Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα όπου και κατοικεί. Έχει γράψει τα αστυνομικά μυθιστορήματα Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού, Η απαγωγή του εκδότη, Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα (υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ - ΕΡΤ 2007), Η μοναξιά της ασφάλτου, καθώς και τα μυθιστορήματα Κοπέλα που σε λένε Φίνι (μεταφράστηκε στα τουρκικά) και Κράτα μου το χέρι. 
Το πρώτο του βιβλίο, Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη ενώ διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες. Έχει γράψει επίσης το τετράτομο έργο παιδικής λογοτεχνίας Κρις Πινόκιο – Νοεμί Αστράκη, Τα Παιδιά του Χρόνου.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν το αστυνομικό μυθιστόρημα για ενήλικες Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών (2016), [Βραβείο μυθιστορήματος του λογοτεχνικού περιοδικού Ο Αναγνώστης] και τα τρία πρώτα βιβλία της αστυνομικής σειράς για παιδιά ΟΙ 4 ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ: Η μεγάλη ληστεία της χρηματαποστολής (2016) [στη μικρή λίστα για το βραβείο παιδικού βιβλίου του λογοτεχνικού περιοδικού Ο Αναγνώστης], Η απαγωγή του τραπεζίτη Ο’Μπράιαν (2017) και Τα πλαστά χαρτονομίσματα (2018).

Η εκπλήρωση ενός ονείρου

Πριν λίγες μέρες εκδόθηκε το 11^ο κατά σειρά βιβλίο μου, το 4^ο βιβλίο της παιδικής σειράς μου: Κρις Πινόκιο και Νοεμί Αστράκη, Τα Παιδιά του Χρόνου, με τίτλο: Η Χώρα της Βροχής.

Με αυτό το βιβλίο ολοκληρώθηκε η αγαπημένη σειρά μου, τουλάχιστον για το κοντινό μέλλον. Και μαζί ολοκληρώθηκε ένα μεγάλο μου όνειρο που ξεκίνησε το 2007, όταν η κόρη μου πλησίαζε τα 6,5 της χρόνια, ο γιος μου ήταν ούτε 2, κι εγώ ανάμεσα στα διάφορα παραμύθια που τους διάβαζα αποφάσισα να τους χαρίσω τους δικούς τους ήρωες.

Κάπως έτσι γεννήθηκαν ο Κρις, η Νοεμί κι ο Άλμπερτ, τα Παιδιά του Χρόνου, κολλητοί φίλοι μου πια.

Ήξερα από την πρώτη στιγμή πως αυτή δε θα ήταν μια μικρή σειρά, στο μυαλό μου υπολόγιζα ότι θα αποτελείται από 5 ή 7 βιβλία των 200 σελίδων. Δεν έπεσα έξω στον αριθμό των σελίδων.

Οι πρώτες σημειώσεις των Παιδιών του Χρόνου άρχισαν να γράφονται το 2007, αλλά η κύρια γραφή έγινε το 2009 –πριν κι αμέσως μετά τη συγγραφή του Κοπέλα που σε λένε Φίνι- και το πρώτο βιβλίο ήταν έτοιμο το Φεβρουάριο του 2010. Και από εκεί ξεκίνησε η αναζήτηση εκδότη…

Μικρή παρένθεση:

Θυμάμαι σε μια συζήτηση ένα φίλο μου συγγραφέα όταν του μίλησα για το πλάνο 5 βιβλίων να μου λέει: «μα θα εγκαταλείψεις έτσι τα βιβλία σου, αυτά που απευθύνονται στους ενήλικους». Πολλοί αναγνώστε είπαν το ίδιο. Μας παραμέλησες. Ίσως έχουν δίκιο, αν και, χρονικά, ανάμεσα στα παιδικά μου βιβλία εξεδόθη το Κράτα μου το χέρι, ένα βιβλίο που αγαπώ πάρα πολύ…

Έχω πει αρκετές φορές στις συνεντεύξεις μου, ότι δε γράφω με πρόγραμμα ούτε έχω ένα πρόγραμμα καριέρας. Κανείς δε με συμβουλεύει πότε θα γράψω αστυνομικό μυθιστόρημα ή υπαρξιακό. Αστειεύομαι λέγοντας: γράφω ό,τι βγάλει το εργοστάσιο. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Γράφω ό,τι μου υπαγορεύει ο εαυτός μου.

Απ’ την άλλη αγαπάω και τους αναγνώστες μου και τους σέβομαι. Αυτό θέλω να το ξαναπώ: αγαπώ τους αναγνώστες μου και τους σέβομαι. Πόσω μάλλον όταν οι αυτοί είναι παιδιά. Η εκδοτική περιπέτεια των Παιδιών του Χρόνου θα τελείωνε με οποιοδήποτε τρόπο.

Κανένα παιδί δε θα μεγάλωνε χωρίς να μάθει τι έγινε στο τέλος της περιπέτειας των Παιδιών του Χρόνου.

Η σειρά θα ολοκληρωνόταν ακόμα κι αν μόνο ένα παιδί ζητούσε να μάθει τη συνέχεια.

Και στην πορεία ανακάλυψα ότι δεν ήταν μόνο ένα.

Ξαναγυρίζουμε στην αναζήτηση εκδότη:

Είναι αλήθεια ότι τα Παιδιά του Χρόνου έπεσαν μέσα στην οικονομική κρίση. Λίγοι γνωρίζουν ότι είχαν εγκριθεί από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, αλλά το αιφνιδιαστικό κλείσιμό τους ματαίωσε τα πάντα. Ευχαριστώ τον κ. Γιάννη Καραχάλιο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε τότε.

Έτσι το πρώτο βιβλίο κατέληξε στις εκδόσεις Ψυχογιός. Εκεί βγήκαν οι δύο πρώτοι τόμοι. Ευχαριστώ κι εκεί όσους με πίστεψαν κι όσους με βοήθησαν στην έκδοση και στην προώθηση του έργου, από τα πρώτα στάδια της παραγωγής μέχρι τις παρουσιάσεις στα σχολεία και στα βιβλιοπωλεία. Δυστυχώς αργότερα μια ασυμφωνία στο θέμα των τόμων έφερε τη διακοπή της συνεργασίας μας.

Και τα Παιδιά του Χρόνου βρήκαν άλλη στέγη για τα υπόλοιπα 2 βιβλία, τις εκδόσεις Κουκουνάρι. Πριν γίνει αυτό όμως χρειάστηκε να συναντήσω κι άλλους εκδότες, όμως ανάμεσά τους δε βρήκα κανέναν που να συμμερίζεται το καθήκον του συγγραφέα, ή έστω το δικό μου πιστεύω: αγαπώ τους αναγνώστες μου και τους σέβομαι.

Οι εκδόσεις Κουκουνάρι και η Μαρούσκα Τριαντάρη το πίστεψε και το υιοθέτησε. Και υιοθέτησε τα Παιδιά του Χρόνου. Και τους έδωσε στέγη, υλική υπόσταση. Τα βιβλία 3 και 4 έγιναν δυο σούπερ βιβλία. Με σούπερ εξώφυλλα, με επαγγελματικά σχεδιαγράμματα, με τυπογραφικά κολπάκια, με χίλιες δυο λεπτομέρειες… Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω αυτό τον άνθρωπο, αυτή τη Φίλη που κράτησε το δικό μου όνειρο ζωντανό.

Σήμερα ένας μικρός αναγνώστης μπορεί να αγοράσει το πρώτο βιβλίο κι αν η ιστορία τον τραβήξει μπορεί να διαβάσει μέσα σε λίγες μέρες όλη την περιπέτεια των Παιδιών του Χρόνου, και τους 4 τόμους.

Σήμερα κανένα Παιδί του Χρόνου δε θα μείνει με το ερώτημα «τι έγινε μετά;»

 

Και τώρα κοιτώντας πίσω βλέπω ότι Τα Παιδιά του Χρόνου είναι 1.200 σελίδες βιβλίου, 4 τόμοι, 123 κεφάλαια, εικόνες, οδηγίες, σχέδια, αμέτρητοι ήρωες, αμέτρητα ονόματα, πολλά αυτοκίνητα, δύο μεγάλα ντοσιέ με σχεδόν 1.000 σελίδες χειρόγραφα κι άπειρες ώρες δουλειάς. Παρουσιάσεις σε σχολεία, σε βιβλιοπωλεία, και κυρίως ατέλειωτες ώρες συγγραφής… ένα μόνο όνειρο:

Η ολοκλήρωση της σειράς.

Σήμερα όλη η κούραση, οι δυσκολίες, η αναμονή, σβήνονται.

Και μένει η ικανοποίηση. Το όνειρο. Ζωντανό για πάντα.

 

Σας περιμένω το Σάββατο 23 Νοεμβρίου στις 15.00 το μεσημέρι στον Ιανό, Σταδίου 24, στο ισόγειο, στο χώρο του βιβλιοπωλείου, στην παρουσίαση του 4ου βιβλίου των Παιδιών του Χρόνου.

Κι αν δεν είμαι εγώ, θα ’ναι ο Τζίμι Ρέιν.

 

 

Η 1η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου "Ο μοναδικός Άλμπερτ"

Το Σάββατο 25 Μαίου 2013 στις 12.00 το μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο The Book Loft (Πατριάρχου Ιωακείμ 44. Κολωνάκι) θα γίνει η πρώτη παρουσίαση του καινούργιου μου βιβλίου, του 3ου της σειράς Κρις Πινόκιο & Νοεμί Αστράκη, Τα Παιδιά του Χρόνου που έχει τίτλο "Ο μοναδικός Άλμπερτ" και κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τον εκδοτικό οίκο Κουκουνάρι. 



Ο Τζίμι Ρέιν, διάσημος συγγραφέας κι εξερευνητής, εξαφανισμένος εδώ και χρόνια θα προσπαθήσει να εμφανιστεί, αν τον αφήσει ο απατεώνας που τον κρατάει αιχμάλωτο στη Χώρα της Βροχής!

Η δημοσιογράφος Νατάσσα Βησσαρίωνος θα διαβάσει αποσπάσματα από το βιβλίο, θα μιλήσει για την καινούργια περιπέτεια των Παιδιών του Χρόνου, ενώ ο ηθοποιός Αυγουστίνος Ρεμούνδος θα πρωταγωνιστήσει στον πιο απαιτητικό ρόλο της καριέρας του!

Ο Τζίμι Ρέιν θα απαντήσει σε ερωτήσεις, ίσως φάει μια καυτερή πίτσα, πάντως θα υπογράψει τα βιβλία, θα βάλει πολλές σφραγίδες και θα μοιράσει από ένα αναμνηστικό συλλεκτικό δώρο σε όλους όσοι παρευρεθούν!

Αν θέλεις να γίνεις ένα Παιδί του Χρόνου έλα κι εσύ!

Βρείτε μας στο Facebook:
Τα Παιδιά του Χρόνου
Koukounari
Jimmy Rain

ΚΡΙΣ ΠΙΝΟΚΙΟ - ΝΟΕΜΙ ΑΣΤΡΑΚΗ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, βιβλίο 3: Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΛΜΠΕΡΤ εκδόσεις ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ

Το καινούργιο βιβλίο της παιδικής σειράς μου ΚΡΙΣ ΠΙΝΟΚΙΟ –ΝΟΕΜΙ ΑΣΤΡΑΚΗ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, βιβλίο 3: Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΛΜΠΕΡΤ

βρίσκεται ήδη στα βιβλιοπωλεία από τις νεοσύστατες εκδόσεις ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ.

Δε θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες, απλώς θα πω ότι η έκδοση αυτού του βιβλίου πέρασε από σαράντα κύματα, αλλά τελικά βρήκε το δρόμο προς τα βιβλιοπωλεία με ένα εξαιρετικό τυπογραφικό προφίλ. Χρωστάω πολλά στους υπευθύνους του καινούργιου εκδοτικού οίκου ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ, και ειδικότερα στην κ. Μαρούσκα Τριαντάρη, που με εμπιστεύτηκε και ρίσκαρε μαζί μου σε άλλο ένα συγγραφικό ταξίδι. Άλλα τόσα οφείλω στη γραφιστική υποστήριξη του κ. Έκτορα Χατζημπεκιάρη που δεν ήξερε που έμπλεκε όταν ανέλαβε «ένα παιδικό βιβλίο» κι ανταποκρίθηκε με διπλάσια αντοχή κι όρεξη από μας. Σ’ αυτό το βιβλίο όλοι οι συντελεστές ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας σε τυπογραφική εφευρετικότητα και πρωτοτυπία. Σχεδόν όλες οι σελίδες είναι γεμάτες από κρυφές εκπλήξεις και παιχνίδια. 

Όμως το βιβλίο 3, όπως και τα δύο προηγούμενα, ανήκουν στα παιδιά, στους μικρούς μου αναγνώστες που το περίμεναν πώς και πώς εδώ κι ένα ενάμιση χρόνο, από τότε δηλαδή που κυκλοφόρησε το βιβλίο 2. Στα παιδιά που μου απαντούσαν: «δεν πειράζει, εσείς να είστε καλά» όταν τους έγραφα ότι το βιβλίο αργεί λίγο ακόμα ή όταν μου έγραφαν «μην ανησυχείτε εμείς είμαστε εδώ» όταν τους έγραφα ότι το βιβλίο προχωράει, αλλά πρέπει να πηγαίνει σιγά σιγά για να μη χτυπήσει σε διάφορους σκοπέλους που εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά τους.

Γι’ αυτά τα παιδιά το έγραψα, γι’ αυτά γράφω και το βιβλίο 4 που αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ τον Οκτώβριο του 2013.

Θα έγραφα τη συνέχεια της σειράς μου ακόμα κι αν την περίμενε μόνο ένα παιδί. Και δε θα σταματούσα αν δεν την κυκλοφορούσα. Είμαι συγγραφέας, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

ΚΡΙΣ ΠΙΝΟΚΙΟ ΚΑΙ ΝΟΕΜΙ ΑΣΤΡΑΚΗ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ 3: Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΛΜΠΕΡΤ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ

Σελ. 336, ΑΘΗΝΑ 2013

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Μια νέα περιπέτεια των Παιδιών του Χρόνου!

Πώς θα σωθεί ο μικρόσωμος, αλλά πανέξυπνος Άλμπερτ που βρέθηκε παγιδευμένος στο Σαν Φρανσίσκο το 1906, λίγες ώρες πριν ξεσπάσει ο μεγάλος σεισμός που κατέστρεψε τη μισή πόλη;

Θα ξαναβρεί ο Κρις Πινόκιο το μικρό Fiat 500 που είναι στην πραγματικότητα μια χρονομηχανή; Και ο Μπάκι, το μικρό κουτάβι, πού εξαφανίστηκε;

Όσο για τη Νοεμί Αστράκη, την τρίτη της παρέας, εκείνη ετοιμάζεται μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά και τους καθηγητές του ασυνήθιστου σχολείου της, των Εκπαιδευτηρίων «Παίδευσις», να αναχωρήσουν για ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ιταλία, ένα ταξίδι που θα αποδειχτεί γεμάτο εκπλήξεις, άλλες πολύ γοητευτικές κι άλλες πολύ επικίνδυνες!

Τι θα πρωτοκαταφέρει ο πολυμήχανος Κρις κι η ατρόμητη Νοεμί όσο ο Τζίμι Ρέιν, ο πραγματικός συγγραφέας των βιβλίων των Παιδιών του Χρόνου παραμένει αιχμάλωτος στη Χώρα της Βροχής; Μάλλον τίποτα αν δεν τον βοηθήσεις εσύ μικρέ μου αναγνώστη!

Μικρέ αναγνώστη, αντέχεις ακόμα ένα βιβλίο καταιγιστικής δράσης και αγωνίας; Θέλεις να γίνεις κι εσύ ένα Παιδί του Χρόνου;

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΟΙΚΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ από… το ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ!

Με χαρά σας ανακοινώνουμε την ίδρυση ενός εκδοτικού οίκου με την επωνυμία Κουκουνάρι. Οι εκδόσεις Κουκουνάρι φτιάχτηκαν από έναν αρχιτέκτονα με στόχο τη φροντίδα και αξιοποίηση της πνευματικής δημιουργίας και τη διάθεση να εκδώσει τις γραφές όσων πιστεύουν στην ανανέωση και την καινοτομία.

Το Κουκουνάρι, με βιβλία για μεγάλους και μικρούς, ξεκινά με μια ανοιξιάτικη έκδοση: τη συνέχεια της παιδικής σειράς Κρις Πινόκιο και Νοεμί Αστράκη, Τα Παιδιά του Χρόνου του γνωστού συγγραφέα Δημήτρη Μαμαλούκα και το τρίτο πολυαναμενόμενο βιβλίο με τίτλο Ο μοναδικός Άλμπερτ.

Το βιβλίο υπάρχει ήδη:

Σε όλα τα καταστήματα του ΙΑΝΟΥ (Αθήνα - Θεσσαλονίκη)

Βιβλιοπωλείο ΠΟΛΙΤΕΙΑ (Ασκληπιού 2) 

Βιβλιοπωλείο THE BOOK LOFT (Πατριάρχου Ιωακείμ 44 - Κολωνάκι τηλ.210 7210447).

Κεντρική διάθεση:

Τζανακάκης, τηλ. 210 3811201

Και φυσικά στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία:

http://welovebooks.gr/eshop/
http://www.perizitito.gr/product.php?productid=227118
http://www.psarasbooks.gr/eshop/book.php?TitlesID=187735

http://www.captainbook.gr/book/187735/kris-pinokio-noemi-astraki-ta-paidia-tou-chronou-o-monadikos-almpert

Το "Κοπέλα που σε λένε Φίνι" στην Τουρκία

Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει το μυθιστόρημά μου "Κοπέλα που σε λένε Φίνι" στην Τουρκία (από τον εκδοτικό οίκο Altin Bilek Yayinlari) μεταφρασμένο από τη Sebnem Arslan Hristakopoulos. Η Φίνι, όπως έμεινε να αποκαλούμε αυτό το βιβλίο, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2009 από τις εκδόσεις Λιβάνη. Για πολλούς αναγνώστες μου θεωρείται το καλύτερο βιβλίο μου. Ένα είναι το σίγουρο: ότι η Φίνι, σαν βιβλίο, αλλά κυρίως σαν ηρωίδα, απέκτησε φανατικό κοινό.

Είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα που μεταφράζεται σε ξένη γλώσσα (έχει προηγηθεί μόνο το διήγημά μου "Το τέταρτο άτομο" στη συλλογή "Ελληνικά Εγκλήματα" που μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ιταλικά από τον οίκο Crocetti) και φυσικά χαίρομαι γι' αυτό.

Δυστυχώς το ευχάριστο γεγονός συνέπεσε με την εξάντληση των ελληνικών βιβλίων από τον οίκο Λιβάνη. Δε γνωρίζω αν ο εκδότης θα προβεί σε ανατύπωση.
Για τη Φίνι δεν έγραψε μεγάλο μέρος της κριτικής. Αντιθέτως μερικοί μπλόγκερ ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδεις όσο και οξυδερκείς στη ματιά τους.
Παραθέτω μερικούς ηλεκτρονικούς συνδέσμους όπου μπορείτε να διαβάσετε για το βιβλίο. (Ο σύνδεσμος στον τίτλο του βιβλίου οδηγεί στη σελίδα του βιβλίου στη Vivlionet όπου παρατείθονται οι περισσότερες κριτικές του Τύπου).

Η Aura Voluptas
Ο librofilo
Η λέσχη ανάγνωσης Degas
O Lakis Fourouklas
H Athena
O Πατριάρχης Φώτιος

Θέλω όμως γι' άλλη μια φορά να ευχαριστήσω όσους πίστεψαν σ' αυτό το βιβλίο. Η επιτυχία της έκδοσης σε μια ξένη χώρα είναι και δική τους.

Και κάτι για το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης: ο πίνακας του Μοντιλιάνι είναι αποκλειστικά δικής μου επιλογής και επιθυμίας, τις οποίες ο εκδοτικός οίκος σεβάστηκε απολύτως. Το βλέμμα του νεαρού κοριτσιού του πίνακα είναι αρκετά κοντά στο βλέμμα της Φίνι, ειδικά προς το τέλος του βιβλίου.

"Κράτα μου το χέρι": μια κριτική και μια παρουσίαση

Το "Κράτα μου το χέρι" θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου στο Φλοράλ (πλ. Εξαρχείων) στις 20.00. Θα μιλήσει ο συγγραφέας Νίκος Καρακάσης, ενώ η Χίλντα Παπαδημητρίου θα αναπαραστήσει την ατμόσφαιρα του βιβλίου με τις μουσικές επιλογές της.

Μια κριτική του βιβλίου (την οποία θεωρώ πολύτιμη) δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.diastixo.gr από την κ. Ανθούλα Δανιήλ. Την ευχαριστώ θερμά.


ΚΡΑΤΑ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ
Με τον ενδιαφέροντα τίτλο Κράτα μου το χέρι βγαίνει στο λαβύρινθο της βιβλιαγοράς το νέο βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα, εραστή της noir λογοτεχνίας. Κατά ευτυχή συγκυρία, ο τίτλος εύκολα μας μεταφέρει στο Χόλιγουντ του 1953, όταν ο Τόνι Μπένετ τραγουδούσε το πολύ ωραίο τραγούδι


Take my hand, I am a stranger in Paradise,

all lost in a wonderland... That's a danger in Paradise.

Η διαφορά ανάμεσα στον κόσμο του τραγουδιού και στο μυθιστόρημα είναι ένας παράδεισος και μια κόλαση, χαοτική και ανάλογη. Το Χόλιγουντ βαριά βιομηχανία δημιουργίας παραδείσου, αλλά και κόλασης. Ο Μαμαλούκας πιστεύω πως αντλεί από το δεύτερο σκέλος. Ο κόσμος του συγκεκριμένου βιβλίου, όπως και ο κόσμος στο έργο του Κοπέλα που σε λένε Φίνι, είναι η κόλαση, αγαπημένο θέμα του. Αν θυμηθούμε και τη σαδιστική απόλαυση με την οποία παρακολουθήσαμε τις περιπέτειες της ηρωίδας, δεν θα εκπλαγούμε καθόλου με ό,τι συμβαίνει κι εδώ. Αντιθέτως, το αναμένουμε.

Θα έπρεπε ίσως να ενημερώσουμε τον αναγνώστη, προς αποφυγήν πάσης παρεξηγήσεως, όπως συνηθιζόταν παλιά, πως πάσα ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις της πραγματικότητας είναι εντελώς τυχαία. Άλλωστε, και τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι εξωπραγματικά, δημιουργήματα μιας φαντασίας που απολαμβάνει νοσηρά τη φρίκη. Ο κόσμος σαν ένας λαβύρινθος, αλά Μαμαλούκα, ως βούληση και ως παράσταση, αλά Σοπενάουερ, ο τρόμος ως απόλαυση, αλά αναγνώστη.

Δεν χρησιμοποίησα τυχαία τον όρο «λαβύρινθος». Όλη η κατάσταση είναι λαβυρινθώδης. Και οι λαβύρινθοι στους οποίους συνειρμικά, εκόντες άκοντες, μας οδηγεί το έργο είναι πολλοί, αρχής γενομένης από τον αρχαίο με τον Μινώταυρο, στον άλλο στην Αριάγνη του Στρατή Τσίρκα, στις απέραντες βιβλιοθήκες του Χόρχε Λούις Μπόρχες, στο «Οικοδόμημα», στο Όνομα του ρόδου του Ουμπέρτο Έκο, στον άλλο στη Δίκη του Κάφκα, όπου περιπλανήθηκε ο πολίτης Κ., στους ανάλογους στον Αιώνα των λαβυρίνθων της Ρέας Γαλανάκη, στο Σφαιριστήριον λαβυρίνθου του Αντώνη Σανουδάκη, και τόσους άλλους. Όλοι οι λογοτέχνες με λόγο, ύφος, γνώση της ιστορίας και λογοτεχνική χάρη, με αλληγορία πάντα, μας βάζουν και μας βγάζουν στους λαβυρίνθους τους, στο μύθο και στην ιστορία, χωρίς να χάνουν τον μίτο.

Στο λαβύρινθο του Μαμαλούκα, τον μίτο και το ρόλο της Αριάδνης φαίνεται πως αναλαμβάνει ο εχθρικός, αντιπαθητικός, επιθετικός, αυταρχικός και ύποπτος θυρωρός, ο οποίος θα μπορούσε να παραβληθεί και με τον Χάροντα. Είναι λαβύρινθος «αναμνήσεων και εφιαλτών», πώς αλλιώς άλλωστε. Όλα, συνεπώς, σκούρα και άχαρα. Οι καιρικές συνθήκες, κακοκαιρία, αέρας, κρύο, χιόνι. Η πόλη, μουντή, «χαλασμένα παράθυρα», «πεθαμένα χρώματα», «γερασμένα κτίρια». Το μπαρ, η πολυκατοικία, το νοσοκομείο, όλα είναι γκρίζα, απάνθρωπα, αφιλόξενα και ανατριχιαστικά. Ο ήρωας και όλοι εκείνοι με τους οποίους θα έρθει σε επαφή μοιάζουν με φιγούρες που το έσκασαν από ένα σκοτεινό υπόγειο, πρόσωπα εχθρικά, ύποπτα, περίεργα, ασαφή, χωρίς όνομα και χαρακτηριστικά. Ο ήρωας μάλιστα, λόγω ιδιαζουσών συνθηκών, μένει μέσα την ημέρα και βγαίνει έξω τη νύχτα, η οποία «αφαιρεί τα χρώματα» από τα πράγματα, σαν να πηγαίνει να βρει το διάολό του, προσπαθώντας να φύγει μακριά από κάτι «που τον κυνηγούσε». Η διάθεση κακή, αγχωτική.

Συγκεκριμένα, στα έγκατα μιας πολυκατοικίας και πίσω από έναν κινηματογράφο, με τον εκκωφαντικό του θόρυβο και όλα της ψυχικής αποσταθεροποίησης τα σχετικά, το διαμέρισμα, που νοικιάζει για να γράψει το βιβλίο του, μια παγώνει και μια ζεματάει, σαν κόλαση αληθινή. Η είσοδος σκοτεινή, αθέατη σχεδόν, παράπλευρη και βρόμικη, μοιάζει με κάθοδο στον Άδη. Αλλά και όλοι οι άλλοι χώροι σαν μικρογραφίες κόλασης περιγράφονται. Σκοτεινοί κι αδιέξοδοι διάδρομοι, καμένες λάμπες ή που φωτίζουν ελάχιστα, αόρατοι παρακολουθητές, άνθρωποι σαν σκιές, ύποπτος θυρωρός, σαν τον κουφό τον Χάρο. Κάπου μια ταβέρνα φαντάζει ανθρωπινή, σαν δείγμα «παραδείσου», ο σκύλος όμως που ορμάει και του σκίζει το παντελόνι, σαν Κέρβερος τον εκδιώκει.

«Λιμάρικα σκυλιά του κουρελιάζουν τα μπατζάκια και τον γυμνώνουν», λέει ο Γιώργος Σεφέρης («Μέρες τ’ Απρίλη ’43»).

Έχουμε, άραγε, έναν Ορφέα ή έναν Οδυσσέα στον Άδη; Ο ήρωας επανέρχεται υπαινικτικά σε μια παλιά ζωή, σαν να έχει πεθάνει και βρίσκεται στον άλλο κόσμο, όπου θα ολοκληρώσει το βιβλίο του. Αλληγορία; Ο δημιουργός πρέπει να κατεβεί στην κόλαση για να γράψει;

Γλώσσα απλή, φράση κοφτή, απόλυτα σαφής αλλά κατάλληλα διατυπωμένη για να καλλιεργεί την ασάφεια και να ενσπείρει το φόβο και τον τρόμο, που είναι αόρατος, αν και πανταχού παρών. Λεπτομερής η περιγραφή των προσώπων, χωρίς να αποδίδονται αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά, επαναλαμβάνω, αλλά και των κινήσεων, ζουμ σε όλα, σαν τον ντετέκτιβ που δεν αφήνει καμιά λεπτομέρεια αναξιοποίητη, για να προκαλέσει τον τρόμο. Μάλιστα, θα λέγαμε πως τα πλάνα είναι στημένα σαν επεισόδια παλιάς αστυνομικής ταινίας: το μπαρ και ο μπάρμαν, ο μυστηριώδης θυρωρός, ο ήρωας και το μυστικό του, η κοπέλα στο δρόμο σαν πεθαμένη και το μισό τσιγάρο της που «ήταν χωμένο ανάμεσα στα χείλη». Αυτή η κοπέλα, για κάποιον λόγο, μου θυμίζει την ηρωίδα στην ταινία Ο θυρωρός της νύχτας (σκην. Λιλιάνα Καβάνι, 1974), στην τελευταία σκηνή. Οι περιγραφές λοιπόν θυμίζουν παλιό καλό, noir κινηματογράφο, ενώ οι διαφημίσεις, επανερχόμενες (με πλάγια γράμματα), φαίνεται πως υποστηρίζουν τον «χαρούμενο»: Ζήσε τώρα, Κράτα μου το χέρι, Σφίξε μου το χέρι, Όλα προχωράνε, όλα συνεχίζουν, αλλά και το ανάποδο: Οι αρρώστιες δε φεύγουν, δε φεύγουν ποτέ. Είναι εκεί, επιμένουν. Οι αρρώστιες έχουν υπομονή κι επιμονή. Επιμένουν και στο τέλος νικάνε. Πώς λειτουργούν οι φράσεις αυτές στον ψεύτικο κόσμο της διαφήμισης; Σαν νησίδες διάσωσης; Προειδοποίησης; Μας προτείνουν τη ζωή; Και γιατί ο συγγραφέας φέρνει στο φως τους αυτόχειρες λογοτέχνες, Σεργκέι Γεσένιν, Πρίμο Λέβι, Τσέζαρε Παβέζε, που δεν βρήκαν τον μίτο για να βγουν από τα αδιέξοδά τους; Την ανατρέπει; Τι, εντέλει, θέλει να πει ο Μαμαλούκας με την αλληγορία του; Πως ο κόσμος μας δεν έχει ελπίδα; Πως το παρελθόν δεν επιτρέπει να ελπίζουμε στο μέλλον; Πως οι δυνάμεις του κακού είναι μεγαλύτερες και κυρίαρχες; Πως οι άνθρωποι-θύματα εθισμένοι στη συμφορά τους αγωνίζονται για να την διατηρήσουν; Ότι το αφύσικο και το ψεύτικο κατακλύζουν εκκωφαντικά τη ζωή μας, όπως ο θόρυβος του κινηματογράφου και τα ωραία μηνύματα των διαφημίσεων;

Για τους εραστές των θρίλερ το βιβλίο είναι απόλαυση και, επειδή περί ορέξεως ουδείς λόγος, εδώ «λαμπρά ταιριάζουν όλα» που λέει και ο Καβάφης («Εν Δήμω της Μικράς Ασίας»), καθώς και η προτροπή του Οδυσσέα Ελύτη:

«Φοβηθείτε αν θέλετε να σας ξυπνηθεί το ένστικτο του Ωραίου» (Μαρία Νεφέλη, «Λόγος περί κάλλους»).

Παρουσίαση του "Κράτα μου το χέρι"

Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου στις 20.30 θα βρίσκομαι στο πολύ όμορφο και φιλόξενο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοθήκη", στο Νέο Βουτζά όπου θα παρουσιαστεί το τελευταίο βιβλίο μου. Θα μιλήσει η εκλεκτή φίλη συγγραφέας Αναστασία Καλλιοντζή κι εγώ.

Όσοι φίλοι μένετε κοντά ή έχετε διάθεση για βόλτα μη διστάσετε, το βιβλιοπωλείο διαθέτει μεγάλο κοινό βιβλιόφιλων, ανθρώπων που πραγματικά αγαπούν το βιβλίο, και στο τέλος των παρουσίασεων ακολουθούν απολαυστικές συζητήσεις όπως έγινε σε μια βραδιά αφιερωμένη στο αστυνομικό μυθιστόρημα στην οποία παρευρέθηκα μαζί με τη Νίνα Κουλετάκη και τον Σέργιο Γκάκα.

H παρουσίαση του "Κράτα μου το χέρι"

Την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου, στις 19.00 στον Ιανό (Σταδίου 24) θα γίνει η πρώτη και επίσημη παρουσίαση του καινούργιου μου βιβλίου: "Κράτα μου το χέρι".

Θα μιλήσουν: ο συγγραφέας Στέφανος Δάνδολος, ο δημοσιογράφος Θανάσης Μήνας και εγώ, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Αυγουστίνος Ρεμούνδος.

 

"Κράτα μου το χέρι": Το καινούργιο μου μυθιστόρημα

Το καινούργιο βιβλίο μου θα κυκλοφορήσει την Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός (στη σειρά Ψ). Είναι το έβδομο μυθιστόρημά μου ενηλίκων κι έρχεται σχεδόν 3 χρόνια μετά το "Κοπέλα που σε λένε Φίνι".
Η πρώτη και επίσημη παρουσίασή του θα γίνει την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 19.00 στον Ιανό της οδού Σταδίου.
(θα αναρτηθεί και νέο ποστ).

Οπισθόφυλλο (και δελτίο τύπου)

Ένας άνθρωπος φτάνει μια νύχτα σε μια άγνωστη πόλη. Έχει αφήσει πίσω την προηγούμενη ζωή του θέλοντας να ξεφύγει από την κατάρα που τον συνοδεύει. Τώρα έχει μοναδικό σκοπό του τη συγγραφή του βιβλίου του.

Τα λεφτά που διαθέτει του επιτρέπουν να νοικιάσει μόνο ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα στο πίσω μέρος μιας ψηλής πολυκατοικίας στην πρόσοψη της οποίας υπάρχει ένα μεγάλο σινεμά. Ο εκκωφαντικός θόρυβος από τα ηχεία του σινεμά όμως τον υποχρεώνει να περνάει τις ώρες των προβολών έξω από το σπίτι του.

Εκείνες τις απογευματινές, και κυρίως τις βραδινές, ώρες θα περιπλανηθεί στην πόλη, απόλυτα προσηλωμένος στο σκοπό του, ώσπου η μοίρα θα στείλει στο δρόμο του μια πολύ νεαρή κοπέλα που ζει στη σκιά κάποιων σκοτεινών και απεχθών ανθρώπων. Η συνάντηση αυτή θα είναι η καταστροφή ή η σωτηρία του…

Ένα αλληγορικό και συμβολικό μυθιστόρημα, ένα μοντέρνο παραμύθι για την ύπαρξη, τη μοναξιά, το τέλος και την αιώνια μάχη του Καλού και του Κακού.

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο

Το μπλογκ αυτό κλείνει για το καλοκαίρι. Ευχαριστώ όποιον με παρακολουθεί, ζητώ συγγνώμη που έγραφα τόσο λίγο τον τελευταίο καιρό, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένος με τη συγγραφή των βιβλίων μου.




Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι, ραντεβού τον Σεπτέμβριο.

Ντεμέτριο