Αντρέα Καμιλέρι ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ
Αντρέα Καμιλέρι «ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ»Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού.
Εκδόσεις «Πατάκη»σελ. 304, €10.70.
Κλασικός Καμιλέρι, κλασικός Μονταλμπάνο. (Δεν ξέρω αν το παθαίνετε εσείς, εγώ πάντως φαντάζομαι τον αστυνόμο Μονταλμπάνο σαν τον Καμιλέρι, ενώ είναι πιο μικρός ο έρμος). πάντα λοιπόν προβλήματα με τη Λίβια (αυτή την φαντάζομαι αισθησιακή και ζηλιάρα, ιταλίδα δηλαδή 100%) κι έπειτα; Έπειτα τα γεύματα με βάση το ψάρι και στο τέλος... η δουλειά του Μονταλμπάνο. Τα εγκλήματα, κυρίως. Κι αυτά όμως χάνονται ανάμεσα στις σκαμπρόζικες συζητήσεις (άψογες ομολογουμένως) των υφισταμένων του. Νομίζεις συχνά ότι όλα αυτά δεν αναφέρονται σε φόνους, σε θάνατο, αλλά σε χωριάτικες, χονδροειδείς πλάκες.Και κάπου εκεί, στο χωριό του Μονταλμπάνο, ανάμεσα στους νεκρούς και στους εσωτερικούς καυγάδες των αστυνομικών περνούν και ξώφαλτσα τα προβλήματα της Ιταλίας και γενικά της Ευρώπης... Εγκληματικότητα, φτώχεια, πορνεία, παράνομη μετανάστευση, σύγχρονοι σκλάβοι... κτλ.
Γοητεία ναι, αναμφίβολα, αλλά από κει και πέρα; (Θυμίζω ότι ανάλογα, ξεκαρδιστικά βιβλία έχει γράψει πολλά κι ο Εσμπραγιά... Πέραν της Ιμογένης, ο εν λόγω έχει περιλάβει και τους Ιταλούς σε πολλά βιβλία του... "Ένας αμερικανός στη Βερόνα" -άπαιχτο-).
posted by mamaloukas at 6:53 PM
2 Comments:
Δημήτρη συμφωνώ με την άποψη σου, αν και υπήρξα φανατικόσ του camilleri ,τον οποίο κάνω και προσπάθειεσ να διαβάσω στο πρωτότυπο,τελευταία με έχει κουράσει αφενόσ η επανάληψη των μοτίβων του montalbano( οπωσ λεσ αντε πήγαμε για θαλλασινά στου καλότζερο άντε βόλτα στα βράχια και στην σαρακινή ελιά άντε σχολιάσαμε δηκτικά μεν αλλα επιφανειακά την ιταλική πραγματικότητα...)αφεταίρου η απόσταση λόγω ηλικίας από το σύνχρονο γίγνεσθε πρέπει να κλείσει ο κύκλος του μονταλμπάνο πλέον που έγινε μια βιομηχανία πλεον και εν γνώση του γεράκου αντρεα.Θα μου πεισ και γιατί τον διαβάζεισ ακόμα? απλά με ηρεμεί ο oldfashion τρόπος γραφής του όπως σε εμάς του Κουμανταρέα.
υ.γ. αλήθεια αναρωτιόμουν σου άρεσε το come dio comanda toy amaniti?
γιώργος χανια
Γιώργο καλημέρα και καλώς όρισες στο μπλογκ.
Συμφωνώ κι εγώ με την επανάληψη των μοτίβων κι ό,τι άλλος ένας τίτλος δεν προσφέρει και πολλά... Αυτό προσπάθησα να πω κι εγώ έστω πλαγίως. Όσο για την ανάγνωση, αυτή αναμφίβολα προσφέρει γοητεία.
Φυσικά το να τον διαβάζεις στο πρωτότυπο διπλασιάζει αυτή τη γοητεία.
Τα ιταλικά του Καμιλέρι δεν είναι δύσκολα, αλλά περιέχουν συχνά πυκνά λέξεις στη σικελική διάλεκτο. Μαζί με τα συνεχή λάθη του Καταρέ μπορούν να σε στείλουν...
Δυστυχώς το συγκεκριμένο βιβλίο του Αμανίτι δεν το έχω διαβάσει ακόμα.
χαιρετώ
Post a Comment
<< Home