Sunday, May 23, 2010

Stephen King Ιστορίες του Λυκόφωτος (τα δικά μου)

Stephen King Ιστορίες του Λυκόφωτος, μτφ. Νεκτάριος Καλαϊτζής, εκδόσεις Bell, σ. 464, 7,80 ευρώ.

Κίνγκ λοιπόν, καινούργιος Κίνγκ στα περίπτερα κι εγώ στις επάλξεις του μπλογκ.
Όσοι με παρακολουθείτε δε χρειάζεται να σας τα ξαναπώ, για τους καινούργιους θα δώσω συνδέσμους στο τέλος…

Διηγήματα από τον Κίνγκ.
Η προηγούμενή του συλλογή, το Όλα είναι δυνατά με είχε ενθουσιάσει. Είχα ξεχωρίσει με την πρώτη το δωμάτιο του ξενοδοχείου (1408 νομίζω) το οποίο ευτύχισε να γίνει μια συμπαθητική ταινία τρόμου με τον αγαπημένο μου ηθοποιό τον Τζον Κιούζακ που τον παρακολουθούσα από τις εφηβικές ταινίες… στα κολέγια κτλ, αλλά κι η ιστορία με το εστιατόριο και το μάγειρα που βάρεσε μπιέλα… «Γεύμα στο Γκοθαμ καφέ». Διόλου περίεργο που αυτές διαφημίζουν στο τέλος του παρόντος τόμου.

Τίτλος τώρα: Just before sunset.
Λίγα λόγια για την έκδοση της Μπελ. Πάνε πια εκείνα τα συμπαθητικά εξώφυλλα, τα ανάγλυφα, που έχαναν όμως την (απομίμηση φυσικά) χρυσοτυπία τους… Από κει και πέρα εξακολουθούν να υπάρχουν σε δυο σελίδες οι ύμνοι από τα διάφορα αμερικάνικα έντυπα που ξεδιπλώνουν τους διθυράμβους τους… οι οποίοι είναι τόσο ίδιοι που δεν έχουν κανένα νόημα πια… ειδικά σε βιβλίο του Κίνγκ που τον ξέρει πια κι η κουτσή Μαρία και στη χώρα μας. Μάλιστα οι ύμνοι αρχίζουν από την πρώτη σελίδα, δηλαδή δεν υπάρχει λευκή σελίδα να γράψεις με άνεση το όνομά σου ή μια αφιέρωση βρε αδερφέ…
Στα συν η τιμή, μια χαρά για τη κρίση 7.80 στα περίπτερα, 7 στα βιβλιοπωλεία…
Και τώρα περνάμε στο φως το εσώτερον.
Ξεκινώ με την εισαγωγή του Κινγκ η οποία για μένα δε λέει κάτι καινούργιο, πάλι η φτώχεια των πρώτων ημερών, η Ταμπίθα που του πετσόκοψε τις πιστωτικές κάρτες κι άλλες μικρολεπτομέρειες που προδίδουν μόνο φλυαρία και τίποτ’ άλλο. Κάτι άλλο που θα ήθελα να επισημάνω είναι το γεγονός ότι στην Αμερική τα λογοτεχνικά περιοδικά ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ τους συγγραφείς για τις συνεργασίες τους. Εδώ στην τριτοκοσμική Ελλάδα της λαμογιάς με τη δικαιολογία του ότι «δε βγαίνουμε», σου κάνουν χάρη αν σου δημοσιεύσουν κάτι στο τζαμπαριό… σταματώ εδώ γιατί θα ρίξω καντήλια και ξεφύγαμε κι απ’ το θέμα μας.

Στο βιβλίο υπάρχουν δεκατρείς ιστορίες, για όλα τα γούστα… Εντάξει, υπάρχουν κι οι καθαρά κινγκικές, αυτές για τις οποίες αγαπήσαμε το μαέστρο, αλλά νομίζω ότι σ’ αυτό το βιβλίο ο Κίνγκ προσπαθεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο προσπαθώντας να ρίξει το βάρος περισσότερο στη ψυχογραφία των προσώπων παρά στις καταστάσεις τρόμου…
Ένα κοινό σημείο κάποιων ιστοριών είναι το γήρας, όχι μόνο το φυσικό, αλλά και το γήρας των σχέσεων, ο θάνατος του γάμου, όπως πχ. στην (ομολογουμένως δύσκολη) περίοδο στην οποία παιδιά του ζεύγους ενηλικιώνονται και φεύγουν από το σπίτι, κι η σχέση εξελίσσεται σε απλή (και βασανιστική) συγκατοίκηση… Ο Κινγκ φυσικά είναι μαέστρος και σ’ αυτά, τα περιγράφει άψογα, απορώ μόνο πώς πέρασε το βιβλίο απ’ τη λογοκρισία της Ταμπίθας… (όποιος κατάλαβε κατάλαβε)
Από κει και πέρα συναντάμε αρκετά το θέμα του θανάτου, τους νεκρούς, τη μετά θάνατο ζωή, αν υπάρχει, και πώς μπορεί να είναι, αλλά δε θα μπορούσε να λείπει μια (και δική μου) εμμονή του Κινγκ (αλλά και του Πόε) αυτή του εγκλεισμού, καθόλου περίεργο που η συγκεκριμένη ιστορία που την αντιπροσωπεύει, μου «έμεινε» και είναι απ’ τις πιο αγαπημένες μου στον παρόντα τόμο, αν και το τέλος με απογοήτευσε κάπως, περίμενα μεγαλύτερο πάρτι… (εγώ θα ’δινα ρέστα).

Όσο για τα περιβάλλοντα των ιστοριών (χάλια φράση το ξέρω, συγχωρέστε με) ο Κίνγκ είναι φανερά επηρεασμένος από τη ζωή του στη Φλόριδα, στα νησάκια στυλ Ντουμα Κη, στα καλοκαιρινά θέρετρα, στα μικρά και τα μεγάλα εξοχικά των πλούσιων Αμερικάνων, μπροστά στα ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα κι έτσι δεν είναι λίγες οι ιστορίες που αμπιεντάρονται εκεί, σε συνδυασμό με ήρωες που γυμνάζονται είτε κάνοντας τζόκινγκ, είτε ποδήλατο, στατικό ή κανονικό.

Γενικώς δεν ενθουσιάστηκα, εντάξει, για μένα είναι φανερή μια πτώση του Κινγκ εδώ και πολλά χρόνια, ειδικά από τότε που πήγε και μαλθάκωσε κάτω εκεί στη Φλόριδα… φαίνεται ότι το κρύο του Μέιν κι οι βόλτες του τον σκλήραιναν λογοτεχνικά… το γήρας γαμώτο…
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Ποιο; Ότι ο Κινγκ έχει γράψει για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε… στέρεψαν τα θέματα… το βλέπω εγώ που γράφω… όταν βρω κάτι για το οποίο θέλω να γράψω, αν ψάξω θ’ ανακαλύψω ότι ο Κίνγκ μ’ έχει προλάβει… ψάξετε να μου βρείτε κάτι για το οποίο δεν έχει γράψει ο μαέστρος… δύσκολο… κι έτσι μοιραία κάπου επαναλαμβάνεται… (στοιχειωμένα δωμάτια ξενοδοχείου στη Λάμψη και το Όλα είναι δυνατά, στοιχειωμένα αυτοκίνητα στο Κριστίν και στο Από μια Μπουίκ 8, όσο για σπίτια και μέρη στοιχειωμένα τα παραδείγματα είναι πολλά: Το μαύρο σπίτι, Ντούμα Κη κι ο κατάλογος μπορεί να προχωρήσει όσο θέλουμε…)

Όπως καταλάβατε αυτή δεν είναι μια λογοτεχνική κριτική είναι ό,τι γουστάρω να γράψω για το φίλο και δάσκαλό μου απ’ την άλλη μεριά του Ατλαντικού, χωρίς φόβο και πάθος, ούτε ευγένειες και παπαριές…

Συγκέντρωσα εδώ τους συνδέσμους που παραπέμπουν σε προηγούμενα ποστ μου για τον Κίνγκ:
Συλλογή βιβλίων μου Κίνγκ
Λίσι ή ο λίβελός μου για τον Κίνγκ και το τέρας που λέγεται Ταμπίθα
Το κινητό ή τα τερατένια τέρατα
Ο Μαύρος Πύργος (εικονογραφημένη έκδοση)
Ντούμα Κη

Μπλέιζ (τελικά ό,τι έγραφες τότε είναι σαν παλαιωμένο μαλτ παλιόφιλε…)

Σχόλια μόνο για φανατικούς κινγκικούς, νέοι ή όχι, έμπειροι ή όχι, όλοι καλοδεχούμενοι...
οι υπόλοιποι άσχετοι, με διάθεση για πλακίτσες, από δω παν’ κι άλλοι, διαγράφω φουλ, μη με τεστάρετε...

Monday, May 17, 2010

Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας


Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε δημιουργήθηκε η Ε.Λ.Σ.Α.Λ., η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας η οποία έχει μεταξύ άλλων ως βασικούς στόχους της την προώθηση, ενθάρρυνση και διάδοση αστυνομικών λογοτεχνικών έργων, τη συλλογή πληροφοριών για τα έργα που έχουν εκδοθεί και ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία, και την καταγραφή τους, καθώς και τη συμβολή στη διακίνηση, έκδοση και μελέτη της αστυνομικής λογοτεχνίας.
Εδώ μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα του μπλογκ της και να ενημερωθείτε για τις δραστηριότητές της, όπως τη μελέτη της βιβλιογραφίας του ελληνικούς αστυνομικού αφηγήματος.

Στην βιβλιογραφία συμπεριλαμβάνεται οτιδήποτε προτάθηκε από μέλη της Λέσχης ως βιβλίο που ν’ ανήκει στην κατηγορία του αστυνομικού αφηγήματος, ενώ η βιβλιογραφία θα ξεκινάει από το 2009 και θα πηγαίνει προς τα πίσω.
Ήδη έχει δουλευτεί η βιβλιογραφία μέχρι το 1980 με σκοπό να φτάσει χρονικά έως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Monday, May 10, 2010

"Κοπέλα που σε λένε Φίνι" από την Τιτίνα Δανέλλη


Η απόδραση της Φίνι


Μετά τη «Χαμένη βιβλιοθήκη του Δημήτριου Μόστρα» και τη «Μοναξιά της Ασφάλτου» ο Δημήτρης Μαμαλούκας έρχεται να μας ξαφνιάσει με το νέο του μυθιστόρημα «Κοπέλα που σε λένε Φίνι» (εκδόσεις «Λιβάνη»).
Αυτή τη φορά ο συγγραφέας δοκιμάζει και δοκιμάζεται, με επιτυχία ασφαλώς, με ένα μη αστυνομικό βιβλίο, αλλά με μια ιστορία που έχει πολλές και πολύ σκοτεινές αποχρώσεις, που άνετα θα την αποκαλούσες και νουάρ. Λέμε και, γιατί δεν είναι ακριβώς νουάρ. Μας ας μη βιαστούμε να βάλουμε «ταμπέλα» για το είδος, ας το κατατάξουμε αργότερα. Παρά, λοιπόν, την παράξενη πλοκή του, που φέρνει κάπως στις σκηνές από την εξαιρετική κινηματογραφική ταινία «Μητρόπολις» του Φριτς Λανγκ, αφού χιλιάδες άνθρωποι - θύματα ζουν κι εργάζονται σε καθεστώς αιχμαλωσίας κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες σε ένα τρομακτικά εφιαλτικό εργοστάσιο στην άκρη του πουθενά, κάπου σε κάποια άγνωστη χώρα, κάποτε στο μέλλον, παρά το κάποιοι κάπου κάποτε, που, δίκαια, οδηγεί τη σκέψη του αναγνώστη στην επιστημονική φαντασία, και παρόλο που οι κεντρικοί ήρωές του ζουν εντελώς διαφορετικά από εμάς, είναι σαν και εμάς με σάρκα, οστά. Εχουν ανάγκη από ελευθερία, από καθαρό αέρα, από έναν ώμο να ακουμπήσουν, από μια πίστη, από έναν έρωτα, από μια φιλία.
Και η Φίνι, το κεντρικό τραγικό πρόσωπο της ιστορίας, η Φίνι που είναι γεννημένη αγωνίστρια, υποφέρει αγόγγυστα τα πάνδεινα, μόνο και μόνο, επειδή πάντα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της, ότι θα έρθει μια ημέρα που θα σπάσει τις αλυσίδες της δουλείας της και θα ζήσει μια ζωή καλύτερη και φυσιολογική.
Μια φήμη που κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα, ένας ψίθυρος στην ουσία, για κάποιον που είχε καταφέρει να δραπετεύσει από το εργοστάσιο - κολαστήριο, ένας άρρωστος μεγάλος άνδρας που θα της εμπιστευτεί ένα «πολύτιμο» μυστικό, ένας όμορφος νεαρός νοσοκόμος με κινητικά προβλήματα και η ελπίδα για το ελεύθερο αύριο, αλλάζουν τη ζωή της ριζικά. Και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει μια αγωνιώδης περιπέτεια γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές.
Εν ολίγοις, ο συγγραφέας κατορθώνει να συναρπάσει τον αναγνώστη, κι αυτό επειδή το βιβλίο είναι καλογραμμένο. Τελικά, κατά τη γνώμη μας, είναι μια νουάρ επιστημονική φαντασία.
Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ


Δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη της 9-5-2010, εδώ ο σύνδεσμος.


Ευχαριστώ από καρδιάς την κ. Δανέλλη

Sunday, May 02, 2010

Εργοτάξια συγγραφής ΙΙ (attention writers at work)

Νέο ποστ, διότι το θέμα είναι ανεξάντλητο και στο δίκτυο μόνο σ' έναν σύνδεσμο βρήκα υλικό για 116 συγγραφείς, διάσημους ή λιγότερο διάσημους. Οι περιγραφές τους για το πού γράφουν, είναι απολαυστικές, οι λίγες που πρόλαβα να διαβάσω, καθώς ήθελα να δω γρήγορα όλες τις φωτο.
Ξεκινάμε με σχόλια.
Ο σύνδεσμος όπου μπορείτε να φάτε 3 ώρες και να ξεχαστείτε με τα νέα μέτρα του συμπαθούς κατά τα άλλα, κ. Παπακωνσταντίνου είναι εδώ. 0. Προσθέτω αυτη τη φωτογραφία για να επισημάνω ξανά τη μεγάλη για μένα διαφορά. Άλλο το δωμάτιο που θέλουμε να ζούμε, κυκλωμένοι απο τα αγαπημένα μας βιβλία κι αντικείμενα, κι άλλο το δωμάτιο εργασίας, εκεί που θα πρέπει να γράψουμε... Το δεύτερο όμως μπορεί να είναι και μια μικρή γωνιά...
1. Λουι Ντε Μπερνιέ Ο συγγραφέας του Μαντολίνου του λοχαγού Κορέλι θέλει μόνο μια γωνιά να γράψει. Αληθινό, απόλυτως αληθινό. Καρέκλα κίλερ επίσης, δεν είμαι μόνος μου.
2. Νορμάλ.


3. Γυναίκα συγγραφέας. Σίγουρα κάπου όπου δεν υπάρχουν σεισμοί. Η αταξία είναι κολυκυθόπιττα, εγώ εδώ μέσα δε θα μπορούσα να γράψω τίποτις.



4. Καλό, πρακτικό, αληθινό.


5. Αληθινό επίσης, προσέξτε τον εκτυπωτή σχεδόν παντού a portata di mano, όπως λέγαμε και στο προηγούμενο ποστ.



6.



7. Αρκετά καλό για μένα. Ίσως πολλά ανοίγματα. Στα συν τα δυο γραφεία.



8.



9. Πολύ κοντά στο ιδανικό για μένα. Διαβάστε την περιγραφή της συγγραφέως. Προσέξτε: Θέση συγγραφής στο κομπιούτερ. Ακριβώς δίπλα θέση συγγραφής στο χέρι. 2 λάμπες απο πάνω συν μια τρίτη απο το ταβάνι. Ηχείο Bose δεξιά πίσω, φάκελλοι υλικού δεξιά κάτω, αριστερά εκτυπωτής και πρακτικά ντουλάπια. Τα ντουβάρια με την κλίση δε σε πνίγουν, αντιθέτως σε βάζουν σε συγκέντρωση. Μικρό παράθυρο να μην πήζεις, αλλά ούτε να χαζέυεις.




10. Κλασικό υπερβολικά χαμηλοτάβανο...



11. Κι αυτη την περιγραφή αξίζει να τη διαβάσετε. Είναι γραφείο που πάει και δουλεύει κι όχι χώρος στο σπίτι του... Επιγραφή: μείνε ήρεμος και συνέχισε. Θεϊκή...




12. Ιδανικόν επίσης. Χώροι, χώροι, χώροι, αλλά όλα για τη δουλειά... Αρχειοθήκες, γραφείο για συγγραφή με το χέρι, για τη συγγραφή με τον υπολογιστή, εκτυπωτής, πάγκοι για τα ντοσιέ. όλα δίπλα σου, χωρίς να κουνηθείς καθόλου. Θα έβγαζα τις φωτο που με αποσπούν, εκτός κι αν είναι υλικό για το μελλοντικό βιβλίο.



13. Να τη πάλι η θεϊκή επιγραφή Ηρέμησε και συνέχισε. Τη θέλω!




14. Άνετο...



15. Επίσης... ίσως λίγο φορτωμένο




16. Επίσης φορτωμένο, μπορεί να πρόκειται για ερευνητή... (δε διάβασα την περιγραφή)



17. Χάος, απόλυτο χάος, ούτε τους λογαριασμούς δε θα μπορούσα να κάνω...




18. Βιτρίνα, εδώ δυσκολέυομαι να πιστέψω ότι δουλεύει άνθρωπος


19. Ίαν Ράνκιν... εδώ μάλιστα, εδώ φαίνεται ότι δουλεύει άνθρωπος...



20. Καλό. Οι 2 υπολογιστές συχνά σημαίνουν ένας για το δίκτυο κι ένας το βιβλίο... Θα έβγαζα τα πτυχία απο πάνω...



21. Συγνώμη, αλλά τέτοιο κάδο σκουπιδιών είχαν οι τουαλέτες στον Παλάσκα



22. Κι όμως σε μένα θα λειτουργούσε. Εσύ και το γραφείο... Τα βιβλία δεν είναι τυχαία τοποθετημένα κάτω. Μη σας ξεγελάει το κρεβάτι. Συχνά είναι αναγκαίος ένας δεκάλεπτος ύπνος κι αμέσως μετά να συνεχίσεις το γράψιμο...



23. Με GPS ίσως να μη χαθείς...





24.



25. Υπάρχουν και χειρότερες καρέκλες, βλέπεις Anbax;




26. Καλό...



27. Ίσως....


28. Επίσης εδώ θα λειτουργούσε με μένα, αν έλειπαν τα χαρτιά στον τοίχο (είπαμε εκτός κι αν είναι σημειώσεις για το βιβλίο) κι ο γάτος μπάστακας. Απόλυτη συγκέντωση...

είχα σκεφτεί κάτι ανάλογο στο σπίτι μου, αλλα δεν είχαμε πού να βάλουμε τα πράγματα της αποθηκούλας. όχι σε σεισμογενείς περιοχές όμως.





29. Πολύ χειρόγραφο...




30.


31. Καρέκλα...



32. Καλό...




33. όχι για μένα... πολύ κόκκινο...




34. Τέλειο... απολύτως τέλειο για μένα...



35.



36. Αρεκτά καλό....


37. Ευρύχωρο και πρακτικό επίσης. Καρέκλα μια απ' τα ίδια. δεν είμαι μόνος...




38. ίσως γραφείο λεξικογράφου ή ερευνητή σαν τον φίλο μου το Νίκο Πλατή που μαζεύει και διαβάζει χιλιάδες πράγματα...




39. Πολύ ανοιχτό μπροστά, με το παζλ δε... δέσαμε. Ούτε ρίγα δε θα γράψεις μέχρι να το τελειώσεις...



40.
41. Μια άλλη λύση... συγγραφή στη μπερζέρα. Το κάνει ο Μουρσελάς... Στο σύνδεσμο θα βρείτε κι άλλους που γράφουν στο κρεβάτι....



42. Ναι, το καταλαβαίνω. γράφει στην αποθήκη διότι το γραφείο της την κούρασε... ισχύει...






43. Οκ...



44. Πρακτικό επίσης



45. Πολύ πρακτικό, σχεδόν ιδανικό. Αληθινό εργοτάξιο.



46.


47. Επίσης δείχνει να λειτουργεί... τα βιβλία πίσω... συμφωνώ




48. Ναι, συστήνεται σφόδρα...




49.


50. Το πιστόλι είναι παιχνίδι των παιδιών του. Αλλιώς θα την είχε πατήσει την σκανδάλη.





51. Μπάλαρντ...



52. Καλό


53.



54. Επίσης πρακτικότατο



55.