχει μαζί μας στο απίστευτο
ύψος των βράχων. Ζωή χωρίς
πνοή και έλεος, άστρο της
ουράνιας γαλήνης, μύηση σε
ερημωμένα σπίτια βραδιά του
Αυγούστου, μόνη νηστική, κρύα
ηδονή μιας πελώριας φυγής
Θάνατος μιας ζωής περιπλανώμενης
κύμα μυριανθισμένο του
Βούρκου έλος το νόημα είναι
εκεί από πολλά χρόνια είμαι
όμως ολομόναχος στη φυλακή
Δε ζει παρά μόνο το χτύπημα
μιας νάρκης που έφυγε από κοντά μου
Μονή εκείνη στις ύλες του
σύμπαντος καρτερεί το απίστευτο
φιλί της γης μια έκλειψη
αισθημάτων των υγρών σύννεφων
τη κατάντια , τη λύπη, το
χτύπημα, το ύφος, το έλεος,
τον πόνο το λυτρωμό,
το τέλος

21/10/91 (Μεθυσμένος, αναμφίβολα, το θυμάμαι δηλαδή)
Και... ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ!!!! ΕΙΝΑΙ ΠΕΖΟ ΠΕΖΟ ΠΕΖΟ ΠΕΖΟ

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΕΖΟ

ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΕΖΟ 205, 206, το παλιό 504 που σχεδίασε ο Πινινφαρίνα κτλ (ξέφυγα πάλι...)
Τηρήθηκε το τυπογραφικό στήσιμο στο χαρτί (σχεδόν γιατί μου το χάλασαν οι φωτο) όπως κι η ορθογραφία κι η στίξη.