Βερόνα Ι Ιταλικά βιβλία

Βερόνα λοιπόν, όπου στο κέντρο της παλιάς πόλης δίπλα στα καταστήματα μόδας υπήρχε κι αυτό το βιβλιοπωλείο.
(Εκεί όπου κοιτάει η κοπέλα υπήρχε σε ολόκληρη τη βιτρίνα ένας τόμος χοντρός χοντρός με την ιστορία της Ίντερ. Δεν είχα ένα τριφύλλι να ρίξω από πάνω!)

Ιδού τι αγόρασα από την Ιταλία μαζί με το Γόμμορα που είναι στα ελληνικά.

Ξεκινώ από το " 'E stato un attimo" του Sandrone Dazieri, του οποίου έχω διαβάσει ένα διήγημα στα Εγκλήματα (φ-ο-β-ε-ρ-ό). Του Ντατσιέρι ο ευγενικός Βερονέζος ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου βρήκε (και πιθανότατα είχε) μόνο το συγκεκριμένο (από τα 12 που έχει γράψει ο συγγραφέας).

Του Πίντσιο τώρα (ναι, καλά μαντέυετε ένας Ιταλός διάλεξε ψευδώνυμο σαν του Thomas Pynchon, κι αν σας φαίνεται περίεργο πρέπει να λάβετε υπ' όψιν ότι στην Ιταλία πάσχουν από μια αμερικανοφιλία και μια αμερικανομίμηση τρομερή, γι αυτούς είναι απόλυτα φυσιολογικό). Φανταστείτε έναν έλληνα συγγραφέα να υπογράφει ένα βιβλίο ως Θωμάς Πίντσιος!
Ο Tommaso Pincio λοιπόν έχει δημοσιέυσει 5 βιβλία κι 1 μήνα πριν η Corriere della Sera του είχε μισή σελίδα παρουσίαση για το καινούργιο του βιβλίο. Δε θυμόμουν τον τίτλο, αλλά φυσικά θυμόμουν το όνομα του συγγραφέα (ξεχνιέται;)

Ο συμπαθητικός κατά τα άλλα ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου όμως δεν είχε ιδέα ποιος είναι ο συγγραφέας με αποτέλεσμα ο ίδιος, αλλά και όλο το σταφ του μαγαζιού, να με κοιτούν απορημένοι.

Βλέπετε συμβαίνει κι αλλού αυτό: να πουλάς λάχανα ή βιβλία να είναι το ίδιο και το αυτό. Όλα έχουν περίπου το ίδιο σχήμα.

Τελικά το βιβλίο το βρήκα μόνος μου σε εμφανή θέση μέσα στο βιβλιοπωλείο.
Το Cinacitta (επιτυχημένο παιχνίδι με το cinecitta) μιλάει για μια Ρώμη του μέλλοντος όπου έχουν επικρατήσει οι κινέζοι (εξου κι ο τίτλος) ενώ απ' τους ρωμαίους έχουν επιζήσει ελάχιστοι. Μ' ενδιέφερε η υπόθεση αφού κι εγώ τοποθετώ εκεί μυθιστορήματά μου. Διάβασα 10 σελίδες στο ξενοδοχείο, αλλά μετά έπιασα τον
Giorgio Faletti με το Io uccido που πούλησε 1 έκατομμύριο κόπιες στη γείτονα χώρα.
Ξεκίνησα να το διαβάζω κι έχω φτάσει μέχρι την σ 81. Δεν είναι κακό αλλά δεν είναι και τίποτα το φοβερό. Είδομεν στη συνέχεια.

Για το Γόμμορα θα ανεβάσω ξεχωριστό ποστ αφού η όλη φάση μου φαίνεται μια προδοσία σε κάποια αφεντικά της Καμόρα και τίποτα παραπάνω.
Δηλαδή ο Σαβιάνο επικηρύχθηκε όχι γιατί έγραψε -ή τι έγραψε- για την καμόρα ή έκανε αποκαλύψεις αλλά γιατί κάθισε έφαγε κι ήπιε μαζί με τα αφεντικά κι έπειτα περιέγραψε και δημοσίευσε αυτές τις συναντήσεις και τις συνομιλίες. Πρόδωσε δηλαδή τη φιλία και την εμπιστοσύνη που του έδειξαν. Απλόν και κατανοητόν.