Παναγιώτης Κονιδάρης Πανάκεια

Η Πανάκεια (εκδόσεις Λιβάνη) είναι το δεύτερο βιβλίο του Παναγιώτη Κονιδάρη μετά το πολύ επιτυχημένο Χειρόγραφο της Πράγας που ακούστηκε, εκτιμήθηκε και πούλησε (όπως πουλήθηκαν και τα δικαιώματά του στη Γερμανία) και επιβεβαιώνει τα χαρίσματα του Κονιδάρη ως μυθιστοριογράφου ιστορικών μυθιστορημάτων.
Η γλώσσα είναι ιδανική και οι ιστορικές πληροφορίες ακριβείς και σωστά μοιρασμένες ώστε να συνοδεύουν την πλοκή χωρίς να την καθυστερούν καθόλου. Σπανίζει στους Έλληνες συγγραφείς μια τόσο μεγάλη έρευνα γύρω από το θέμα που ασχολούνται, ίσως θεωρείται μπανάλ, ίσως περιττό, ίσως παλαιομοδίτικο. Δεν ξέρω πόσα από αυτά που περιέχει το μυθιστόρημα γύρω από τη ζωή των Ιπποτών στη Μάλτα (κι αυτή είναι μόνο μια από τις ιστορικά φωτισμένες πλευρές του βιβλίου) γνώριζε από πριν ο Κονιδάρης (καθότι μελετά και σπουδάζει γύρω από το αντικείμενο), νομίζω όμως ότι σε κάθε σελίδα φωτογραφίζει σωστά και χωρίς υπερβολές την εποχή βρίσκοντας παράλληλα την ευκαιρία να παραθέσει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Ξεχώρισα τις πολύ ωραίες περιγραφές, ειδικά των σκηνών που περιέχουν ένταση, όπως οι μάχες.
Με το δεύτερο βιβλίο συχνά αρχίζουν να διαφαίνονται και οι εμμονές κάθε συγγραφέα. Μια σίγουρη στον Κονιδάρη είναι τα πραγματικά ιστορικά πρόσωπα που παρεισφρύουν στην πλοκή με μεγάλους ή μικρότερους ρόλους. Αν στο χειρόγραφο της Πράγας ήταν ο Σαίξπιρ, εδώ είναι κάποιοι άλλοι που σας αφήνω να τους συναντήσετε μόνοι σας.
Η Πανάκεια παρόλο που ουσιαστικά κλίνει περισσότερο στο ιστορικό μυθιστόρημα και δεν έχει το αστυνομικό άρωμα του Χειρογράφου της Πράγας, κρατάει πάντα μια αγωνία και κυλάει ανεμπόδιστα δείχνοντας ότι ο συγγραφέας σέβεται τον αναγνώστη του και δεν καταφεύγει σε εύκολες λύσεις.