Monday, September 10, 2007

11 Σεπτεμβρίου


Αχ αυτή η μέρα
Πόσο ωραία ξεκίνησε στη ζωή μου
Ήμουνα μικρούλης κι έπαιρνα δωράκια
Αυτή είναι μέρα έλεγα

.
Μεγάλωσα
Και διαπίστωσα ότι εκείνη τη μέρα αρχίζουν τα σχολεία
Μοιρασμένη πια η χαρά μου
Συνέχιζα να παίρνω δώρα
Έβλεπα τους φίλους μου μετά από καιρό
Αλλά το καλοκαίρι και το καθισιό είχαν τελειώσει

.
Μεγάλωσα κι άλλο
τέρμα τα σχολεία
Κι έλεγα
επιτέλους ξένοιαστα γενέθλια
Αλλά μετά ήρθε αυτό


Και σημάδεψε αιώνια την ημερομηνία
Τώρα όταν λέω πότε γεννήθηκα όλοι παραξενεύονται ή γελάνε

.
.
.
Όλα αυτά όμως είναι τόσο λίγα
Μπροστά στον πόνο που ένιωσα το μεσημέρι της ίδιας ημερομηνίας
τρία χρόνια πριν
όταν έχασα το φίλο μου τον παιδικό
τον Πάνο Παπαναστασίου
τον πιλότο του μοιραίου Σινούκ

.
Κι από τότε
Όλα μου τα γενέθλια είναι μοιρασμένα
Ανάμεσα στις ευχές των φίλων και στη θύμηση του Πάνου...
Αχ αυτή η μέρα…

Labels:

48 Comments:

Blogger ΠΡΕΖΑ TV said...

...

10/9/07 9:42 PM  
Anonymous Anonymous said...

Είναι η ζωή έτσι. Απ΄τη μια η χαρά των γενεθλίων κι απ΄την άλλη η λύπη για το φίλο. Τουλάχιστον θα τον θυμάσαι πάντα!
(Εμείς με διαφορά 3 ημερών έχουμε τα γενέθλια της μικρής και τη μέρα που χάσαμε τον πατέρα μου. )

Πολύχρονος λοιπόν (σε δυο ώρες περίπου από τώρα) και ό,τι επιθυμείς να γίνει! ;)

Υ.Γ. Είδα και το μπλογκ της Μάουρας! Πολύ γλυκόόό!

10/9/07 10:14 PM  
Blogger Alexandra said...

dimitri,

πάντα η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. εσύ ποιο πολύ από όλους μας τα εξιστορείς στα βιβλία σου. προφανώς έχεις υποψιαστεί ότι ακροβατούμε όλοι μας ανάμεσα σε χαρές και λύπες... τίποτα άλλο από απεικόνιση της ζωής και τα γενέθλιά σου... ομολογώ ότι είναι επώδυνο βάρος αυτό που έχεις, λόγω συγκυριών. ανάμικτα συναισθήματα.

αλλά εμείς από εδώ και οι τρεις πολυαγαπημένοι σου στο σπίτι, βρισκόμαστε για να σου στέλνουμε ακτίδες χαράς να ξορκίσεις τα σκοτεινά σημεία της μέρας, ή να τα τοποθετήσεις απαλά έτσι ώστε ούτε εκείνα ούτε εσύ να παιδεύεσαι...

έχεις τα μεγαλύτερα δώρα στον κόσμο, υγεία και μια απίθανη οικογένεια. θερμές ευχές, να τα εκατοστήσεις!

10/9/07 10:50 PM  
Blogger ioeu said...

το έχω γράψει κι αλλού
(και να με συγχωρήσει για την...αντιγραφή)

τίποτε δεν υπήρξε, αν δεν έγινε μνήμη,
και
τίποτε δεν αξίζει, αν δεν γίνει μνήμη,
το "είναι" και το "υπάρχει" το ορίζει η μνήμη.
κλείσε τα μάτια και θυμίσου.
τι είναι πιο πραγματικό, αλήθεια,
αυτό που προσπερνώντας "είναι"
ή μήπως αυτό που πάντα θα υπάρχει?
άρα ΕΙΝΑΙ, γιατί το διεκδίκησε...

να είσαι πολύχρονος
και πάντα να θυμάσαι...

11/9/07 12:29 AM  
Blogger aura voluptas said...

(Πάντοτε για αυτούς που έχουν "φύγει", πρόσωπα πολυαγαπημένα δικά μου ή άλλων ανθρώπων, μιλάω στον ενεστώτα. Προσωπική λόξα. Προς αποφυγή παρεξήγησης όλο αυτό.)

Νομίζω ότι ο φίλος σου θέλει να τον θυμάσαι και χαίρεται για σένα και σίγουρα θέλει τη μέρα αυτή να κυριαρχεί μέσα σου η χαρά και η αισιοδοξία και όχι η θλίψη ...

Χρόνια καλά λοιπόν, με υγεία . Χρόνια χαρούμενα σου εύχομαι, αγάπη και επιτυχίες !!!

ΧΧΧ :-)))))

Υ.Γ. Κεράκια θα σβήσουμε ή δεν συμφέρει (τούρτα παρανάλωμα-εμπρηστική) ??? :-DDDD

11/9/07 1:58 AM  
Blogger ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ said...

Πρώτα απ' όλα χρόνια πολλά! Πολύχρονος, γερός, ευτυχισμένος και πάντα γεμάτος έμπνευση.
'Οσο για την χαρά και την λύπη, δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και σαν δώρο, ένα απόσπασμα από τον Προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν:
" Μερικοί από σας λέγουν: Η χαρά είναι ανώτερη από τη λύπη, κι άλλοι λένε: Όχι είναι ανώτερη. Αλλά εγώ σας λέω οτι τα δύο αυτά είναι αχώριστα. Έρχονται πάντα μαζί, κι όταν το ένα κάθεται μόνο του δίπλα σου στο τραπέζι, θυμήσου οτι το άλλο κοιμάται στο κρεβάτι σου...."
Χρόνια πολλά!

11/9/07 9:19 AM  
Blogger anastassios said...

Χρόνια πολλά Δημήτρη!

11/9/07 9:45 AM  
Blogger Librofilo said...

Χρόνια καλά,πολλά και δημιουργικά φίλε μου.

11/9/07 10:11 AM  
Anonymous Anonymous said...

Life never stops...

Χρονια πολλά φίλε Δημήτρη, ευτυχισμένα και δημιουργικά!

11/9/07 10:13 AM  
Blogger alef said...

H 11η Σεπτεμβρίου σημαίνει πολλά και για μένα. Πρώτα- πρώτα γιορτάζεις εσύ! Χρόνια Πολλά λοιπόν κι ευτυχισμένα! Να σε χαιρόμαστε βρε! Και να γράφεις πολύ! Μετά, γιορτάζει κι ένα άλλο πολύ πολύ αγαπημένο μου πλάσμα. Ηταν μαζί μου την μέρα που έπεφταν οι δίδυμοι πύργοι, όταν με "επέστρεφε" πίσω η ζωή. Δυο χρόνια μετά, ακριβώς, τέτοια μέρα έμαθα ότι μπορεί να επέστρεφα αλλά κάποιος που αγαπούσα όσο τίποτε άλλο θα "έφευγε", ήταν σούρουπο στον πεζόδρομο που γνώρισες κι εσύ. Δυο χρόνια μετά τέτοια μέρα, η ζωή μου έφερε καινούργιους καλούς φίλους, τον Librofilo, ακριβώς τέτοια μέρα, τον Nuwanda, την Σταυρούλα, ΕΣΕΝΑ που γιορτάζεις σήμερα, είδες λοιπόν πόσους καινούργιους φίλους έφερε και σε σένα η ζωή; (Αλλά με την χαρμολύπη σου όμως με γύρισες πίσω κι εμένα, με έκανες να κλαίω όλη νύχτα, αλλά τώρα είναι πρωί και σε γιορτάζω! Ναι σήμερα είναι πρωί κι έχεις γιορτή!) Φιλιά, άλεφ φίλη του Μαμαλούκα λέμε!

11/9/07 10:46 AM  
Blogger spiretos72 said...

Χρόνια πολλά και καλά!

11/9/07 12:06 PM  
Blogger gatti said...

Χρόνια Πολλά και δημιουργικά κύριε Μαμαλούκα. Να είστε πάντα καλά και να έχετε έμπνευση για να γράφετε ωραία βιβλία σαν αυτά που μας χαρίσατε.

Μια ανάλογη περίπτωση είναι η δική μου, που έχασα τη γιαγιά μου τρεις μέρες πριν τα γενέθλιά μου, φέτος το χειμώνα. Γνωρίζω ότι τα γενέθλια δεν θα είναι ποτέ πια τα ίδια αλλά...

έτσι είναι η ζωή...

11/9/07 1:38 PM  
Blogger mamaloukas said...

Έχω ξαναγράψει πόσο μου αρέσουν και με συγκινούν τα σχόλια αγάπης και συμπάθειας μέσα από τα μπλογκ, από τους φίλους, τους γνωστούς ακόμα και από ανθρώπους που επικοινωνούν μαζί μου για πρώτη φορά.
Σας ευχαριστώ όλους και είναι τιμή μου να γράψω κάτι για τον καθένα ξεχωριστά.

11/9/07 2:25 PM  
Blogger mamaloukas said...

πρέζα tv
καλώς τον πάλι

11/9/07 2:25 PM  
Blogger mamaloukas said...

ρενάτα
αγαπητή μου δασκάλα να σας ευχηθώ καλή χρονιά, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. η Μάουρα σας ευχαριστεί επίσης για τα καλά σας λόγια σχετικά με το μπλογκ της

11/9/07 2:27 PM  
Blogger mamaloukas said...

Αλεξάνδρα μου σ ευχαριστώ πολύ. το σχόλιο σου μου άρεσε υπερβολικά, το ξέρω ότι ακροβατούμε μεταξύ χαράς και λύπης όπως προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου τα ανεκτίμητα αγαθά που κατέχω.
σου έυχομαι ό,τι ποθείς και δε σου κρύβω ότι αισθάνομαι πολύ συχνά άσχημα λόγω των μέιλ που σου έστειλα το καλοκαίρι σχετικά με το... (ξέρεις).
ελπίζω να μη σου έκοψα τα φτερά.

11/9/07 2:30 PM  
Blogger mamaloukas said...

Γιάννη μου
πάντα ποιητικός πάντα εύστοχος, περιμένω νέα σου για παρουσίαση, να το γιορτάσουμε μαζί

11/9/07 2:31 PM  
Blogger mamaloukas said...

Καλή μου Άουρα
καταρχάς μεγάλη χαρά μου έδωσαν τα λόγια σου στο μπλογκ της Μάουρας. εκεί γράφει εκείνη αποκλειστικά τα σχόλια κι εγώ δεν επεμβαίνω καθόλου.
Ο φίλος μου με αγαπούσε βαθιά κι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. σίγουρα θα ήθελε σήμερα να γιορτάζω, αυτό κάνω άλλωστε, όμως η θύμησή του δε φεύγει από μέσα μου... Να σαι καλά σου εύχομαι ό,τι καλύτερο

11/9/07 2:36 PM  
Blogger mamaloukas said...

Λένα
Αγαπητή Λένα σ' ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο δώρο!
Διάβασα και τη συνέντευξή σου, ήσουν υπέροχη, αφοπλιστική, αληθινή!
Φιλιά πολλά να χαίρεσαι τα παιδιά σου.

11/9/07 2:38 PM  
Blogger mamaloukas said...

anastassios
φίλε μου ευχαριστώ πολύ!

11/9/07 2:39 PM  
Blogger mamaloukas said...

librofilo nuwanda
ενωμένοι
ποτέ νικημένοι
μαζί στο σχόλιο
φίλοι μου καλοί
ευχαριστώ από καρδιάς
η δημιουργία μου
χρωστάει κάτι σε σας

11/9/07 2:41 PM  
Blogger mamaloukas said...

Άλεφ καλό
Άλεφ συγκινητικό
Άλεφ φίλη που βρήκα από το πουθενά
Άλεφ που θέλει να την λένε κακιά
κι όμως μόνο τέτοια δεν είναι
Άλεφ δικό μας
Άλεφ σύμμαχος σ' αυτή τη ζωή
μακριά από ανθρωπάκια που θέλουν να μας βλάψουν

11/9/07 2:43 PM  
Blogger mamaloukas said...

Σπιρέτο
θενκς αγαπητέ. πενθείτε λόγω Παβαρότι;

11/9/07 2:44 PM  
Blogger mamaloukas said...

gatti
Ευχαριστώ καλή μου. καλώς ήρθατε, να μας επισκέπτεστε όποτε θέλετε και να μας μιλάτε στον ενικό. έριξα μια ματιά στο μπλογκ σας και είδα ότι είστε κογιοτική σαν κι εμένα. δεν ξέρω αν γνωρίζετε ότι σε 2 βιβλία μου έβαλα το κογιότ μέσα να διεκδικεί μια καλύτερη τύχη.
λυπάμαι για τη γιαγιά σας καταλαβαίνω απολύτως πώς νιώθετε, νομίζω ότι το ξέρετε και μάλλον ήταν κι αυτός ένας λόγος για τον οποίο μου γράψατε.

11/9/07 2:47 PM  
Blogger scalidi said...

Είσαι ευλογημένος που έχεις πάντα φίλους να σε αγαπούν έτσι. Ξέρεις κάποιος πρέπει να θυμάται, πολύ περισσότερο εσύ ένας ευαίσθητος άνθρωπος που γράφεις κι ανιχνεύεις συναισθήματα κι αλήθειες ψυχής. Δυσβάσταχτο χρέος, αλλά χρέος και ξέρεις το φέρνεις σε πέρας καλά, αφού κάνεις κι εμάς εδώ καμιά 20αριά άτομα μέχρι τώρα να θυμόμαστε.
Να είσαι καλά, να σε χαιρόμαστε και έχεις κάνει κι εμάς να μην ξεχνάμε τέτοια μέρα εσένα -το θυμόμουν από κείνη την πρώτη συνάντηση. :)))

11/9/07 2:48 PM  
Blogger ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ said...

Προσπερνώ τα δυσάρεστα, όχι γιατί δε με αγγίζουν, αλλά γιατί ο ρουφιάνος ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Άλλωστε χωρίς αυτά δεν θα είχαμε μέτρο σύγκρισης για τα ευχάριστα (αν κι εδώ που τα λέμε θα μπορούσαμε ίσως να ζήσουμε και χωρίς αυτό το μέτρο σύγκρισης).
Μετά από αυτή τη μίνι εισαγωγή να σου ευχηθώ να τα χιλιάσεις (γύρω στο 2030 αναμένεται η πρώτη μεταμόσχευση εγκεφάλου, οπότε το "να τα εκατοστήσεις" δε θα είναι και πολύ καλή ευχή δεδομένης της αύξησης του μέσου όρου ηλικίας!). Φαντάσου σε μια τέτοια περίπτωση πόσα βιβλία προλαβαίνεις να γράψεις, για να μη μιλήσω γι'αυτά που προλαβαίνεις να διαβάσεις!
Υ.Γ. Και τότε ρώτησε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν : "Φίλε Δημήτρη, τι δώρο θες για τα γενέθλιά σου;"(εκλαμβάνεται σαν μπλακ χιούμορ)

11/9/07 3:12 PM  
Blogger Justine's Blog said...

Μη της θυμώνεις της ημερομηνίας γέννησής σου. Απόλαυσέ την όσο μπορείς ανέμελα με την οικογένεια και τους φίλους σου.
Είδες πόσο μικροσκοπική φαντάζει η πίκρα της πρώτης μέρας του σχολείου σε σχέση με την ανθρώπινη απώλεια;
Να είσαι καλά, γεμάτος δύναμη για δημιουργίες.
Χρόνια πολλά. Χρόνια καλά.
Με αγάπη
Ιουστίνη

11/9/07 6:52 PM  
Blogger Maria Iribarne said...

Ξέρω ότι ακούγεται λίγο μελό, αλλά το πιστεύω ακράδαντα: Το οφείλουμε στους φίλους που έφυγαν να ζούμε τη ζωή μας όσο μας πάρει - με τα καλά της και τα άσχημά της. Ίσως και λίγο παραπάνω από ό,τι μας αναλογεί, λίγο από το δικό τους μερίδιο, γιατί αυτοί δεν πρόλαβαν. Κι αφού τα έφερε έτσι η μοίρα (ή ό,τι άλλο)ώστε δυο σημαδιακές ημερομηνίες να συμπίπτουν, δυο φορές σας εύχομαι χρόνια πολλά. Και καλά, δημιουργικά.
(Νομίζω ότι ακόμη και για την 11η Σεπτεμβρίου, η δημιουργία είναι απάντηση στην καταστροφή).

11/9/07 8:37 PM  
Blogger mamaloukas said...

Σταυρούλα ευχαριστώ και πάλι. η πρώτη συνάντηση έμεινε στην ιστορία!
Κονιδάρης - Ιουστίνη

ευχαριστώ επίσης

12/9/07 6:34 AM  
Blogger spiretos72 said...

as a matter of fact, i do a little bit

12/9/07 6:41 AM  
Blogger mamaloukas said...

maria iribarne
ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, έχετε δίκιο σ' αυτά που λέτε. κοίταξα και το μπλογκ σας, μου άρεσε υπερβολικά το προτελευταίο ποστ, αυτό για τα κοσμήματα, τα χέρια και τη διαχείρηση του χρόνου. να στε καλά

12/9/07 6:42 AM  
Blogger mamaloukas said...

σπιρετος
πρωινός πρωινός σχολιάζουμε ταυτόχρονα

12/9/07 6:44 AM  
Blogger fevis said...

Παρόλα αυτά, τα δυσάρεστα, χρόνια πολλά... Να είσαι πολύχονος, πολύχρωμος και παντα ευτυχισμένος!!!

12/9/07 1:33 PM  
Blogger anagnostria said...

Έστω κι ετεροχρονισμένα δεχτείτε και τις δικές μου ευχές για τη γενέθλια μέρα. χρόνια πολλά, ευτυχισμένα και δημιουργικά.

12/9/07 7:05 PM  
Blogger mamaloukas said...

fevis
ευχαριστώ, χαιρετισμούς στον Πάνο και τον "μικρό" (ολόκληρος άντρας πια φαντάζομαι) σου.

12/9/07 7:21 PM  
Blogger mamaloukas said...

anagnostria
Ευχαριστώ, καλές αναγνώσεις, επίσης δημιουργικές και ευχάριστες

12/9/07 7:22 PM  
Blogger gatti said...

Κύριε Μαμαλούκα σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για το καλωσόρισμα. Επισκέπτομαι το blog σας έτσι κι
αλλιώς και βέβαια θα συνεχίσω να το κάνω (θα προσπαθήσω και τον ενικό, αλλά θα πάρει λίγο χρόνο).
Οχι, δεν γνώριζα ότι έχετε προσφέρει μέσω των έργων σας λίγη ελπίδα στο ταλαιπωρημένο κογιότ. Ιδού λοιπόν ένας ακόμα πολύ καλός λόγος να διαβάσω και τα υπόλοιπα πονήματά σας.
Να είστε πάντα καλά.

12/9/07 8:32 PM  
Blogger mamaloukas said...

gatti
το κογιότ παίζει στο 1ο και στο 40 βιβλίο (αλκοόλ κ Μόστρας). να στε καλά επίσης (εγώ επανήλθα στον πληθυντικό :))

12/9/07 10:22 PM  
Blogger betty said...

Πόσο λυπάμαι για τον φίλο σου, αλλά και γι'αυτή την ατυχή σύμπτωση...Τέλος πάντων, όλο αυτό μας υπενθυμίζει ότι η ζωή έχει απ'όλα και θα πρέπει να συμβαδίσουμε με όλα...

13/9/07 11:51 AM  
Blogger mamaloukas said...

betty
ευχαριστώ, έχετε δίκιο, η ζωή όντως έχει απ' όλα κι ό,τι κι αν κάνουμε, συνεχίζεται...
καλώς ήρθατε

13/9/07 12:01 PM  
Blogger NinaC said...

Πολύχρονος, μωρό μου!

Το ξέχασα, η γαϊδούρα.... :(

13/9/07 7:18 PM  
Blogger mamaloukas said...

Τι να κάνω; Δεν μπορώ να σου θυμώσω... με κάνεις ό,τι θέλεις... :)))

13/9/07 7:22 PM  
Blogger georgia tsokou said...

Καθυστερημένες ευχές δέχεστε? Να είσαι καλά και να κοιτάζεις μπροστά. Δεν γίνεται αλλιώς...

13/9/07 10:10 PM  
Blogger mamaloukas said...

Τζόρτζια
Δεχόμαστε, δεχόμαστε. τι γένεστε μπρε; Όλα καλά; Άντε χειμώνιασε να βρεθούμε... Ο σύντροφος από το Ανατολικό Βερολίνο οκ;

13/9/07 11:00 PM  
Anonymous Anonymous said...

Νομίζω 40 μέρες μπορούμε να ευχόμαστε. Χρόνια Πολλά και καλά γεμάτα βιβλία φυσικά, που θα διαβάζεις και θα γράφεις...

23/9/07 5:19 PM  
Blogger mamaloukas said...

Ευχαριστώ Άννα, ωραία η ευχή σου για τα βιβλία.

23/9/07 10:52 PM  
Anonymous Anonymous said...

οι 40 μερες δεν περασαν ακόμη,έτσι δεν είναι;...χρόνια πολλά,δημιουργικά κι αγαπημένα,κι αν κάποτε είναι με πόνο και δακρυα...τι να γίνει... αυτοί που γεννιούνται σε ξεχωριστές ημερομηνίες κουβαλούν και την προίκα τους....

27/9/07 7:54 PM  
Blogger mamaloukas said...

Thanks cook
δέσιμο της μοίρας...

28/9/07 8:52 AM  

Post a Comment

<< Home