Επιστροφή με Μάυρη Ντάλια
1 Σεπτεμβρίου πίσω.
Χαιρετισμούς σε όλους φίλους και σε όποιους (;) έλειψα έστω και ηλεκτρονικά, αλλά ειδικά στους scalidi και librofilo (αν και δεν μου 'δωσε το όσκαρ).
Δημοσιεύω μια κριτική για το βιβλίο σχετικά με το έγκλημα της Μαύρης Ντάλιας που θα δημοσιευτεί πιθανότατα στο Διαβάζω του Σεπτεμβρίου.
Το βιβλίο κρύβει ένα μυστικό που αν το αποκαλύψεις είναι σαν να αποκαλύπτεις το τέλος μιας ταινίας.
Στην Ελευθεροτυπία όμως, στις σελίδες του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, δημοσιεύτηκε κατακαλόκαιρο εκτενές άρθρο που βγάζει το μυστικό φόρα παρτίδα. (όχι, δεν είναι ο φίλος Ρούβαλης, ο δράστης).
τέλος πάντων, δεν έγινε και τίποτα. Απλώς ένα βιβλίο κερδίζει με κάτι ανάλογες μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις που γεννάει στον αναγνώστη.
Παραθέτω φωτογραφίες (ναι ως κι εγώ κατάφερα να ποστάρω φωτογραφίες) από το επίσημο site της Μαύρης Ντάλιας που δεν δημοσιεύονται στο βιβλίο.
Είναι λίγο ανατριχιαστικές, απομακρύνετε τα παιδιά.
Καινούργια βιτρίνα ο librofilo; Με φώτο εγώ! Προοδεύουμε παιδί μου...
Η πραγματικότητα πέρα από κάθε φαντασία
Στιβ Χόντελ Ο εκδικητής της μαύρης Ντάλιας: Η αληθινή ιστορία, ντοκουμέντο, μτφ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, πρόλογος Τζέιμς Ελρόυ, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2006, 30 ευρώ.
Το έγκλημα: Λος Άντζελες, αρχές του 1947. Η Ελίζαμπεθ Σορτ, μια όμορφη νεαρή γυναίκα βρίσκεται φριχτά δολοφονημένη. Έχει βασανιστεί κι ο δολοφόνος την έχει κόψει τα στα δύο τοποθετώντας συμμετρικά και σαν σε πόζα τα κομμάτια της σ’ ένα χωράφι. Πολύ γρήγορα οι εφημερίδες κι οι δημοσιογράφοι την ονομάζουν Μαύρη Ντάλια. Η ομορφιά της κοπέλας, οι διάφοροι μύθοι που αναπτύχτηκαν ταχύτατα γύρω από το όνομα και τη ζωή της όπως κι η εμφάνιση ενός ανθρώπου που, υπογράφοντας σαν ο εκδικητής της Μαύρης Ντάλιας, έστελνε μηνύματα στην αστυνομία, αλλά και η αδυναμία της τελευταίας να βρει το δράστη ανέδειξαν αυτή την αποτρόπαια δολοφονία σαν τη διασημότερη μη εξιχνιασμένη υπόθεση στην ιστορία της αστυνομίας του Λος Άντζελες.
Ο συγγραφέας: Στιβ Χόντελ, συνταξιούχος πλέον, πρώην ντετέκτιβ στην προαναφερθείσα αστυνομία με πάνω από τριακόσιες υποθέσεις εγκλημάτων εξιχνιασμένες, κι ένα διάστημα ιδιωτικός ντετέκτιβ στην ίδια πόλη. Ο Χόντελ ανακαλύπτει κάτι τυχαία που θα του αλλάξει όλη του τη ζωή. Ένα στοιχείο που μπορεί να τον οδηγήσει στο δολοφόνο της Μαύρης Ντάλιας, αλλά και να καταστρέψει μια για πάντα την ψυχική του γαλήνη. Ο συγγραφέας έρχεται αντιμέτωπος με μια πραγματικότητα που ξεπερνάει κάθε φαντασία πρώτα απ’ όλα για εκείνον. Κι αυτό είναι το μόνο που μπορούμε να πούμε χωρίς να σας στερήσουμε το μυστικό που κρύβει το βιβλίο. Όμως δε δειλιάζει, αφιερώνεται σε εξαντλητική έρευνα, παλεύει με τη γραφειοκρατία, με την αδιαφορία της αστυνομίας, με τον ίδιο το χρόνο αφού έχουν περάσει σχεδόν εξήντα χρόνια από το έγκλημα, και στο τέλος οι κόποι του ανταμείβονται. Θα ανακαλύψει όχι μόνο τον δολοφόνο παραθέτοντας αδιάσειστα στοιχεία, αλλά και το γεγονός ότι ο ίδιος άνθρωπος, άλλοτε μόνος του κι άλλοτε με έναν συνεργό, ευθύνεται για τουλάχιστον άλλους δέκα φόνος γυναικών στην ίδια περιοχή. Όμως αυτά δεν θα τον εκπλήξουν τόσο όσο το ότι η αστυνομία γνώριζε τον δράστη αλλά κουκούλωσε την υπόθεση.
Είναι στιγμές που το βιβλίο σου προκαλεί ανατριχίλα και η σκέψη ότι όλα αυτά συνέβησαν στην πραγματικότητα σε συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Θα μπορούσε να είναι και η βιογραφία ενός ιδιαίτερα ευφυούς άνθρωπου ο οποίος υπακούοντας σε τυφλά ένστικτα κι ακολουθώντας τα χνάρια του Ντε Σαντ ξεπερνάει κάθε όριο και γίνεται ένας αιμοδιψής σίριαλ κίλερ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κατορθώνει να μη συλληφθεί ποτέ παγιδεύοντας την αστυνομία στον ιστό της διαφθοράς που η ίδια είχε κατασκευάσει. Αληθινό, χορταστικό θρίλερ με όλη τη σημασία της λέξεως.
περισσότερα μαύρα στο μέλλον...
Χαιρετισμούς σε όλους φίλους και σε όποιους (;) έλειψα έστω και ηλεκτρονικά, αλλά ειδικά στους scalidi και librofilo (αν και δεν μου 'δωσε το όσκαρ).
Δημοσιεύω μια κριτική για το βιβλίο σχετικά με το έγκλημα της Μαύρης Ντάλιας που θα δημοσιευτεί πιθανότατα στο Διαβάζω του Σεπτεμβρίου.
Το βιβλίο κρύβει ένα μυστικό που αν το αποκαλύψεις είναι σαν να αποκαλύπτεις το τέλος μιας ταινίας.
Στην Ελευθεροτυπία όμως, στις σελίδες του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, δημοσιεύτηκε κατακαλόκαιρο εκτενές άρθρο που βγάζει το μυστικό φόρα παρτίδα. (όχι, δεν είναι ο φίλος Ρούβαλης, ο δράστης).
τέλος πάντων, δεν έγινε και τίποτα. Απλώς ένα βιβλίο κερδίζει με κάτι ανάλογες μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις που γεννάει στον αναγνώστη.
Παραθέτω φωτογραφίες (ναι ως κι εγώ κατάφερα να ποστάρω φωτογραφίες) από το επίσημο site της Μαύρης Ντάλιας που δεν δημοσιεύονται στο βιβλίο.
Είναι λίγο ανατριχιαστικές, απομακρύνετε τα παιδιά.
Καινούργια βιτρίνα ο librofilo; Με φώτο εγώ! Προοδεύουμε παιδί μου...
Η πραγματικότητα πέρα από κάθε φαντασία
Στιβ Χόντελ Ο εκδικητής της μαύρης Ντάλιας: Η αληθινή ιστορία, ντοκουμέντο, μτφ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, πρόλογος Τζέιμς Ελρόυ, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2006, 30 ευρώ.
Το έγκλημα: Λος Άντζελες, αρχές του 1947. Η Ελίζαμπεθ Σορτ, μια όμορφη νεαρή γυναίκα βρίσκεται φριχτά δολοφονημένη. Έχει βασανιστεί κι ο δολοφόνος την έχει κόψει τα στα δύο τοποθετώντας συμμετρικά και σαν σε πόζα τα κομμάτια της σ’ ένα χωράφι. Πολύ γρήγορα οι εφημερίδες κι οι δημοσιογράφοι την ονομάζουν Μαύρη Ντάλια. Η ομορφιά της κοπέλας, οι διάφοροι μύθοι που αναπτύχτηκαν ταχύτατα γύρω από το όνομα και τη ζωή της όπως κι η εμφάνιση ενός ανθρώπου που, υπογράφοντας σαν ο εκδικητής της Μαύρης Ντάλιας, έστελνε μηνύματα στην αστυνομία, αλλά και η αδυναμία της τελευταίας να βρει το δράστη ανέδειξαν αυτή την αποτρόπαια δολοφονία σαν τη διασημότερη μη εξιχνιασμένη υπόθεση στην ιστορία της αστυνομίας του Λος Άντζελες.
Ο συγγραφέας: Στιβ Χόντελ, συνταξιούχος πλέον, πρώην ντετέκτιβ στην προαναφερθείσα αστυνομία με πάνω από τριακόσιες υποθέσεις εγκλημάτων εξιχνιασμένες, κι ένα διάστημα ιδιωτικός ντετέκτιβ στην ίδια πόλη. Ο Χόντελ ανακαλύπτει κάτι τυχαία που θα του αλλάξει όλη του τη ζωή. Ένα στοιχείο που μπορεί να τον οδηγήσει στο δολοφόνο της Μαύρης Ντάλιας, αλλά και να καταστρέψει μια για πάντα την ψυχική του γαλήνη. Ο συγγραφέας έρχεται αντιμέτωπος με μια πραγματικότητα που ξεπερνάει κάθε φαντασία πρώτα απ’ όλα για εκείνον. Κι αυτό είναι το μόνο που μπορούμε να πούμε χωρίς να σας στερήσουμε το μυστικό που κρύβει το βιβλίο. Όμως δε δειλιάζει, αφιερώνεται σε εξαντλητική έρευνα, παλεύει με τη γραφειοκρατία, με την αδιαφορία της αστυνομίας, με τον ίδιο το χρόνο αφού έχουν περάσει σχεδόν εξήντα χρόνια από το έγκλημα, και στο τέλος οι κόποι του ανταμείβονται. Θα ανακαλύψει όχι μόνο τον δολοφόνο παραθέτοντας αδιάσειστα στοιχεία, αλλά και το γεγονός ότι ο ίδιος άνθρωπος, άλλοτε μόνος του κι άλλοτε με έναν συνεργό, ευθύνεται για τουλάχιστον άλλους δέκα φόνος γυναικών στην ίδια περιοχή. Όμως αυτά δεν θα τον εκπλήξουν τόσο όσο το ότι η αστυνομία γνώριζε τον δράστη αλλά κουκούλωσε την υπόθεση.
Είναι στιγμές που το βιβλίο σου προκαλεί ανατριχίλα και η σκέψη ότι όλα αυτά συνέβησαν στην πραγματικότητα σε συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Θα μπορούσε να είναι και η βιογραφία ενός ιδιαίτερα ευφυούς άνθρωπου ο οποίος υπακούοντας σε τυφλά ένστικτα κι ακολουθώντας τα χνάρια του Ντε Σαντ ξεπερνάει κάθε όριο και γίνεται ένας αιμοδιψής σίριαλ κίλερ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κατορθώνει να μη συλληφθεί ποτέ παγιδεύοντας την αστυνομία στον ιστό της διαφθοράς που η ίδια είχε κατασκευάσει. Αληθινό, χορταστικό θρίλερ με όλη τη σημασία της λέξεως.
περισσότερα μαύρα στο μέλλον...
Labels: βιβλία
9 Comments:
Καλώς όρισες! Καλώς σε βρήκαμε πάλι! Θα το διαβάσω μετά για να σχολιάσω, γιατί πνίγομαι τώρα. Η νουβέλα τελείωσε και αναπνέω ελεύθερα πια -λέμε τώρα... Ελπίζω να έχεις περάσει όμορφα και να έχεις επιστρέψει "γεμάτος" απ' αυτά που θες και "άδειος" από τα περιττά.
Welcome back φίλτατε.Είσαι ακόμα νέος γιά το Oscar,κάνε λίγη υπομονή.Το βιβλίο το αγόρασα προηγούνται όμως άλλα "προς ανάγνωση",πάντως η ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ του ELLROY είναι αριστούργημα(περιμένω με αγωνία την ταινία του Ντε Πάλμα).
Καλως ήρθες πίσω Δημήτρη...Καλή φαίνεται η Ντάλια...στα υπ'όψιν...
Πρέπει να το διαβάσω, κλασικό, επιβάλλεται.Ολοκλήρωσα τα "Εγκλήματα" και έχω διαβάσει χίλια δύο άλλα πράγματα. Τις απολογίες μου, τώρα, γιατί όταν πήγα στο βιβλιοπωλείο για προμήθειες, αν και είχα στα χέρια μου τη δική σου "απαγωγή" και τα τελευταία διηγήματα του κ.Κοντολέων, έφυγα με μια αγκαλιά κλασικά τελικά και σε άφησα εκεί στα ράφια του να περιμένεις. Πού θα πάει θα σε διαβάσω, την κατάλληλη στιγμή άλλωστε πιστεύω ότι διάβαζουμε ό,τι διαβάζουμε. Έχασες στα όσκαρ σε πικραίνω κι εγώ...πουφ! είμαι απαίσια
ΤΙΙΙ ΕΚΑΝΕΣ;
ΠΗΓΕΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, ΣΗΚΩΣΕΣ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΕΣ;
ΚΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ;
Καλά έκανες. :))))))))))
Καλως μας ηλθατε αγαπητέ,
ωραια η κριτικη,αλλα τη φωτογραφια τι τη θελατε....μπρρρρ!!
καλώς σας βρήκα φίλε μου, συμφωνώ μαζί σας, ήταν να μη μάθω να ποστάρω φωτογραφίες... αλλά τι περιμένετε από έναν διεστραμμένο συγγραφέα;
;))))))))
Σταυρούλα
Ναι, είναι από τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, αφού η πλοκή (και η ζωή) είναι ιδιαίτερα ανατρεπτική και ευφυής...
Post a Comment
<< Home