Βιβλία, βιβλία, βιβλία…

Εκτός απ’ αυτό το τέρας το Μόστρα υπάρχουν κι άλλα βιβλία.
Αξίζει να δούμε μερικά από αυτά.

Χρήστος Φασούλας

Με λένε Μοίρα, μυθιστόρημα, εκδόσεις Μίνωας


Τον Χρήστο δεν τον έχω συναντήσει ακόμα, αλλά τον τελευταίο καιρό έχουμε μια διαδικτυακή επαφή. Με τίμησε αγοράζοντας το Μόστρα, με τίμησε δύο διαβάζοντάς τον και συνέχισε να με τιμά αγοράζοντας και τα άλλα μου βιβλία, γράφοντας παράλληλα στο μπλογκ του.
Δυστυχώς δεν έχω παραλάβει ακόμα το βιβλίο του, έχω διαβάσει μόνο ό,τι έχει φανερώσει από το μπλογκ του.
Είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Χρήστου, το πρώτο Ο έρωτας δεν κάνει για πιλότος πήγε πολύ καλά και του εύχομαι το δεύτερο να πάει απείρως καλύτερα.

Αν κρίνω από τις δεκάδες γνώμες που φιλοξενεί στο μπλογκ του ο Χρήστος έχει πιάσει τον παλμό μιας μεγάλης μερίδας αναγνωστών τους οποίους κρατάει σε αγωνία μέχρι το τέλος των κειμένων του κι αυτό είναι από μόνο του μια μεγάλη αρετή για έναν συγγραφέα.

Εκτός από αυτά έχει βγάλει και τρία βιβλία για τις τρεις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες της χώρας (σόρι Πάοκ…) δηλ τον Παναθηναϊκό, τον Πάο και την Τριφυλλάρα (άντε και την Αεκ και τον Ο…)


Κωνσταντίνα Δελημήτρου

Η ψιλικατζού, εκδόσεις Intro books

Την Κωσταντίνα επίσης δεν τη γνωρίζω και έχω μπει μόνο μια φορά στο μπλογκ της.
Διαβάζοντάς το όμως και μαζεύοντας γνώμες απ’ όλη τη μπλογκόσφαιρα καταλαβαίνω ότι είναι συμπαθέστατη και πανέξυπνη (κι η φωτο της δείχνει ότι είναι και πολύ όμορφη! Σόρι Χρήστο δεν έχει για σένα τέτοια). Η επιτυχία του βιβλίου της αποδεικνύει όμως πως η Κωνσταντίνα είναι και μια πολύ καλή συγγραφέας πάνω απ’ όλα.
Το βιβλίο της που πραγματεύεται με ανθρωπιά κι ευαισθησία ένα πολύ ντελικάτο θέμα βρήκε αμέσως θέση στις καρδιές πολλών αναγνωστών και αναγνωστριών που έφεραν το βιβλίο στα ευπώλητα κι όπου, απ' ό,τι προβλέπω, θα κατασκηνώσει για πολύ καιρό ακόμα.
Της εύχομαι κάθε προσωπική επιτυχία σε όλους τους τομείς.

Λίγα λόγια για μπλόγκερς συγγραφείς και τα συναφή

Πολύς ντόρος γίνεται τώρα τελευταία σχετικά με του μπλογκερς – συγγραφείς.
Εγώ ξέρω πως όποιος βγάζει βιβλίο παίζει στα βιβλία. Κρίνεται και συγκρίνεται σαν συγγραφέας μαζί με τους υπόλοιπους συγγραφείς. Τι με νοιάζει από πού ξεκίνησε; Κι εγώ που ξεκίνησα το 1999 αν υπήρχαν μπλογκ πολύ πιθανόν να ’χα μπλογκ, το ίδιο κι ο Τατσόπουλος όταν ξεκίνησε το ’79, το ίδιο κι ο Κουμανταρέας κάποτε. (φέρνω δύο παραδείγματα ευγενικών και πολύ αξιόλογων λογοτεχνών μας και δε θεωρώ τον εαυτό μου συγκρίσιμο μαζί τους).
Επιτέλους ο ρατσισμός του στυλ: αυτός είναι μπλογκερ, δεν είναι συγγραφέας πρέπει να σταματήσει. Ειδικά από τη στιγμή που τα γραπτά όλων εκδίδονται σε βιβλία κι ακολουθούν την ίδια πορεία διανομής, έκθεσης και κρίσης.
Όσο για τη διάκριση έκανε τα ποστ του βιβλίο αντιπαραθέτω το παρακάτω παράδειγμα: όταν ένας καταξιωμένος συγγραφέας συγκεντρώνει διάφορα διηγήματά του που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά και τα βγάζει ως μια συλλογή διηγημάτων ποια είναι η διαφορά;
Φανταστείτε δηλαδή τι έχει να γίνει όταν θα μπουν στη ζωή μας και τα ηλεκτρονικά βιβλία (κι η ώρα αυτή είναι πολύ πιο κοντά απ’ ότι φαντάζεστε. Δείτε τι γράφει ο Νουβάντα εδώ) και οι συγγραφείς τους.


Κλείνουμε με ένα πολύ ευχάριστο βιβλίο

Νίκος Κουνενής ΥποΚριτικά κείμενα
Σατιρικό παιχνίδι κακών προθέσεων, εκδόσεις ΚΨΜ


Άκρως συμπαθητικό αυτό σύντομο βιβλίο του Κουνενή (δικό του το περσινό ευπώλητο Ω του θαύματος, Μεταίχμιο).
Διαβάζεται ευχάριστα κι είναι καλοφτιαγμένο.
Πρόκειται για μια συλλογή σατιρικών κομματιών: φανταστικές κριτικές λογοτεχνίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, δίσκων κτλ.

παραθέτω μια σύντομη κριτική για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα: (προσοχή δεν κυκλοφορεί ε;)



Κάλι. Κ. Άντζαρος, Kampisia pathi, εκδ. Lamia σελ. 264

Δυνατό ερωτικό θρίλερ σε αυθεντικά modern greeklish με λατινικούς χαρακτήρες. Η διάσημη ομογενής συγγραφέας μας προσφέρει ένα μυθιστόρημα με σφιχτή πλοκή και διαρκώς κλιμακούμενη ένταση. Πλαίσιο της δράσης η πανταχού παρούσα επίπεδη φύση των εκτάσεων καλλιεργήσιμης γης που εκτείνονται μεταξύ των πόλεων της Λαμίας και της Λάρισας. Η λαγνεία συναντιέται με τον τρόμο, οι κρίσεις ταυτότητας εναλλάσονται με στιγμές αφόρητης αυτογνωσίας, ενώ κάπου προς το τέλος του δράματος ένας διαφορετικός θάνατος καραδοκεί. Συναρπαστικές οι σκηνές ερωτικής καταδίωξης στον θεσσαλικό κάμπο.



Κωνσταντίνα, Χρήστο, Νίκο, καλή συνέχεια καλή επιτυχία κι ό,τι ποθείτε.