Συνέντευξη στα "Επίκαιρα"

Συνέντευξη στη Δέσποινα Σαββοπούλου

Εισαγωγή:
Από τους πιο αξιόλογους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας και όχι μόνο της νέας γενιάς, ο Δημήτρης Μαμαλούκας έχει δημιουργήσει το δικό του, συνεχώς διευρυνόμενο κύκλο αναγνωστών, που περιμένουν με ενθουσιασμό κάθε νέο του πόνημα. Το νέο του βιβλίο με τίτλο Κοπέλα που σε λένε Φίνι –κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη- έχει ως κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα που εργάζεται κάτω από τις χειρότερες συνθήκες σ’ ένα γιγαντιαίο εργοστάσιο στην άκρη μιας άγνωστης χώρας. Αγωνίζεται καθημερινά να επιβιώσει και ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, μια διαφυγή προς την ελευθερία. Ο δημιουργός της Δημήτρης Μαμαλούκας μίλησε στα «Επίκαιρα» για τη Φίνι και όχι μόνο.


1) Για πρώτη φορά η βασική ηρωίδα του βιβλίου σας είναι γυναίκα. Ποια είναι η δική σας σχέση, η σχέση του συγγραφέα με την ηρωίδα σας; (Μιλήστε μας για τη Φίνι, είναι ένα επινοημένο πρόσωπο, είναι ένα πρόσωπο που ακουμπά σε κάτι υπαρκτό;)

Η Φίνι είναι η αγαπημένη μου ηρωίδα. Γράφοντας το βιβλίο συνειδητοποίησα ότι την είχα σχεδόν ερωτευτεί, αν και αυτό δεν επηρέασε την πλοκή που είχα στο μυαλό μου από την αρχή της συγγραφής. Εξακολουθώ να τη σκέφτομαι κάποια βράδια όταν γύρω μου υπάρχει η ησυχία της νύχτας. Γνωρίζω ότι το ίδιο παθαίνουν και πολλοί αναγνώστες κι αυτό μου φτάνει για να είμαι ευχαριστημένος από το γραπτό μου. Η Φίνι είναι ένα πρόσωπο απολύτως επινοημένο, αν και το βιβλίο το έχω αφιερώσει σε μια άγνωστή μου κοπέλα που δολοφονήθηκε άγρια πριν από λίγα χρόνια στην Ιταλία. Η φωτογραφία αυτής της κοπέλας γέννησε τη Φίνι και το βιβλίο μέσα μου. Όσο κουράγιο και δύναμη έδωσα στη Φίνι, ήθελα να μπορούσα να τα έδινα και σ’ αυτήν… Την κοπέλα που την έλεγαν Ρομίνα ντελ Γκάουντιο.

2) Αν γνωρίζατε τη Φίνι σ’ έναν από τους ήρωες των προηγούμενων βιβλίων σας ποιόν θα προτιμούσατε και για ποιο λόγο; Τι θα θέλατε να τις δώσετε μέσα από έναν ήρωα σας;

Δε θα τη γνώριζα σε κανέναν γιατί οι ήρωές μου στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι κίβδηλοι και αριβίστες, όπως ο περισσότερος κόσμος γύρω μας. Νομίζω ότι κανένας τους δεν μπορεί να τη βοηθήσει. Η Φίνι μού είναι πολύτιμη για να την εμπιστευτώ στον οποιονδήποτε.

3) Όταν γράφετε πόσο ταυτίζεστε με τους ήρωες σας; Βοηθάει αυτό τη συγγραφική λειτουργία ή πιστεύετε ότι ο δημιουργός πρέπει να μένει αποστασιοποιημένος από τους ήρωες του;

Εγώ ταυτίζομαι, ίσως και υπερβολικά, κι αυτό γίνεται ασυναίσθητα. Νιώθω ότι με βοηθάει στη συγγραφή, αλλά μάλλον δεν μπορώ να γράψω κι αλλιώς. Έτσι δεν μπορώ να πω αν ο συγγραφέας πρέπει να μένει αποστασιοποιημένος. Μπορεί άραγε κάποιος συγγραφέας να το ισχυριστεί αυτό, και να είναι και σίγουρος ότι κι ο ίδιος παραμένει;

4) Κατά πόσο πιστεύετε στο μοντέλο του απόμακρου συγγραφέα; Πόση επαφή με την καθημερινότητα και τα απλά πράγματα οφείλει να έχει ο συγγραφέας;

Να ισχυριστείς πως δεν πρέπει να έχει επαφή με την πραγματικότητα, είναι τολμηρό, και άτοπο όταν πρόκειται για το σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα. Σ’ ένα καθαρά ψυχολογικό μυθιστόρημα όμως, αυτή η επαφή μπορεί να είναι και αχνή.

5) Ποιες είναι οι συγγραφικές σας εμμονές;

Πρέπει να είναι πολλές, αλλά εγώ δεν τις πολυκαταλαβαίνω γράφοντας. Έρχονται μόνες τους και καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος της πλοκής ή απαιτούν να πλασαριστούν ως απαραίτητες λεπτομέρειες που τελικά δίνουν άλλο χρώμα στο κείμενο. Στα αστυνομικά μου μυθιστορήματα κυριαρχούν οι ωραίες γυναίκες, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα μαλτ ουίσκι, τα πολύπλοκα ρολόγια, γενικώς τα πολυτελή πράγματα. Ο εγκλεισμός όμως και η μοναξιά πολλές φορές είναι εκείνα που με ωθούν να βάλω την πρώτη λέξη στο χαρτί. Έχω επίσης συνειδητοποιήσει πως έλκομαι αφάνταστα από το στοιχείο της εκδίκησης.

6) Οι ιστορίες σας βοηθούν εσάς και τους αναγνώστες σας να ζουν ζωές που δεν θα ζούσαν ποτέ;

Μπορεί… Μάλλον είναι υπερβολικό το να ισχυριστούμε ότι ζουν κάποια φανταστική ζωή. Ίσως να ζουν διάφορες εικόνες ή να βιώνουν, έστω και με την ανάγνωση, κάποιες καταστάσεις, αυτό ναι, και αρκετά έντονα, όπως μου έχουν εκμυστηρευτεί κατά καιρούς οι αναγνώστες μου.

7) Κάνοντας έναν απολογισμό για την πρώτη δεκαετία συγγραφής και έκδοσης βιβλίων τι θα λέγατε;

Έξι μυθιστορήματα (τα τέσσερα αστυνομικά), μια κινηματογραφική μεταφορά έργου, μια υποψηφιότητα για το Βραβείο Αναγνωστών, μερικά διηγήματα δημοσιευμένα σε ανθολογίες και περιοδικά, αρκετές κριτικές λογοτεχνίας. (p.s. ξέχασα και τη μετάφραση ενός ιταλικού αστυνομικού μυθιστορήματος) Πολλές γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους του χώρου. Καθόλου άσχημα. Εύχομαι την επόμενη δεκαετία να τα διπλασιάσω. Αν και θα τα αντάλλαζα όλα, δίχως δεύτερη σκέψη, για την οικογένειά μου.

8) Γράφετε ήδη το επόμενο βιβλίο σας και τι είναι;

Γράφω ένα μυθιστόρημα εφηβικής λογοτεχνίας που έχω υποσχεθεί στη Μάουρα και τον Άγγελο κι έχω ένα άλλο για ενήλικους στα σκαριά. Βρίσκομαι σε καλό δρόμο.

Δημοσιεύτηκε (χωρίς τη δεύτερη και την τελευταία ερώτηση) στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ που κυκλοφορεί (τεύχος 15ο 28/01-3/02/2010)