Notti italiane II - Fugga verso Pescara
Φύγαμε νύχταεσύ κι εγώ και το γέρικο Lancia.
Προορισμός Πεσκάρα
Πόσο μακριά; με ρώτησες.
Μα… ξέρω γω; Προς τα πάνω!
Νύχτα βαθιά, νύχτα πηχτή κι όμως τόσο φωτεινή
λογικό
αφού χαμογελούσες.
Διασχίζαμε τον ιταλικό νότογλιστρώντας δίπλα στα εκτυφλωτικά σινιάλα γρήγορων οδηγών
και τα βαριεστημένα κόκκινα φώτα των φορτηγών.
Κάπου στη Μονόπολι –ω τι όνομα πόλης κι αυτό!- μας πλεύρισαν οι καραμπινιέροι.
Ψύχραιμος εγώ,
όλα στη ρέγκολα
και με 100 την ώρα
μ’ έλουσε με τον προβολέα από δίπλα.
Ό,τι πρέπει να χάσεις την ψυχραιμία σου και φύγεις για το τίποτα…
Χαμογέλασες πάλι κι όλα ησύχασαν
Και σ’ αυτούς
Και σε μένα.
Λίγο παρακάτω είπα: κουράστηκα, δε γυρίζουμε;
μακριά βλέπεις η Πεσκάρα
Ωραία η βόλτα μέχρι εδώ
Άλλωστε γιατί να βιαστούμε;
Ξέραμε ότι θα ’μαστε μια ζωή μαζί…
Labels: ιταλικές νύχτες
posted by mamaloukas at 5:04 PM
12 Comments:
Ααχχ...πανέμορφη Πεσκάρα. Για μιά μέρα μόνο την είδα, ακόμα να την ξεχάσω....
Ποιητης και αισθηματίας. Tι σπανιος συνδυασμος στην σκληρόκαρδη εποχη μας. Ζηλευω!
Η κατακλείδα είναι φιλοσοφημένη! :)
ovelikios
καλώς ήρθατε, συμφωνώ για την Πεσκάρα, ωραίες οι φωτο στο μπλογκ σας.
mellow
ευχαριστώ, αυτό που έγραψα βέβαια δεν είναι ούτε θέλει να είναι ποίηση.
renata
Λες; :)))
Αυτή μπορεί να μη θέλει να είναι ποίηση, αλλά ποιος τη ρωτάει;
Έλλειψες καιρό, χαιρετίσματα από το νησί.
ευχαριστώ Παναγιώτη, τα διαλείμματα είναι απαραίτητα.
"Λίγο παρακάτω είπα: κουράστηκα, δε γυρίζουμε;"
Όχι άλλες αναβολές,
ΠΑΝΤΑ αναβολές!
anastassios
πάντα πάντα;
Εχασες... συνεορτάζουσα σήμερα! Τί να σε κάνω, αφού έγραψες πάλι! Ενα υπέροχα ποιητικό κι ατμοσφαιρικό (και μελαγχολικό, πολύ πολύ) κείμενο (και μη λουφάρεις, να ρθεις να καθαρίσεις λέμε! Αλλιώς πτέρυγα Μαμαλούκα, γιοκ!)προκομένο άλεφ
άλεφ
περιμένω να με καλέσετε καλέ
προκομένο λέμε
Ωραία επιστροφή...:)
Η Ρώμη πάντως, που πήγα και εγώ στην Ιταλία-μετά από 10 χρόνια-ήταν τέλεια...
Post a Comment
<< Home