Το να είσαι θνητός, καμια φορά είναι ευλογία...

Τη νέα ανανεωμένη έκδοση του Kindle, της φορητής ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης της Amazon, παρουσίασε σήμερα στη Νέα Υόρκη ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Τζεφ Μπέζος.
Το βασικό ατού του νέου Kindle είναι η συνδεσιμότητα, καθώς ο χρήστης θα μπορεί ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται, να κατεβάζει από το site της Amazon ένα βιβλίο σε μόλις 6 δευτερόλεπτα, καθώς η νέα συσκευή είναι συμβατή με τα 3G δίκτυα κινητής τηλεφωνίας.
Η συσκευή μπορεί να χωρέσει έως και 1.500 τίτλους βιβλίων –η μνήμη της έχει χωρητικότητα 2 GB- και η αυτονομία της μπαταρίας είναι ενισχυμένη κατά 25%.
Στα νέα χαρακτηριστικά συγκαταλέγεται και η απαγγελία κειμένου, καθώς το νέο Kindleέχει τη δυνατότητα να μετατρέπει το κείμενο σε ζωντανό λόγο.
Η «βιβλιοθήκη τσέπης» θα κυκλοφορεί στις ΗΠΑ από τις 24 Φεβρουαρίου και η αρχική της τιμή θα είναι 359 δολάρια (272 ευρώ).
αναδημοσίευσις απο τα Νέα

«Incunaboli» είπε με δυνατή φωνή. «Αρχέτυπα στα ελληνικά. Οι πρώτες και οι πιο σημαντικές στιγμές της τυπογραφίας. Τα έργα των πιονιέρων, των ανθρώπων που έβαλαν τους θεμέλιους λίθους της επιστήμης μας, του πάθους μας».
Τα περισσότερα ήταν ογκώδη σε σχήμα φύλλου. Έβγαλε ένα και μου το έδειξε. Οι χαρακτήρες ήταν γοτθικού τύπου σημάδι ότι πρέπει να ’χε τυπωθεί στη Γερμανία.
«Οι πρώτες σελίδες τίτλων. Αριστουργήματα μέσα στην απλότητά τους. Θαυμάστε, θα μπορούσα να το παρομοιάσω μόνο μ’ ένα στήθος μιας εικοσάχρονης θεάς. Τα πρώτα έντυπα που δημιούργησε το ανθρώπινο χέρι. Από το Γουτεμβέργιο το 1450 περίπου, μέχρι το 1500. Πενήντα χρόνια προσπαθειών και μόχθου για να φύγουμε από τα χειρόγραφα και τις αντιγραφές. Βέβαια έτσι χάσαμε τις διακοσμήσεις και τις περίτεχνες μικρογραφίες των χειρογράφων, αλλά κερδίσαμε το βιβλίο, αγαπητέ μου.
»Μπορείτε να φανταστείτε κάποιους καλόγερους επιφορτισμένους με το ταπεινό λειτούργημα της αντιγραφής που θα έζησαν σ’ αυτή τη χρυσή περίοδο; Θα μεγάλωσαν με χειρόγραφα και θα έζησαν τόσο ώστε να πιάσουν στα χέρια τους τα πρώτα τυπωμένα βιβλία. Τι τυχεροί! Και πιθανότατα θα αγνοούσαν την τύχη τους. Ότι έζησαν δηλαδή στα πρώτα χρόνια της επανάστασης πού άλλαξε τον κόσμο».
Σκέφτηκα ότι κάτι ανάλογο μπορούσες να ισχυριστείς ότι πήγαινε να συμβεί και μ’ εμάς και το ηλεκτρονικό βιβλίο που υποτίθεται θα αντικαθιστούσε το τυπωμένο, αλλά δεν τόλμησα να του το πω γιατί σίγουρα ο Σκούρας θα με εκτελούσε εν ψυχρώ χωρίς δεύτερη κουβέντα.

kinder sorpresa, αυτό μπορείς να το κάνεις;

«Μου δίνετε το βιβλίο να το εξετάσω;»
Όταν του το έδωσα δεν είχε πια μάτια για τίποτε άλλο. Πήγε σ’ ένα μικρό τραπεζάκι που έδειχνε παλιό κι ήταν στρωμένο με μια παχιά πράσινη τσόχα. Ακούμπησε το βιβλίο απαλά και βυθίστηκε στην αργή τελετουργική εξερεύνησή του. Στο γραφείο δεν υπήρχαν στυλό ή πένες, αλλά ούτε και μολύβια. Φυσικά ποτήρι, φλιτζάνι ή οτιδήποτε περιείχε υγρό δε θα πλησίαζε ούτε στα πέντε μέτρα. Εκείνος κρατούσε μόνο έναν βαρύ ασημένιο μεγεθυντικό φακό με τον οποίον μελετούσε κάθε τόσο την εικονογράφηση. Είχε απορροφηθεί εντελώς. Μετάνιωσα που δεν είχα κοστολογήσει ακριβότερα το βιβλίο. Όμως ο Σκούρας είχε δίκιο, ήταν ήδη αρκετά ακριβό. Σε μια δημοπρασία στη Βαρκελώνη το 1998 ένα παρόμοιο, αλλά με τριάντα εννιά από τις σαράντα δύο εικόνες του, είχε κατακυρωθεί σε ένα ποσό που αντιστοιχούσε σε τέσσερις χιλιάδες εφτακόσια σημερινά ευρώ περίπου. Η αξία του βιβλίου, κι αυτό που το είχε κάνει κλασικό, ήταν φυσικά η μεγάλη τέχνη του Αντρέα Παλάντιο στην εικονογράφηση, πρωτοποριακή για την εποχή.
«Άψογο. Υπέροχο. Ξέρετε τι μου αρέσει πέραν της αισθητικής και του θέματος σε όλα τα παλαιότυπα; Το χαρτί. Το πάχος του, το βάρος του, η ζεστασιά στην αφή του. Είναι τετρακοσίων τόσων χρόνων και θα ζήσει το λιγότερο άλλα τόσα. Τέτοια διαφορά με τα σημερινά σκουπίδια που αγενώς ονομάζονται βιβλία».
Συμφώνησα απολύτως, το ίδιο πίστευα κι εγώ, και θα πρόσθετα επίσης τη νοσταλγική βαριά μυρωδιά του παλαιού χαρτιού που αγαπούσαν όλοι οι βιβλιόφιλοι.

Σημείωση για τις φωτογραφίες μου: φυσικά δεν είμαι τόσο πλούσιος ή τύχερος ώστε να έχω στην κατοχή μου ένα αρχέτυπο. (Το βιβλίο είναι του 1650 περίπου). Στη δεύτερη το εικονιζόμενο βιβλίο δεν είναι αυτό για το οποίο γίνεται λόγος στο απόσπασμα.
Ακούστηκαν αποσπάσματα απο τη χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα τα οποία με εκφράζουν τόσο πολύ, σχεδόν σαν να τα έγραψα εγώ.