Νίκος Πλατής Γατικό Λεξικό

Μετά το Μπαχαρικό Λεξικό και το Ουαλικό Λεξικό του Σεξ, ο γνωστός συγγραφέας και λεξικογράφος Νίκος Δ. Πλατής παρουσιάζει το Γατικό Λεξικό, έργο που έχει ήδη προαναγγείλει μέσα από το site http://www.gatalexiko.gr/ Ο συγγραφέας περιεργάζεται με παιγνιώδη, σκωπτική διάθεση τη γατική ράτσα και τις απρόβλεπτες διασταυρώσεις της με το ανθρώπινο είδος. Παρουσιάζει πρωτότυπα γατολήμματα, έχοντας συγκεντρώσει στοιχεία, μεταξύ άλλων, από τη λογοτεχνία, την ιστορία, τη λαογραφία, τη βιολογία, τη γενετική, διανθισμένα με χρήσιμες πληροφορίες, απολαυστικά σχόλια και φωτογραφίες.

Το απόφθεγμα «η περιέργεια σκότωσε τη γάτα» φυσικά δεν ισχύει για τους επισκέπτες του δικτυακού αυτού τόπου. Ο Νίκος Δ. Πλατής περιεργάζεται με παιγνιώδη, σκωπτική διάθεση τη γατική ράτσα και τις απρόβλεπτες διασταυρώσεις της με το ανθρώπινο είδος. Ανατρέπει εξ αρχής τις προλήψεις που μας ταλανίζουν: «Όταν μια μαύρη γάτα περάσει από μπροστά σου, σημαίνει ότι το ζώο πάει κάπου.» Ο συγγραφέας ξεδιπλώνει τις γατοφιλικές του ανησυχίες μέσα από μια ξεχωριστή Γατική Πινακοθήκη: σπιτόγατοι και κεραμιδόγατοι, μονογαμικοί και αλάνια, ψωρόγατα και καλοταϊσμένοι γάτοι του σαλονιού, γάτοι της λογοτεχνίας και του δρόμου νιαουρίζουν, γουργουρίζουν, ξύνουν τα νύχια τους, ποζάρουν, φλερτάρουν και κυκλοφορούν ανενόχλητοι μέσα από τις σελίδες του site, προοιωνίζοντας τις φθινοπωρινές τους εκδοτικές περιπέτειες. Ο γατοπαρμένος «μπόγιας» του διαδικτύου συγκεντρώνει στοιχεία, μεταξύ άλλων, από τη λογοτεχνία, την ιστορία, τη λαογραφία, τη βιολογία και τη γενετική, διανθισμένα με την προσωπική του έμπνευση, και παρουσιάζει πρωτότυπα γατολήμματα, χρήσιμες πληροφορίες, απολαυστικά σχόλια και φωτογραφίες, χαρακτηριστικά των διαθέσεων του δράστη.

Μια μικρή γεύση από το http://www.gatalexiko.gr/ :

Κάτι που έφερε μέσα η γάτα (Γατολογ.) Το πρώτο (κατά σειράν δημοσίευσης), το μεγαλύτερο σε έκταση σελίδων (περί τις 50) και το πλέον πρωτότυπο από τα τρία διηγήματα που δημοσιεύονται στις Γάτες της Χάισμιθ. Η ιστορία ξεκινά λίγο πριν από την ώρα του τσαγιού, όταν το παιχνίδι του σκραμπλ, που παίζεται μεταξύ φίλων και συγγενών στο σπίτι του Μάικλ και της Γκλάντυς Χέρμπερτ, διακόπτεται από ένα σούρσιμο, ένα ασυνήθιστο θόρυβο προερχόμενο από το πορτάκι του Πόρτλαντ Μπιλ, του γάτου. τελικά δεν είναι ένα ακόμη πόδι χήνας αυτό το ασπρουδερό πράγμα που σέρνει στο πάτωμα ο γάτης, ούτε κανένα γογγύλι ή κανά καρότο με περίεργο σχήμα, που νόμισε προς στιγμήν ο συνταγματάρχης Έντουαρντ Φελπς: «Ο Μάικλ Χέρμπερτ είχε μισοσηκωθεί από την καρέκλα του. “Τι τρέχει”. “Είναι ανθρώπινα δάχτυλα”, είπε η Φύλλις. “Κοίτα!”. Κοίταξαν όλοι, πλησιάζοντας αργά, δύσπιστα, από το τραπεζάκι του μπριτζ. Ο γάτος σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε υπερήφανα τα τέσσερα ανθρώπινα πρόσωπα που έσκυβαν. Η Γκλάντυς συγκράτησε την ανάσα της».